Een verruim(en)de blik

In Spiegelbeeld van december vind je een artikel dat is gebaseerd op de gesprekken van Piek Stor met dieren. Het geeft een verruimende blik op het leven en vooral op de dood, waar dieren heel anders naar kijken. Er staan ook enkele voorbeelden in uit het boek ‘In de Stilte hoor je alles’, zoals de karper, die in zijn volgende leven van plan is terug  te komen als uil bijvoorbeeld.

Het is een mooi voorbeeld van ‘het is maar net hoe je het bekijkt’. Dat geldt natuurlijk voor alles. Je kunt alles ook op een andere manier bekijken. En dat helpt. Het geeft meer ruimte, meer mogelijkheden en een ander gevoel als je een slag weet te maken in beleving ergens van, als je er anders naar gaat kijken.

In elke situatie valt wel iets te ontdekken dat ‘in the end’ iets te bieden heeft, al zou je het op het eerste gezicht niet zeggen. Kijk er dus doorheen, kijk verder en verruim je blik. Blijf niet hangen in de uiterlijke schijn van dit moment.

‘Hoe combineer je dat dan met ‘in het nu zijn’?’ zal je je misschien afvragen. In het ‘nu’ zijn betekent ook in vrede zijn met wat er nu is, er geen oordelen over hebben, de diepere betekenis zien, juist moeilijke situaties roepen je op om helemaal in het NU aanwezig te blijven. Niet alvast vooruit lopen op de eventuele rampen van morgen, geen gepieker, niet dramatiseren, maar aanwezig blijven. Vanuit je hart. Dat geeft de verruiming en dat biedt ook oplossingen. Vanzelf. Zonder dat jij je er mee bemoeit, zonder dat je het onder controle hebt. Maar een aanwezigheid vanuit je hart trekt de beste situaties aan in de gegeven omstandigheden.

Gisteren sprak ik iemand die een bepaalde overtuiging over zichzelf had (aangenomen) dat hij altijd in conflicten terecht kwam. En dat was juist wat hij niet wilde. Wat ik zag was juist iemand die van nature bespreekbaar maakt wat hij voelt, ervaart en ziet, wat niet altijd op prijs werd gesteld. Daardoor is hij zichzelf gaan afvallen, censureren en heeft hij er een tweede natuur van gemaakt alvast op de stoel van de ander te gaan zitten, in plaats vanuit z’n eigen beleving open en eerlijk iets aan te kaarten. Zelf zag hij de waarde niet van zijn ’talent’ om te zien wat er aan de hand was, ergens doorheen te kunnen prikken, te benoemen wat er benoemd wilde worden. Als hij dat wel zou zien en zichzelf niet zou afvallen, maar achter zichzelf ging staan, met liefde dus en zonder oordelen, zou hij niet in dat gevecht terecht hoeven te komen, maar het kunnen delen vanuit begrip – voor zichzelf en anderen – en omdat hij z’n eigen waarde meer zou zien, zou hij ook meer gewaardeerd worden. Omdat hij tegenstand verwacht, onbewust misschien – krijgt hij het steeds. Het is te afhankelijk van wat anderen ergens van vinden, of van wat hij verwacht dat anderen zullen vinden, waardoor hij het moeilijk maakt voor zichzelf. De strijd is in hem. Elke strijd met de buitenwereld is een strijd in jezelf. Als je die oplost, door achter jezelf te gaan staan, heb je het niet eens meer nodig om anderen te overtuigen. Je bent jezelf trouw. En omdat je dat niet afhankelijk maakt van de reacties van anderen, geef je anderen ook meer ruimte. Het maakt niet meer zoveel uit wat ze ervan vinden en hoe ze reageren. Het wekt minder tegenstand op.

Dat is ook de ontwikkeling die we zien in de dierencommunicatie, maar ook op andere terreinen – yoga, meditatie, channeling, energetisch werk, healing, spiritualiteit in het algemeen: Zolang je zelf denkt dat het gek is, niet serieus wordt genomen, dat je op weerstand stuit in je omgeving, anderen jou voor gek verklaren of dat je iets te verdedigen hebt, dan is dat ook zo. Op het moment dat je ‘het’ zelf helemaal omarmd hebt en je eigen talent, behoefte, weten, je dromen en je idealen serieus neemt en erkent, dan zijn ze niet meer afhankelijk van anderen. Die anderen vertegenwoordigden je eigen twijfel aan jezelf. Zolang je zelf het gevoel hebt dat iets niet mag of afgekeurd wordt, wat op dit terrein veel voorkomt omdat het eeuwenlang verboden is geweest, dan zal je dat zeker tegenkomen in je omgeving. Als je jezelf toestemming geeft en je twijfels en angsten overwint, zal je zien dat je meer en meer tegen de buitenwereld opgewassen bent. En net als je denkt ‘kom maar op… ik kan het hebben,’ zal het niet meer gebeuren. Het is niet meer nodig. Je hebt de slag in jezelf gemaakt. De buitenwereld is je dus behulpzaam, om in jezelf op zoek te gaan naar wat er nog overwonnen mag worden. Alles is voor jou, niets is tegen je. Ook elke situatie die je meemaakt. Al zou je het op het eerste gezicht niet zeggen. Dat is wat dieren al weten, maar wat specifiek aan de mens is om te ontdekken. Hoewel wij het ook ergens wel weten, op een dieper niveau, op zielsniveau. We helpen elkaar herinneren. En de dieren helpen ons ook daarbij.