Goed, we zullen de kop niet in het zand steken (zie bericht van gisteren) en er eens op een andere manier naar kijken. ‘Wat gebeurt er toch allemaal in de wereld?’ kan je je afvragen. Soms lijkt het alsof we verder van huis zijn dan ooit, wat betreft tolerantie van homo’s, moslims, wat betreft geweld en oorlog, wat betreft controle (ondanks alle controle kan je ook zeggen), wat betreft het verschil tussen arm en rijk, wat betreft het milieu, wat betreft excessen in hoe we met dieren omgaan, wat betreft vrouwen die gestraft worden voor het feit dat zij verkracht zijn. Ja, vrij barbaars allemaal. Je zou er depressief van kunnen worden. Maar doe dat vooral niet.
Allereerst hoef je je niet te verbinden met ellende, drama en geweld. Je kunt het waarnemen, maar je hoeft er niet mee ‘in’ te stappen en daardoor je levensvreugde te laten overschaduwen. Niemand heeft er wat aan als je je daardoor zo uit het veld laat slaan dat je niet meer geniet, vrolijk bent en je beste zelf uitstraalt. Blijf op het punt waar je bent, in je eigen frequentie, zogezegd. Je hoeft je niet te storten in lagere frequenties, want hogere frequenties trekken de lagere vanzelf omhoog. Daarom kunnen we ons beter concentreren op wat wel goed gaat, wat de moeite waard is om onze aandacht en energie aan te geven, zodat we dat uitbreiden. Want we creëren meer van waar we onze aandacht op richten.
Ik geef je nog een onorthodoxe zienswijze, waar je hopelijk iets aan hebt. Het is niet dat we ontkennen dat er soms vreselijke dingen gebeuren, dat willen we allemaal niet. Het past niet in de nieuwe mooie, ideale wereld, want in de nieuwe mooie wereld tolereren we elkaar wel, we waarderen elkaar en we accepteren elkaar, ook als we anders denken en anders geaard zijn of een ander geloof hebben. Daar zijn we niet bang voor. In de nieuwe, mooie wereld zijn we dankbaar en hebben we respect voor alles wat leeft, dieren, planten, bomen, onze mooie aarde, de pracht van de natuur en alles wat zij ons biedt. Daar gaan we dienstbaar mee om. En we genieten ervan.
“Ja, als iedereen nou maar eens zo zou denken,” hoor je dan vaak zeggen. Of: “Ze zouden dit of dat moeten doen.” Of: “Ja, nu het beleid nog…” We zijn er goed in te bedenken wat anderen zouden moeten doen, we zijn er goed in het aan te wijzen, wat er zou moeten veranderen, we zijn er goed in anderen overal van te beschuldigen. En ook om zeer negatief te oordelen over anderen, over beleidsmakers en ‘schuldigen’. En we zijn er ook goed in te denken dat we zelf machteloos zijn en er niks aan kunnen doen.
De vraag is of dat waar is. Ik denk het niet. Doe wat je kunt in je eigen omgeving, elke positieve bijdrage heeft een effect op het geheel. De excessen die we zien, zijn ook afkomstig uit het geheel. Daarmee bedoel ik dat het niet op zichzelf staat, het is als een vulkaan die uitbarst, ergens onder de oppervlakte leefde die intolerantie, gevoed door angst en sterke oordelen. Zoals ik al eerder zei: oordelen zijn afkomstig van angst. Als er geen angst was, zouden die oordelen overbodig zijn. Daarbij komt dat we allemaal denken overal iets van te moeten vinden. ‘Als je iets vindt moet je het naar de politie brengen,’ grapte laatst iemand op een congres waar ik was. We hebben niet zoveel aan al die meningen. Daar lossen we niks mee op.
Want, zoals je inmiddels misschien wel weet… we kunnen niets buiten onszelf veranderen. Wat heeft het dan voor een zin om daar van alles van te vinden en te zeggen dat er van alles moet veranderen? De buitenwereld is een reflectie van onze binnenwereld. Van een gezamenlijk geheel. Waar wij dus deel van uitmaken. Daar zou je natuurlijk nog depressiever van kunnen worden, maar het goede nieuws is dat er dus wel een mogelijkheid is om je positieve invloed te laten gelden. Op een hele andere manier dan je gewend bent. Kijken wat er in jezelf nog te vinden is, niet dat je het dan ‘van jou’ moet maken, ik bedoel: Soms zijn er bepaalde overtuigingen die je aantreft ‘actief’ in jezelf, terwijl je het er helemaal niet mee eens bent. Ik bespeurde bijvoorbeeld op een gegeven moment calvinistische trekjes in mezelf, niet zo gek, want je bent ook een product van je opvoeding, je voorouders en je cultuur. Maar toen ik dat ging onderzoeken, kwam ik erachter dat ik mezelf daar graag van wilde bevrijden en dat heb ik gedaan. Stap voor stap. Misschien nog niet 100%, soms betrap ik mezelf nog wel eens op iets, maar dan weet ik het. Het is niet van mij, het is een beperkende gedachte. En die mag vertrekken. Gedachten zijn maar gedachten, ze horen niet bij wie je bent.
