Als ik eens kijk wat de grootste gemene deler is die ik tegenkom bij ‘Herschrijf je eigen leven’, wat is dat dan? Er zijn inmiddels al heel wat verhalen langs gekomen… voornamelijk van vrouwen, maar ook van mannen. En eigenlijk zie ik niet zoveel verschil. Het zijn niet alleen vrouwen die de neiging hebben zich aan te passen, weg te cijferen en tegemoet te komen aan de wensen van anderen, waardoor ze niet zo goed meer weten wat ze zelf willen en hun eigen ruimte niet innemen. Ook mannen doen dat. Wat wel een verschil is, is dat vrouwen veel meer lijken te leven met het idee ‘niet goed genoeg’ te zijn, bezig zijn hun goedkeuring te krijgen door zich vooral dienstbaar op te stellen en ze hebben een soort ingebakken neiging om zich ook snel schuldig voelen. Dat verklaart ook waarom zij zich zo makkelijk op het terrein van een ander begeven, zich met van alles bemoeien. Op je eigen terrein blijven is je eigen ruimte innemen en niet de verantwoordelijkheid voor Jan en alleman om je heen op je nemen.
Mannen zijn vaak duidelijker, maar zij hebben weer meer de neiging kritiek te hebben op anderen. Dat schuldgevoel, daar hebben ze echt minder last van, maar ze vergeten vaak in de spiegel te kijken.
Ik heb nu een paar keer meegemaakt dat iemand niet tevreden is in een werksituatie en last heeft van de sfeer of de negativiteit van collega’s. Wat we natuurlijk doen met het ‘herschrijven’ is ontdekken dat je daar geen ‘slachtoffer’ van hoeft te zijn, maar dat je ook ‘meester’ kunt zijn. Als jij je ergert, doe je zelf ook mee met negatief zijn. Geef het geen aandacht, richt de aandacht op wat wel leuk is, wel goed gaat, bemoei je met jezelf en je eigen werk, leven, gedachten en wees alert. Zodra er iets is wat jouw innerlijke vrede verstoort, waar gaat het dan over? Wat ervaar jij? Wat voel je?
Wat voel je en wat wil je? Erkennen wat je voelt (en dat ook echt ervaren) en vervolgens formuleren wat of hoe je het dus wel zou willen. Daarmee richt je vrij snel de aandacht van links naar rechts, bij wijze van spreken. Je blijft niet hangen in wat je ergert of vervelend vindt, je vraagt jezelf meteen af wat deze situatie jou aan ‘wens’ laat zien. En dan concentreer je je op de beste uitkomst. Het is jouw eigen aandacht waarmee je stuurt. En dat is precies de reden waarom het zo belangrijk is om goed bij jezelf te blijven.
Alles gaat uiteindelijk over jezelf. De buitenwereld verander je niet. Maar de buitenwereld verandert wel mee als jouw beeld verandert. Want de buitenwereld is jouw beeld. Als jij jezelf goedkeurt, toestemming geeft om meer aan je eigen behoeften tegemoet te komen, je talenten erkent en je gevoel serieus neemt, dan gaat de wereld om je heen dat ook doen. Er wordt anders op je gereageerd.
En als jij ophoudt met kritiek hebben – op jezelf of op anderen – maar het beste, leukste, mooiste en waardevolle gaat zien in jezelf en anderen (wat automatisch gebeurt als je de blik richt op wat je wenst) dan wordt jouw leven en dat van de mensen om je heen meteen een stuk prettiger en inspirerender. Wat vast zit gaat weer bewegen. Er hoeft niet geoordeeld te worden. Volg je gevoel en luister naar je gevoel, dat is nooit goed of fout.
De grootste gemene deler is (zelf)kritiek. En dat leidt tot ontevredenheid. Maar eigenlijk is al die kritiek (ook schuldgevoel, wat helemaal geen gevoel is, maar ook een vorm van kritiek) iets heel anders: het is een excuus. Een excuus om niet te doen wat je zou willen doen, zou kunnen doen en gewoon lekker te zijn zoals je bent. Afschaffen dus al die kritiek, ga leven!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.