Er ‘in’ of er ‘uit’

You’re ‘in’ or you’re ‘out’, zo simpel is het eigenlijk. Zit je er ‘in’, dan loopt alles lekker, voel je je goed, maak je je niet druk, je geniet, doet wat in je opkomt, verrast het leven je, dan ben je lekker jezelf. Je voelt je vrij. De flow, zo voelt het ook, als een flow, waar je je zelf verder niet zo mee hoeft te bemoeien. Houden zo, zou je zeggen. Ja, dat is het voornaamste wat we te doen hebben en het beste wat we kunnen doen.

Als je daar om wat voor een reden dan ook ‘uit’ raakt, is dat geen pretje. Het verschil is groot. Zo groot, dat ik me dan absoluut niet lekker voel en ook al kan ik me op dat moment even niet voorstellen hoe die flow ook alweer voelde, ik wil niets anders dan daar weer ‘in’ en doe er dan ook alles aan om mezelf weer te bevrijden. Het lijken opeens hoge bergen die je dan moet beklimmen, het lijkt een grote brei waar je in terecht komt, veel werk, je gaat dan automatisch op onderzoek uit om erachter te komen wat er aan de hand is (althans, zo gaat dat bij mij) omdat het geen doen is, alles lijkt in de weg te zitten, alles lijkt tegen te werken. Natuurlijk ben je het alleen maar zelf, die jezelf tegenwerkt en zo ‘moeilijk’ hoef je het helemaal niet te maken, maar ja, zo gaat dat dan.

Nu heb ik iets ‘ontdekt’ en toegepast wat geweldig werkt: Het is niet erg! Ha, je kunt er ook anders naar kijken en dat helpt! Zo’n bui is behulpzaam. Het laat je precies zien waar je niet blij mee ben en wat dus niet overeenstemt met je innerlijke wens, waardoor je wens des te sterker en duidelijker wordt. En ‘als een raket gelanceerd wordt’, zou Abraham/Hicks zeggen. Dat heeft een enorme kracht. Het helpt je dus om heel duidelijk te voelen wat je niet meer wil en wat je dus wel wilt. (Daar is ‘Herschrijf je eigen leven’ ook op gebaseerd trouwens). Het punt is dat we het vaak veel te ingewikkeld maken, omdat we allerlei dingen buiten onszelf proberen te veranderen, omdat we van alles projecteren op anderen, zonder dat we dat door hebben, of omdat we onszelf proberen te veranderen, want dan zullen we wel iets niet goed doen. Je raakt helemaal verstrikt in verhalen van de mind en je gelooft ze ook nog. Die mind maakt verhalen uit angst, die laat je zien op welke fronten je je onzeker voelt of waar je nog geen helder zicht hebt op jezelf, waar je kracht weggeeft – omdat je macht toekent aan zaken buiten jezelf.

Zulke momenten bieden je de grootste groeimogelijkheden en geven je veel duidelijkheid over wat je wenst. Het zijn ideale momenten om voor jezelf op te schrijven wat dat is. Dan begin je misschien met het opschrijven van welke situaties je anders zou willen zien, maar als je dan even doorgaat kom je bij jezelf terecht. Dat raad ik je natuurlijk aan, want anderen verander je niet en uiterlijke omstandigheden verander je alleen als er in jezelf een shift heeft plaatsgevonden. Als jij er anders naar kijkt en je er anders over voelt. Meestal is er iets los te laten. Een bepaald idee, over hoe het zou moeten zijn bijvoorbeeld, een ‘attachement’ (want die leveren juist angst op), een beeld van jezelf wat niet klopt en je zicht beperkt, dus ook je mogelijkheden… Je kunt dan bijvoorbeeld helderheid wensen of kracht, vertrouwen en inzicht. Je kunt ook wensen je gewoon weer goed te voelen, in de flow te zitten en een shift te maken. Dan volgen de inzichten vanzelf. Sta het toe, dat is het belangrijkste en dat is nou net waartoe je bereid bent op zo’n moment. Die bereidheid is de grootste verandering in je eigen houding, waardoor je zo weer in de flow terecht komt. En dan gaat het weer vanzelf. Tot je weer eens ergens op stuit, dan weet je dat er weer een groeimoment is aangebroken.

Maar… het hoeft niet zo door te gaan. Het punt waar ik op uitkwam is dat ik per ongeluk verwachtte dat er altijd wel weer wat zou gebeuren om me er ‘uit’ te halen. Een onbewuste verwachting en dus ook een onbewuste angst, die zichzelf dan bewerkstelligt. Die heb ik nu onder de loep genomen en gedetecteerd. In principe hoeft niets me ‘eruit’ te halen, maar ach, als dat per ongeluk toch nog eens gebeurt, dan kan ik er anders naar kijken en zien dat het misschien iets van buitenaf lijkt te zijn, maar dat dat reageert op mijn (onbewuste) verwachting en dat het dus van mij afhangt of ik me erdoor laat vangen of niet. Zo ja, heb ik weer wat te doen… en kan ik weer een sprong maken. Niks om bang voor te zijn… Maar wel iets om je van bewust te zijn. Ik ben bereid om die verwachting en die angst los te laten.