In de sauna overkwam het me dat iemand mij ging vertellen hoe het allemaal in elkaar zat. We gingen terug in de tijd. “O ja?” Ze noemde allerlei boeken die ik gelezen moest hebben en begon over Aquarius en Lemurië en nu gingen we terug naar het moment waarop het was mis gegaan, om nu een andere keuze te maken.
Ik vroeg of ze toevallig Freek Vonk had gezien met zijn college over de evolutie, omdat daaruit zo duidelijk bleek dat als je de hele geschiedenis van miljarden jaren van de aarde in een uur zou weergeven, wij mensen pas in de laatste minuut om de hoek kwamen kijken. Volgens haar was Lemurië nog eerder. Okee.
Dat we teruggaan in de tijd, dat geloof ik niet, want wat is tijd? Ik heb er een ander beeld bij tegenwoordig. Tijd is niet zo lineair als wij het altijd ervaren hebben. Maar dat we dezelfde soort ervaringen meemaken om er nu een andere keuze in te maken, ja, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar we leven NU en in het NU aanwezig zijn is de grote uitdaging. Net zoals bij jezelf blijven.
De grootste boosdoener was volgens haar, nee, ik bedoel in een van de boeken die ze had gelezen, de kerk. Die had ons monddood gemaakt en we mochten vooral niet in onszelf geloven. Ook pas van de laatste 2000 jaar, maar okee. “Ik zie dat als onze les,” zei ik, want ik vind dat we eens op zouden moeten houden ons als ‘slachtoffer’ te gedragen en de schuld aan van alles en nog wat te geven. Simpelweg omdat we dan nog steeds onze eigen verantwoordelijkheid niet nemen. We zoeken steeds een excuus.
En ja, we kunnen nu andere keuzes maken. We hoeven niet vast te blijven houden aan wat ons niet bevalt. We kunnen ons bewust gaan worden van onze eigen kracht en mogelijkheden. We kunnen ook kijken en bedenken hoe we het wel zouden wensen en stappen zetten.
Regelmatig zijn er mensen die mij ervan proberen te overtuigen dat het allemaal niet zo simpel is. Ook deze dame natuurlijk. “Mensen kunnen dat niet, want ze hebben trauma’s,” zei ze bijvoorbeeld. Allereerst vergeet je dan te kijken naar de Ware Zelf van mensen en bovendien zet je ze in een hoek met je oordeel. Hoe je naar de wereld kijkt, bepaalt wat je ziet. Zo simpel is het. Dus als je zegt dat het moeilijk is, dan is het moeilijk.
In elk geval zouden de mensen die zichzelf ‘spiritueel’ noemen beter moeten weten en in plaats van oordelen over de rest van de mensheid en het beter weten voor anderen in de spiegel kunnen gaan kijken: It takes One to see One.