Iets moet me van het hart. De weg wordt ons gewezen… We zijn SAMEN op deze wereld. We kunnen allemaal onze mond wel vol hebben over verbinding en oordelen over wat er allemaal mis is en misgegaan is, maar dit is de sleutel: SAMEN.
Als er zoveel mensen buiten ‘de boot’ vallen (je weet, letterlijk en figuurlijk), moeten we vooral onze ogen niet sluiten, het met oordelen ver van ons bed plaatsen, maar ons geroepen voelen elkaar te helpen. Dat is nodig en dat is waar de wereld nu om roept. Ja, er is een tweedeling, misschien nog wel meer deling, verdeeldheid dus. Tussen arm en rijk, tussen de elite en de ‘gewone man’ (wie dat ook moge zijn), die voor het gemak afgewenteld wordt op andere nationaliteiten, moslims en vluchtelingen bijvoorbeeld. Maar wat er aan de hand is, is dat we elkaar niet begrijpen en niet zien als mens. Dat we niet luisteren naar elkaar en veel te snel met onze oordelen klaar staan.
“Er moet wel een prikkel zijn om te werken,” zei iemand gisteren tegen me, het was zijn argument tegen het basisinkomenidee. Daar hadden we het toevallig over omdat aan de andere kant naast me iemand zat die voor het basisinkomen pleit. Op zich een hele aardige meneer, die het zelf goed voor elkaar had en in z’n leven de wind mee had gehad. We zaten in een bioscoopzaal om naar de film ‘I, Daniel Blake’ te gaan kijken, op uitnodiging van De Unie, die al haar leden en connecties had uitgenodigd. Na afloop van de film dacht hij er anders over. Omdat de film duidelijk liet zien dat Daniel Blake niet onwillig was om te werken, maar verstrikt raakte in de bureaucratie van de instanties, hoewel hij z’n best deed om aan alle onzinnige regeltjes te voldoen om z’n uitkering te behouden, wel als ‘onwillig’ bestempeld werd. Mensonterend, het systeem. Omdat er zo makkelijk geoordeeld wordt. Daniel Blake mocht niet werken van de dokter, hij had een hartaanval gehad. Hij wilde wel. De wirwar waar hij in verzeild raakte was slechter voor z’n hart dan wanneer hij weer gewoon z’n eigen werk was gaan doen.
Hoe we met elkaar omgaan, daar gaat het over. Laten we mensen als mens beschouwen en eens goed naar elkaar luisteren en ons afvragen: Wat kan ik doen, hoe kan ik helpen? Niet alleen instanties, ook wij allemaal oordelen te snel en te makkelijk, het zit in ons denksysteem om onder te verdelen en te oordelen. Maar de tijden veranderen en de problemen worden groter. Een steeds grotere groep valt buiten de boot, omdat ook mensen die altijd dachten zeker te zijn van hun baan nu ontslagen worden. De middengroepen verliezen nu hun baan. Misschien wel de mensen die ook altijd een hard oordeel hadden over anderen en wie weet hebben ze dat nog steeds. Uiteindelijk zitten we samen in hetzelfde schuitje en zullen we samen oplossingen moeten vinden. En dat gaat helemaal niet eens over geld, maar over elkaar serieus nemen, naar elkaar luisteren, elkaar de hand reiken. Niet de ene mens als meer waard dan de ander beschouwen.
We kunnen elkaar allemaal helpen. Dat was ook het mooie aan deze film: Je zag hoe Daniel Blake een bijstandsmoeder met twee kinderen te hulp schoot. Je zag hoeveel waarde mensen voor elkaar kunnen hebben. En wat ik van iemand hoorde was dat bleek dat mensen in barre omstandigheden meer geneigd zijn elkaar te helpen dan mensen die het goed hebben en rijk zijn. De rijken worden (over het algemeen) steeds rijker, omdat ze hun rijkdom beschermen. Omdat ze zichzelf beter vinden. Wat is de ware rijkdom? Dat is helder: Die vind je in je hart.
Ik hou er persoonlijk helemaal niet van om mensen als ‘zielig’ af te schilderen, in welke omstandigheid ze zich ook bevinden. Dat zijn ze ook niet, ‘zielig’, het zijn mensen met waarde. Laten we elkaar waarderen en in elkaars waarde laten. De tweedeling of de verdeling vindt plaats in ons hoofd, in onze gedachten, in ons oordelen.
Luister met je hart naar elkaar. Dat kunnen we allemaal doen. Elke dag. Open staan voor de ander. Kijken wat we voor elkaar kunnen doen. En laten we dan ook eens ophouden met dat zoeken naar ‘gelijkgestemden’, want daarmee veroordelen we net zo goed grote groepen. Als je je niet begrepen voelt, is het dan geen uitdaging om de ander te gaan proberen te begrijpen? Daar word je rijker van. Want als de ander zich gehoord voelt, zal hij ook meer z’n best doen jou te begrijpen. Als we elkaar allemaal zouden helpen, zouden we dan nog problemen hebben op de wereld? Volgens mij niet.
Waarheid als een koe, en die staat;-)
Petra, wat een goed verhaal! Recht uit mijn hart.
Ik hoop zo dat wat jij met vele anderen voor ogen staat werkelijkheid wordt. Niet alleen voor onszelf, maar zeker ook voor de medemens. Het lijkt alleen dat het eerst nog erger moet worden (Trump als voorbeeld), voordat de mensheid in voldoende mate gaat inzien dat het anders moet en kan.
Ik probeer mijn steentje bij te dragen, maar ik vindt mijn steen nog te klein. Dit is nog een ego probleem denk ik en zal dat achter me moeten laten. White Bull zei april vorig jaar tegen me dat mijn sleutel ligt in de overgave en acceptatie van het Nu. Dan zou er een tsunami van mensen op mij afkomen om mensen te genezen. Dit was naar aanleiding van een vraag die ik voor hem had dat wat ik ook doe, mensen mij niet weten te vinden voor hulp, ondanks de soms spectaculaire genezingen die ik heb kunnen doen. Voor de duidelijkheid, IK genees niet, het loopt via mij. Zonder de “anderen” ben ik niets daarin.
Heel veel succes en liefde, ook aan de anderen van goed wil.
Er is een tsunami van mensen met goede wil nodig.
Lieve Ben,
Wacht niet, begin gewoon. Doe het gewoon. Je kunt onzichtbaar al de stroom laten stromen, in alles wat je tegen komt. In het nieuws dat tot je komt. Zelfs naar Trump, bij wijze van spreken. Onze oordelen helpen niet, versterken alleen de ’tegenstand’, als wij onze eigen kracht werkelijk zouden kennen, zouden we weten dat onze kracht of liever gezegd de kracht van de Liefde sterker is. Die stroomt door ons heen en wij geven er kleur aan. Door waar we naar kijken en hoe we ernaar kijken. In zekere zin ropet iemand als Trump ons zelfs daartoe op. Om dat te ontdekken en die kracht in onszelf en elkaar aan te spreken. Laat je nergens door weerhouden, ook niet door je eigen ego 😉 Het kan allemaal ook in stilte, op afstand en het begint in onszelf. Laten we eerst onszelf ‘genezen'(bij wijze van spreken) van het oordelen en gaan kijken met ons hart.
Binnenkort hier meer over, we hebben een prachtige nieuwe channeling binnen met een antwoord op de vraag ‘Wat kunnen wij doen?’ En ook daaruit blijkt dat elkaar helpen (en vergeven) het antwoord is. Don’t let anything dull your sparkle. X