Dus wat we allemaal kunnen doen en wat echt veel meer uitmaakt dan je denkt is dit: Onderzoek de diepere lagen in jezelf en reken af met je eigen angsten en oordelen. Elk klein stukje dat je opruimt heeft een groot effect op het geheel. Alles waar je jezelf meer bevrijding in kunt geven, levert meer tolerantie op in de wereld.
Maak er een gewoonte van jezelf te betrappen op het oordelen over anderen en keer het om. Waar heb je een oordeel over, wat gaat hier over jezelf? Kun je dat ontdekken en oplossen? Vrij laten…?
Wat betreft het milieu en de dieren, planten en bomen, doe wat je kunt in de wereld om je heen. Daar heb je invloed op. Let op je eigen schoonmaakmiddelen, je kleding, je voedsel. De keuzes die jij maakt, daar gaat het om. Ik ben geen heilige en heb daarin ook echt nog wel iets meer groeimogelijkheden, maar ik ben me ervan bewust. Ik vind dat ik anderen niet moet beschuldigen, maar beter het voorbeeld kan geven. Ik kan wel delen wat mij bezig houdt, we kunnen wel uitwisselen hoe we bijvoorbeeld zelf waspoeder kunnen maken (ik noem maar wat), en op die manier gezamenlijk groeien in bewustwording. Dat is iets heel anders dan anderen vertellen wat ze moeten doen. Iedereen levert op z’n eigen manier een bijdrage.
En gek genoeg, zelfs die mensen die excessen uitvoeren. Zij zijn ook pionnen in het spel en zij hebben die rol gekozen. Het gaat niet om die personen, het gaat om wat er leeft in dat veld en wat er aan de oppervlakte komt. Zij tonen dat. Enerzijds omdat alles opgeruimd wil worden, want kennelijk bestond er toch nog steeds homohaat, bijvoorbeeld. Heus niet alleen bij die ene persoon. We kunnen denken dat we daarmee verder van huis zijn en terug in de tijd. We kunnen het ook zien als een aanleiding om een duidelijke keuze te maken. Zulke situaties nodigen ons uit om ons duidelijk uit te spreken, om te kiezen voor iets anders. Want dit is niet wat we willen. Wat willen we wel? En daar op focussen. Daar naartoe werken.
Iets wat we niet willen, vertelt ons heel duidelijk wat we wel willen. En als we ons daar dan op richten, dan verandert het. Daarom is het zo zinvol om je te richten op wat je wenst, wat je wenst voor jezelf en voor de wereld. Want we willen allemaal vrede en liefde, leven zonder zorgen, genieten en onszelf kunnen zijn. En daar kunnen we allemaal aan bijdragen. Juist door ons te richten op ons ideaal, op een mooiere wereld, na te denken en ons voor te stellen hoe het beter kan, anders kan en door ons eigen steentje bij te dragen.
De zogenaamde ‘realiteit’ laat ons zien wat we gecreëerd hebben. Het kan ons wakker schudden en ons tot een nieuwe keus brengen: ‘Dit is niet wat we in stand willen houden. We willen nu iets anders.’ En dan kunnen we gaan bedenken hoe we het anders willen. We kunnen het gaan uittekenen, invullen, concreet gaan maken. Daar je energie insteken, dat heeft heel veel zin. Zo maken we de nieuwe wereld, door ons daar op te richten. Want de realiteit is in principe al verleden tijd. De wereld van morgen, maken we nu. Elke dag kunnen we opnieuw creëren. Het hoeft niet te blijven zoals het was. Wat dat betreft kunnen we de realiteit beter als verleden tijd zien. Wat het in feite ook is. Het loopt achter de feiten (gedachten, angsten en overtuigingen) aan. De nieuwe wereld begint nu, als je anders gaat denken en het anders gaat bekijken. Stel je eens voor hoe die er voor jou uitziet. En maak hem zo mooi mogelijk! Dankjewel. Voor je fantastische bijdrage!