Alles klopt. Alles klopt als je het bekijkt vanuit het weten dat ‘De Nieuwe Wereld’ in aantocht is. Het Watermantijdperk is aangebroken. Dat betekent meer gelijkwaardigheid, meer samen, minder hiërarchie, meer zeggenschap voor iedereen en meer verantwoordelijkheid nemen voor gezamenlijke belangen op de wereld.
Het klopt dat verandering angst veroorzaakt en dat dat juist tot meer conservatisme leidt in bepaalde kringen. De oude gevestigde orde is niet meer automatisch zeker van zijn autoritaire positie, de oude ‘werkgever-werknemer-verhoudingen’ zijn uit de tijd, letterlijk en figuurlijk zijn er meer zelfstandigen en tekent zich een flexibele generatie af. Daar kan je ook op inspelen in plaats van het proberen tegen te houden. Opmerkelijk is dat de jongeren die verandering dragen, het belang van het milieu beter voor ogen hebben en ook kiezen voor samen. Minstens zo opmerkelijk is dat ook positiviteit beloond is.
Hoe dan ook zal er breed samengewerkt moeten worden en dat is goed. De veelkleurigheid die we zien betekent dat er allerlei deelbelangen en algemene belangen vertegenwoordigd zijn. Het is logisch dat veranderingen tijd nodig hebben. Het is een beweging. En we kunnen mee bewegen of tegen bewegen, maar de verandering is onontkoombaar. Wie denkt dat dat van de ene op de andere dag kan, vergist zich. Het is een proces. Een proces van eerst protest en dan het besef dat constructief meebewegen en bouwen aan het nieuwe gewenst is. Het geldt voor alles.
Misschien lijkt het op bepaalde punten een beetje onvoorstelbaar, toch spiegelt ook deze verkiezingsuitslag onszelf. Kennen we niet allemaal innerlijk verzet bij verandering?