Gisteren las ik een zin, die me bijbleef en meteen zo’n oja-effect teweeg bracht. Ik wil ‘m je niet onthouden, want het ruimt lekker op:
“Als je twijfel of angst ervaart in een situatie, is dat niet een ándere twijfel of angst dan je eerder hebt ervaren. Het is hetzelfde.” (Ranjana Hubach)
Dat is zeer interessant. Want het betekent dat je door een bepaald gevoel te herkennen kunt inzien dat het niets met de huidige situatie te maken heeft. Het geldt niet alleen voor angst en twijfel, maar ook voor ergernis, boosheid (al dan niet verborgen achter een bepaalde houding), pijn, verdriet, wanhoop en noem maar op.
Het lijkt door een bepaalde situatie te komen, je mind maakt daar een verhaal van en dat leidt tot piekeren en ‘hoe zal ik reageren’ of analyseren (hoe zit dit in elkaar, wat denkt of doet een ander bv) en dat leidt ertoe dat je steeds opnieuw dezelfde soort situaties tegenkomt. Maar het zijn dus niet de situaties. Het is een bepaald gevoel in jou dat steeds terugkeert. En wat tot bepaalde gedachten leidt.
Wat is je gevoel? Wat is de angst? Wat is de essentie ervan? Door het te herkennen, te erkennen en het te zien kan je het loslaten. Dat kan in stappen gaan. Het is een proces dat wordt ingezet als je het begint te begrijpen. En dat levert je nieuwe situaties op.