Neem het niet persoonlijk

Sinds kort heb ik een paar nieuwe spelregels voor mijn neus hangen als reminder, ik kan ze je aanraden:

• Neem het niet persoonlijk
• Stap niet in het drama

Ze lijken op elkaar, liggen in elk geval in elkaars verlengde. Zodra je iets wel persoonlijk neemt, stap je in je eigen drama namelijk. Zodra je je dat realiseert, stap je er weer uit…

Ik probeer iemand uit te leggen dat zijn manier van denken geen oplossingen biedt, maar beperkingen. En dat hij uit het slachtofferschap zal moeten stappen, wil hij beweging krijgen in de zaak. Hij heeft een probleem en weet niet hoe hij het op moet lossen, ‘dus’ probeert hij mij te overtuigen van het probleem en de onoplosbaarheid ervan. Daar hebben we niet zoveel aan natuurlijk.

“Allemaal leuk en aardig die healing en dat positieve denken, maar in dit geval helpt dat niet, want de realiteit is….” Tja…

“Inderdaad, het is zoals je denkt dat het is. Als jij denkt dat dat de realiteit is en niks anders mogelijk is, dan is dat ook zo en dan blijft dat zo,” zeg ik. Laat ik het vooral niet persoonlijk nemen… want dan stap ik regelrecht in het drama en dat is wat ik wel vaker meegemaakt heb. Daar trappen we niet meer in.

Ik word uitgedaagd. Ik zie het. En voor mij is het de kunst om me niet uit het veld te laten slaan. Ik negeer de ‘persoonlijke aanval’ en overweeg of en hoe ik zal antwoorden. Ik weet dat deze persoon ‘onderweg’ is, hij wil het begrijpen en doet z’n best, heeft ook al heel wat sprongen gemaakt, maar zo nu en dan is er een flinke terugval in zeggen dat er geen oplossing is en benadrukken dat het niet opgelost kan worden. Maar het is ook een noodkreet.
Er zit iets vast in zijn denken, zie dat maar eens te doorbreken. Het heeft een enorme impact op z’n welzijn, hij heeft lichamelijke klachten en die worden er natuurlijk niet beter op als deze manier van denken weer de overhand heeft gekregen. Hij heeft een operatie nodig, want zijn heup is versleten en omdat hij dat niet kan betalen gaat hij maar door met werken, terwijl hij nauwelijks meer op zijn benen kan staan. Ik weet dat de pijn echt is, ik heb het gezien. En ik weet ook dat doorgaan en doorgaan en doorgaan het niet oplost.

In principe is mijn uitgangspunt tegenwoordig ‘graag of niet’, want het heeft totaal geen zin als iemand niet open staat voor andere gedachten. Tegelijkertijd hoeft het mij er niet van te weerhouden me uit te spreken, indirect vraagt iemand toch om hulp. Het zou te makkelijk zijn als ik het op kon lossen, stel dat dat in mijn vermogen lag. “Ik heb jouw hulp nodig om jou te helpen,” zeg ik tegen hem. “Ik kan bij wijze van spreken een wonder bestellen voor je, maar als jij de deur niet open zet, kan het er niet in.”

Als ik afstem op zijn ware zelf en het Goddelijke, begrijp ik dat ik vooral niet bang moet zijn voor de confrontatie. Hij vraagt er om, hij wil het ook begrijpen, hij doet zijn best. Hij wil niets liever dan een oplossing. Laten we die mind maar even negeren dan. Vooral niet mee in discussie gaan.

‘Ask and it is given’ – komt in me op. Dat is hier de ingang. Want ik weet dat hij ‘zijn God’ voortdurend om hulp vraagt. Maar, zegt hij, “Het komt niet uit de lucht vallen als regen. Ik weet wat ik heb en wat niet en ik weet wat ik nodig heb en dat heeft niks te maken met positief denken, maar met economie.”

