Twee weken geleden vertelde ik iemand hoe je een parkeerplaats kon bestellen. Hij geloofde er helemaal niks van. ‘Probeer maar gewoon,’ zei ik. Gisteren kwam ik hem weer tegen en het duurde effe, maar op een gegeven moment kwam hij er op terug: het was gelukt. Hij had het ook geprobeerd met klanten en in plaats van een of twee had hij er die dag drie. Daar heb ik lol in, er gaat een wereld voor hem open. En het maakt mij niet uit of je het gelooft of niet, wie nieuwsgierig wordt (wie niet?), gaat het toch wel proberen.
Soms snap ik het doel van een bepaalde ontmoeting niet, maar ik ga ervan uit dat het altijd wel ergens goed voor is. Soms begrijp ik ‘de opdracht’ als het ware, soms niet. Maar het is altijd handig om te begrijpen waar mensen zich mee bezig houden en hoe ze denken en natuurlijk kan ik het dan niet laten daar een beetje ‘rek’ in te krijgen. Een sport bijna, om te zien op welk punt je in kan steken. Het hoeft niet, in principe ga ik voor mijn rust naar de sauna, maar het gebeurt dus wel eens dat mensen komen praten en vertellen en vragen stellen en ja, dan gebeurt het.
Want ik praat niet mee over de noodzaak om geld te verdienen, ik praat over doen waar je hart ligt. “Als het lukt met een parkeerplaats, denk eens na, wat kan er allemaal dan nog meer? Probeer het eens met je portemonnee…”
En nu heb ik een ‘ongediertenbestrijder’ een boek over dierencommunicatie meegegeven. Is dat geen mop? Hij vroeg zelfs of ik het boek had meegenomen (vorige keer beloofd) en was nieuwsgierig. Ik heb hem zelfs voorgesteld dat hij met dieren ging leren communiceren, zodat hij z’n werk op een andere manier kon gaan doen. Of dat hij een deal maakte met mij, dat we dan eerst de wespen en muizen gingen waarschuwen voor hij ze ging uitroeien. Hij redt ook bijen trouwens, dat wel. Dus ook daar hebben we het over gehad. Over wat al dat gif voor een schade aanricht. Het kan niet anders dan dat hij aan het denken wordt gezet.
Voor mij een hele kunst om niet te oordelen, om goeie vragen te stellen en om niet bang te zijn te vertellen wat ik weet. Zonder er een strijd van te maken, zonder iemand persoonlijk ergens op ‘af te wijzen’, en ja, natuurlijk snap ik dat een wespennest in huis nogal wat problemen geeft. Hij vindt z’n werk leuk, komt bij allerlei mensen thuis, heeft er z’n eigen bedrijf van gemaakt en verdient er z’n geld mee. Maar we waren het er uiteindelijk wel over eens dat ‘geld verdienen’ an sich de wereld een hoop schade had toegebracht.
“Toch wel makkelijk om geld te hebben, dan kan je leuke dingen doen,” vond hij. Maar wat nou als je leuke dingen kan doen en dat is je werk? Leef je om geld te verdienen om dan leuke dingen te kunnen doen of leef je om te doen wat je graag wilt? Maar okee, hij was niet ontevreden over z’n werk. En als hij het niet deed, zou iemand anders het doen. Dus stel je voor dat hij nu een beetje aan het denken is gezet en wat milieuvriendelijker en bewuster te werk gaat. ‘Hoe dan?’ vroeg hij zich wel al af… Ergens is al een zaadje geplant. Een vraag stellen is het antwoord bestellen. Dat balletje gaat wel rollen.
De verandering kan alleen van binnenuit komen. Daar is dit wel een mooi voorbeeld van. In alle geledingen, in alle sectoren, zullen het de mensen zelf zijn die tot bepaalde inzichten komen en de verandering in kunnen zetten. Dat gaat niet van de een op de andere dag, dat begrijp ik. Je kunt ook niet in een klap al het ‘oude’ van tafel vegen en iets nieuws neerzetten. Afwijzen en veroordelen, daarmee bereiken we ook geen nieuwe, mooie, schone wereld. In gesprek gaan, vragen stellen en in elk geval voor jezelf de verantwoordelijkheid nemen en je afvragen wat je zelf kan doen om bij te dragen. Wat je ook doet, overal is beweging in te krijgen.
Ik denk niet dat de wereld verandert als iedereen die zogezegd ‘wakker’ wordt afhaakt en niet meer mee doet met ‘het systeem’, een eigen bewustwordingspraktijkje begint of op een berg gaat zitten mediteren. Het verandert door in de praktijk, in je eigen omgeving, de kansen en de mogelijkheden te zien en het aan te pakken. Door je af te vragen of je er wel achter staat wat je doet, of het niet anders kan en hoe. En door het lef te hebben dingen aan te kaarten en het voorbeeld te zijn. Waar je ook werkt, waar je ook bent. Ook dat is jezelf trouw zijn. Waar werk jij aan mee? En sta je daar achter of zou je misschien ook eens na kunnen denken of het ook anders kan? De verandering komt van binnenuit.