Je innerlijke glimlach

Tover eens een glimlach op je gezicht… en ervaar wat er gebeurt!

Omdat je glimlacht, worden er signalen doorgestuurd naar je hersenen. Het ontspant, er is kennelijk reden om tevreden te zijn, dankbaar of blij. Is dat niet mooi, dat het zo werkt?

Laatst maakte ik kennis met lach-yoga, dat werkt op dezelfde manier. Met een groepje mensen ga je gewoon lachen en in eerste instantie voelt dat wat vreemd, zomaar lachen, maar al snel wordt het echt lachen. En dat heeft een enorme positieve impact op lichaam en geest. Het geeft je een boost. Niet voor niets is er die uitdrukking: ‘Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd…’Mocht er niks te lachen zijn, probeer dan eens toch te lachen! Je kunt ook zonder reden best lachen. Waarom niet? Je kunt je voorstellen hoe dat bepaalde stofjes aanmaakt die signalen doorgeven aan je hele gestel. Lachen is gezond, het ontspant. Het geeft je een goed gevoel. Alles wordt makkelijker als je erom kunt lachen.

De innerlijke glimlach, heb je daar wel eens van gehoord? De Boeddhisten zijn daar goed in. Bekijk de hele wereld vanuit je innerlijke glimlach en de hele wereld ziet er vriendelijk uit.
Je laat je dan niet zo makkelijk meer verleiden tot onvrede of frustratie over wat je waarneemt. Je bent in staat om er met geduld en mildheid naar te kijken. Dat kan een levenshouding worden.

Na de alweer zalige yogales in het bos gisteren (welkom op zondagochtend) beoefenden we in een meditatie de innerlijke glimlach door met een glimlach op ons gezicht alles te verwelkomen wat er in ons opkwam, wat er te horen was, wat er langs kwam wandelen of vliegen, ook elk ongemak, elke gedachte, alles: ‘Hallo, welkom…’

Alsof het zo geregisseerd was, ontstond er een hele symfonie aan vogelgekwetter om ons heen. Prachtig. Door er een tijdje naar te luisteren en ervan te genieten, kan je dan opeens tot het besef komen dat het vergelijkbaar is met het gekwetter in je eigen hoofd. Je kunt het waarnemen… met een glimlach!

En luister dan eens naar de stilte tussen het gekwetter door, kan je dat ook waarnemen? Wat er dan gebeurt is dat de stiltes groter worden. Je breidt ze uit. Door je waarneming. Dat geeft rust.

In het midden van de groep ontstond als het ware een veld van stilte. Het gekwetter was om ons heen, buiten dat veld. En alles wat je nog dwars zat, wat nog als mentale ballast ergens in je systeem aanwezig was, kon je in dat veld gooien, daar loste het op. Het veld is krachtig genoeg om het te transformeren, op te lossen, naar de stilte te brengen. En als je er dan vrij van bent, kan er iets nieuws ontstaan. Je kunt op een nieuwe manier kijken, je bent verlost van een oude riedel, alles kan zich op een nieuwe manier organiseren en op een prettiger manier in je beleving verschijnen.
Het mooie is, dat dat veld blijft bestaan. In je eigen beleving kun je het meenemen. Net zoals je die innerlijke glimlach heel makkelijk mee naar huis kunt nemen en ook altijd weer op kunt roepen, kan je als het ware ook steeds opnieuw weer alles in dat veld gooien en zichzelf laten oplossen.

Zelfs als je er niet bij was, kun je dat doen. Ik zal een foto toevoegen, zodat je je er iets bij voor kunt stellen. Natuurlijk kan je ook op je eigen manier je eigen veld creëren. Sommige mensen hebben daar een altaartje voor. Ook dat werkt. Het is de intentie en de herhaling, die het z’n kracht geeft.

Dit veld is inmiddels al een behoorlijk krachtig veld geworden, omdat we er al vaker gezamenlijk yoga en meditatie hebben gedaan. En ook het mantra’s zingen heeft het veld versterkt natuurlijk. Mocht je er toevallig langs komen, zou ik er zeker even gaan zitten. Het is nu nog mooier dan op deze foto, want eromheen is een paars heideveld ontstaan. Magic….
Net zo magic als dat je nu – achteraf – zelfs nog mee kunt doen door naar de foto te kijken of het je alleen maar voor te stellen!

Kijk met een glimlach naar de wereld en de wereld glimlacht terug naar jou! Dat kan altijd, overal….