Niet iedereen op de wereld heeft gelijke kansen en mogelijkheden. In India heb ik de zogenaamd ‘onaanraakbaren’ gezien. Gelukkig zijn er ook mensen die voor hen opkomen, gelukkig zijn er mensen die rechtvaardigheid nastreven en niet alleen aan hun eigen belangen denken. Daardoor kan er iets verbeteren in hun situatie.
Dichterbij, Turkije. Ik heb het niet meer over de politiek met mijn vrienden daar. Ik wil mensen namelijk niet in gevaar brengen. De helft van de mensen heeft het zwaar, omdat zij niet bevoordeeld worden en geen vrijheid hebben, zich niet uit mogen spreken en op moeten passen. Dat is geen fijne omgeving om jezelf te kunnen zijn en je te ontplooien. Het drukt enorm op mensen als ze geen vrijheid hebben, wij kunnen ons dat hier niet eens voorstellen.
Ik ben ooit in Roemenië geweest toen Ceausescu daar nog aan de macht was. Mensen durfden zich niet uit te spreken, we werden achtervolgd en gecontroleerd. Er was grote armoede en wantrouwen, zelfs binnen families kon men elkaar niet vertrouwen. Toen ik thuis kwam had ik nog een week lang het gevoel dat ik over mijn schouder moest kijken en op moest passen. En dat is allemaal slechts een fractie van wat mensen in sommige delen van de wereld meemaken.
Wij leven in een vrij land. Beseffen we dat wel? We hebben geen idee wat het waard is dat we hier mogen zeggen en schrijven wat we willen, dat iedereen zijn eigen partij op kan richten, dat je hier ook kan overleven als je niet ‘meedoet’, je wordt hier niet uitgestoten of gevangen gezet. Je kunt hier je eigen keuzes maken. Natuurlijk is ook hier niet alles ideaal, maar wij kunnen wel protesteren als we het ergens niet mee eens zijn, we kunnen bezwaar maken als we ons benadeeld voelen, we kunnen zelf beslissen waar we wel of niet aan meedoen. En we kunnen zelfs kiezen voor verandering. Die veranderingen kunnen ook nog invloed hebben op andere landen. We kunnen het voorbeeld zijn. We kunnen mensen die vluchten voor oorlog of onrecht en in eigen land hun leven niet zeker zijn hier helpen en veiligheid bieden. We kunnen zelfs een keuze maken voor een beter bestaan voor dieren, die nu massaal in stallen – aan het oog van de buitenwereld onttrokken – gefokt worden voor de consumptie en daar zwaar onder lijden. We kiezen niet alleen voor onszelf, we kiezen een richting. Willen we meer vrijheid of minder?
Dat is nogal een keuze. En natuurlijk maakt het uit. We gaan straks ofwel de ene kant op, ofwel de andere kant. Meer of minder vrijheid? Meer of minder sociaal beleid? Meer of minder verharding en bangmakerij? Meer of minder compassie met de medemens, waar ook ter wereld? Meer of minder dierenleed? Meer of minder zorg voor de aarde, de natuur, het klimaat?
Dat is wat we te kiezen hebben. Een richting. En dat doen we niet alleen voor onszelf. Ik stem omdat ik die vrijheid heb en weet wat het waard is.