Geduldig leg ik uit wat ‘ask and it is given’ betekent: Open staan voor alle mogelijkheden, wij weten niet hoe het komt, we hoeven alleen maar te vragen en te vertrouwen. Je hoeft God geen opdrachten te geven, hij weet beter dan jij hoe het geregeld kan worden, hij weet wat je nodig hebt, en het komt altijd op een andere manier dan je had verwacht en zelf had kunnen bedenken. Ons denken is beperkt. Juist daarom kunnen we het beter uit handen geven en erop vertrouwen dat het goed komt. Hoe meer vertrouwen we hebben, hoe makkelijker het naar ons toe kan komen. Je hoeft niet alles zelf te doen.

Dit is natuurlijk het punt, veel mensen hebben er moeite mee de controle uit handen te geven. Soms noopt het leven echter daartoe en moet je wel. In bepaalde situaties kan je niet anders meer.

“Stop met het herhalen van wat er allemaal onmogelijk is, wat er niet is, maar kijk alleen nog maar naar mogelijkheden. Verwacht oplossingen, nodig ze uit. Ik weet dat dat veel van je vraagt, maar je moet wel. Je hebt geen andere keus. Het kan niet allemaal kant en klaar voor je geregeld worden als je zelf niet meewerkt. Maar als jij een stap zet, wijst de volgende zich vanzelf. Neem een beslissing en heb vertrouwen, dan gaat alles met je meewerken. Jij zet het in beweging.
Vraag om hulp, vraag om het allemaal wat makkelijker te maken, vraag om inzicht, vraag om een beter gevoel, om minder pijn, om al je angst op te heffen, om duidelijkheid… wees creatief in het vragen. En verwacht antwoorden. Als je je beter voelt en wat relaxter bent, minder angst en minder stress hebt, is er meer ruimte en meer mogelijk.”

“Ik kan jouw denken niet veranderen, maar ik kan je wel vragen om op te houden met het verhaal vertellen dat er niks mogelijk is. Vertel jezelf een ander verhaal. Bijvoorbeeld: ‘Ik weet niet hoe ik het allemaal moet regelen, maar ik vertrouw er op dat het goed komt. Ik ben dankbaar voor alle hulp.’ Stel je de beste uitkomst alvast voor, stel je voor dat het al is opgelost (niet hoe) en probeer je voor te stellen hoe dat voelt. Kijk over ‘het probleem’ heen, focus je aandacht op de oplossing en probeer je alvast voor te stellen hoe fijn het is als het allemaal is opgelost.” En ik voeg er nog aan toe hoe trots ik op hem ben dat hij zo z’n best doet en al zoveel meer vertrouwen heeft dan voorheen.

En nu vertrouw ik er op dat dit z’n werk gaat doen. Ik vertrouw er op dat de juiste woorden via mij hun weg vinden en helpen. Als ik het allemaal persoonlijk had genomen, was ik misschien bang geweest dat dit geen zin had of nog meer weerstand opriep. En dan was mijn verwachting uitgekomen. Nu verwacht ik de beste uitkomst en ik verheug me op het wonder…

En ik vertel het jullie, omdat er in dit verhaal zoveel aan de orde is waar we allemaal mee te maken hebben. Misschien minder extreem en minder nijpend, maar in feite geldt voor ons allemaal dat we op onze hoede moeten zijn voor die dwingende mind, die de controle niet snel uit handen geeft en daarmee een enorme weerstand veroorzaakt in het open staan voor en ontvangen van Goddelijke geschenken. Je kunt een keuze maken om te leven vanuit vertrouwen in plaats vanuit angst. En die keuze wordt altijd dubbel en dwars beloont. Ik ben dankbaar dat ik die boodschap kan en mag verkondigen, ongeacht wat welke mind daar ook tegen protesteert. Als ik daar bang voor zou zijn, zou ik mijn eigen ‘verhaal’ geen eer aan doen. Dan zou het niet overkomen.

Donaties zullen besteed worden aan de operatie die deze persoon nodig heeft…. vandaar de button onder dit bericht. Als je wil en kan helpen, help je hem in zijn vertrouwen en mij met mijn werk, maar meer dan dat: We geven een voorbeeld, waar iedereen iets aan heeft. De wereld heeft vertrouwen nodig. En dat kunnen we elkaar geven. Dankjewel.