De melkfles

“Zoals de waard is, vertrouwt ie z’n gasten.” Je kent die ouderwetse uitdrukking wel… Maar wat een Waarheid zit daarin vervat!

Hoe je reageert op anderen, op situaties, hoe je de wereld ervaart, hoe positief of negatief je in het leven staat en de toekomst beziet, het vertelt je allemaal vooral iets over jezelf.Hoe jij kijkt, maakt uit. Met jouw blik geef je kleur aan situaties. Wat je in de ander ziet, is ‘van’ jou, het zegt meer over jezelf dan over de ander.

Ik zeg heel vaak ‘Het gaat nooit over de ander’ als mensen mij situaties voorleggen over wat ze met anderen meemaken. En natuurlijk zeg ik dat ook tegen mezelf als ik me dreig te vergissen. En dan ga ik kijken, wat vertelt het mij over mezelf? Welke overtuiging zit hier achter? Of welke angst misschien? Of wat voor een ongezien (niet willen zien betekent dat vaak) deel van mijzelf komt hier naar voren in de spiegel? In de spiegel kijken lost alles op. Het kan zeer confronterend zijn, zeker, maar toch… is dat niet beter dan steeds tegen hetzelfde aanlopen? Steeds in dezelfde valkuilen stappen? Is het niet veel fijner om je te bevrijden van waar je last van hebt? Een ander verander je niet, alleen jezelf. En als je het inziet, kan het meteen veranderen, ontladen, oplossen. En wonder boven wonder verandert het verhaal met die ander dan ook. Als reactie op jou. De spiegel is weer een stukje verder schoongepoetst. En soms is het dan klaar. Kwam een ander je alleen dat maar even spiegelen en verdwijnt dan weer van het toneel. En soms blijft die ander in je beeld verschijnen, want er is nog meer te poetsen, of er is juist niks te poetsen en dan wordt het een feest. Wat die ander ergens mee doet, of ie wel of niet aan de slag gaat met zichzelf, daar ga je niet over.

Voorbeeldje? Stel je voor je komt een typisch slachtoffer tegen in je spiegel. Het kan zijn dat je dan gaat helpen, omdat je daar gevoelig voor bent. Zie je de ongelijke verhouding? Jij ziet slachtoffers, zielige mensen in je spiegel. Zie je dan wie ze echt zijn? Het kan je ook nog overkomen dat je als helper gefrustreerd raakt, want het ‘slachtoffer’ vindt het wel fijn om geholpen te worden, maar het helpt niet echt. Hij of zij kan namelijk juist lekker in z’n rol blijven zitten… (En als jij dan in de rol van aanklager stapt, heb je de dramadriehoek compleet, zoek maar op op internet wat dat is… 😉 )
Het kan ook zijn dat er een rolverdeling tussen jou en die ander ontstaat die zo blijft, een ongelijke situatie dus. Dan zegt de spiegel: Zie jij die ander wel als volwaardig? Waarom zie je niet wie hij of zij is in zijn of haar volle kern? En… nog een confronterende vraag: Voelt het misschien beter om erboven te staan, beter te zijn en van daaruit helper te zijn, macht te hebben? Oei… Maar: Wat wij zien in de spiegel vertelt ons iets over onszelf, voel je je zelf misschien ook nog een beetje slachtoffer in de wereld? Dat je deze rol nodig hebt om je veilig te voelen? Hoeveel vertrouwen heb je in anderen? In jezelf dus? Zoals de waard en zijn gasten….?

Gelijkwaardigheid. “It takes One to see One,” zei White Bull. En ik geloof dat hij daarmee Jezus citeerde. Door het mooiste en het beste te zien in anderen, roep je het tevoorschijn. Maar je kunt het alleen als je dat ook in jezelf hebt ontdekt, ziet, toestaat. Daarover gaat dit filmpje dat Jan gemaakt heeft van het weekend, terwijl Inge en ik zitten te ‘orakelen’ rond een melkfles. Geniet mee. Het is een eenvoudige en erg praktische uitleg 😉

(voor de geabonneerden die dit bericht in hun mailbox ontvangen, kom effe langs op de website om het filmpje te zien!)