Dat wat je aanspreekt in iemand die je voor het eerst ontmoet, laat je een deel van jezelf zien dat tevoorschijn wil komen, wist je dat? Net zoals dat wat je aan een ander ergert je een deel van jezelf laat zien, waar je niet naar wil kijken… Doe je dat wel, durf je dat wel, dan kan je jezelf bevrijden. Niet zozeer van die ergernis, ja ook, maar vooral van dat deel wat nog in onbewustheid (angst) ligt te wachten op jouw aandacht. Iets wat vrij wil zijn in jou…
Val je bijvoorbeeld op de humor van iemand, dan betekent dat dat je behoefte hebt aan meer humor in je leven, de humor in jou wil tot leven gewekt worden. Dat is waar je behoefte aan hebt.
Erger je je aan mensen die geen keuzes maken, niet duidelijk zijn in wat ze willen, hoe zit het dan bij jezelf? Ben jij duidelijk? Weet jij wat je wil? Of erger je je aan de zwaarte van een ander? Ahum… wat doe je zelf?
Helderheid en focus, dat is wat me aansprak in een van de ontmoetingen die ik had met collega-creatieve-ondernemers en dat zette me aan het denken. Heb ik behoefte aan meer focus en helderheid? Ja, vast en zeker. Maar wat ik zo’n mooie ontdekking vond, is dat het samen kan gaan met gevoel en intuïtie. Op een of andere manier leefde er kennelijk nog een overtuiging in mij dat focus een beetje ‘het doel heiligt de middelen’ was, maar dat is het juist niet. Als je goed naar je gevoel luistert en gehoor geeft aan je intuïtie, ben je juist sterk gefocust. Je weet heel goed welke kant je op wil en je kunt beter onderscheid maken tussen wat daar bij past en wat niet.
De reden dat we kunnen ‘verdwalen’ onderweg is omdat we dat niet altijd helder hebben, omdat we er van alles tussendoor laten komen, anderen laten beslissen (ook een niet te onderschatten factor) en vooral omdat we onbewust ergens bang voor zijn. Ongemerkt grijpen we excuses aan om maar niet door te gaan, om af te wijken van ons pad, we geloven er misschien niet genoeg in, we twijfelen aan onszelf of we zijn bang dat we niet goed genoeg zijn of dat we ‘afgekeurd’ worden bijvoorbeeld. De angst voor succes en de angst voor het falen, die misschien wel hetzelfde zijn. Net zoals bindingsangst en verlatingsangst eigenlijk hetzelfde is. Vergelijkbaar.
Angst (het lijkt een groot woord, maar dat is juist omdat we ons vaak helemaal niet bewust zijn van die angsten) creëert allemaal vreemde (uitstel)gedachten. “The ego is sustained by continuous resistance,” zegt Eckhart Tolle. Het wordt in stand gehouden door continue weerstand. Het is ons ego dat niet durft te kiezen voor nieuwe stappen, onbekende paden, sprongen in het diepe. Het ego denkt in termen als ‘ja, maar…’ en ‘wat als…’ Help, wat als alles lukt? Vrij ongemerkt verzint het uitwijkmogelijkheden en omwegen. Maar ook bezwaren en obstakels, waar we dan in gaan geloven en die zichzelf dan heel goed kunnen bewerkstelligen.
Focus is een goeie remedie, een manier om het ego de baas te blijven en in de gaten te houden. Neem je eigen weerstand waar, waar ben je nu eigenlijk bang voor? Angsten aankijken ontneemt ze hun kracht en macht over je. Want, zeg nou zelf, hoe onzinnig is het om bang te zijn dat het lukt? Dat het lukt wat je echt wilt? Zou je je er niet beter op kunnen verheugen? Omdat je weet dat het kan? Kwestie van focussen op de vreugde en het plezier…. Wat raak je daar nou mee kwijt? 😉