Op de bodem vind je de parels… En ze geven licht!
Hoe donker het ook is daar, hoe diep je ook hebt moeten afdalen.
Zo nu en dan moeten we diepzeeduiken om onze parels terug te vinden.
Om te herontdekken wie we zijn, echt zijn.
Dat oude jasje past ons niet meer, het zit te krap, het knelt.
We willen ons vrij kunnen bewegen. Meer ruimte ervaren.
En wat we dan soms doen is juist het tegenovergestelde.
We bijten ons ergens in vast, tegen beter weten in.
“Vul niet voor mij in,” lijk ik de laatste tijd steeds vaker te ‘moeten’ zeggen tegen sommige mensen en ik vraag me af waarom. Valt het me nu pas op hoeveel mensen invullen, denken te weten, zich denken te ‘mogen’ bemoeien met mijn zaken of denken te begrijpen? Of maak ik me er van los, van al die invloeden? Heb ik het veel teveel ruimte gegeven? Heb ik zelf veel teveel rekening gehouden met meningen, gevoelens, toestanden van anderen? Kan allemaal best, in elk geval heb ik nu behoefte aan nog meer vrije ruimte en volledige afstemming op mezelf, zonder dat dat steeds verstoord en beïnvloed wordt. Van daaruit kan je gelijkwaardige situaties creëren, met respect voor elkaars eigenheid en eigen ruimte.
‘Pas op, stap niet in drama’s,’ hou ik mezelf ook goed voor ogen. Wat zijn drama’s? Uit de hand gelopen verhalen, waar mensen in zijn gaan geloven of waarin zij anderen betrekken. Het is een drama als je in het drama van een ander terecht komt. Daar kan je dus beter niet zo gevoelig voor zijn. Wanneer ben je daar gevoelig voor? Als je je verantwoordelijk voelt. Als je je snel schuldig of verplicht voelt om iets te doen, je ermee te bemoeien, te helpen, het op te lossen. En wanneer heb je dat? Als je niet goed genoeg naar jezelf luistert, als je je snel laat afleiden door de meningen en verhalen en drama’s om je heen, mee laat slepen door emoties en niet op jezelf vertrouwt. Als je niet uitgaat van ‘het grote weten’ in jezelf, maar twijfelt en de stem van ‘de wereld’ jouw eigen innerlijke wijsheid laat overstemmen. Je hebt rust nodig om je eigen stem te horen en lef om erop te vertrouwen en naar te handelen. Hoe groot de druk van buitenaf ook is. Stem je af op jezelf en ga achter jezelf staan. Als je als het ware samenvalt met jezelf, sta je in je kracht. Dan ben je het met jezelf eens, je twijfelt niet.
De wereld hangt van drama’s aan elkaar. Het grootste drama is onze vermeende afhankelijkheid. Juist door die vermeende afhankelijkheid gaan we twijfelen en daarmee vallen we onszelf af. Het wil niet zeggen dat je elk moment vast moet houden aan een eerdere mening of beslissing van jezelf en die met hand en tand moet verdedigen. Nee, afgestemd zijn op jezelf betekent luisteren naar wat je gevoel zegt op dat moment. Je niet onder druk laten zetten. Beslissingen nemen vanuit je eigen rust en vrede. Je terugtrekken op het moment dat het nodig is om de zaken weer helder te krijgen, te weten wat je wil. En je daar dan op te focussen.
Reken vooral af met je eigen drama’s, met je gevoel van slachtofferschap. Het klopt niet. Evenmin als schuldgevoel. Het zijn allemaal verhalen, die ons in de drama’s gevangen houden en ons het zicht ontnemen op wie we werkelijk zijn. De parels vind je op de bodem. Als je er achter komt dat je je kracht hebt weggeven aan van alles buiten jezelf, maar hem in jezelf weer terug kan vinden. De parels liggen op je te wachten. Temidden van alles waar je in vast lijkt te zitten, niet aan lijkt te kunnen ontsnappen.
Het donker is de angst, dat is wat conflicten oplevert en alle dualiteit veroorzaakt. Je ziet het niet helder, je zit vast in bepaalde denkpatronen, overtuigingen, emoties. Kijk eens verder, duik eens dieper. Neem de tijd, zoek de Stilte op. Laat stukje bij beetje al die gedachten los, kom tot rust. En dan opeens kan je ontdekken dat het een beperkte waarneming is. Dat er helemaal geen enkel verhaal waar is. Dat je al die verhalen kan loslaten. Dat ze door jouw eigen vasthouden eraan zo knellend zijn geworden.
Dan kan het opeens gebeuren dat je je parels in handen hebt en al het donker van je afglijdt. Met die parels in de hand voel je je licht en onaantastbaar. Niets of niemand kan jou omver blazen, als jij beseft dat er niets is om bang voor te zijn. Je mag ‘nee’ zeggen tegen wat je niet bevalt. Je mag je eigen ruimte opeisen. En je kunt op jezelf vertrouwen. Je hebt een ander niet nodig om je goed te voelen. En een ander heeft jou niet nodig om zich goed te voelen. Het is onze eigen taak en onze eigen verantwoordelijkheid. Zoek je parels, vind je eigen kracht terug. Temidden van waarin je ze bent kwijtgeraakt.