‘Hoe denk je dat het komt, wat is het geheim van dit succes?’ vroeg Matthijs van Nieuwkerk aan Annejet van der Zijl, toen hij haar net een ‘Gouden boek’ had overhandigd, omdat er 100.000 exemplaren waren verkocht van ‘De Amerikaanse prinses.’
Zij vertelde dat ze er 8 jaar met zoveel liefde aan gewerkt had en dat die liefde kennelijk voelbaar was voor de lezers. “En het is een positief boek,” zei ze, het geeft moed en kracht. Deze vrouw, die zoveel had meegemaakt dat een ‘normaal’ mens er het bijltje allang bij neergegooid zou hebben, ging steeds weer door. Ze wist zich keer op keer over tegenslagen heen te zetten en op te krabbelen.
Ik heb het niet gelezen, maar ik ben blij te horen dat dat is wat aanslaat, dat het dus zo werkt. Dat zulke boeken ‘de wind mee’ hebben, boeken die opbeurend zijn en met alle liefde zijn geschreven. Ook Annejet van der Zijl is iemand die haar eigen fascinatie volgt, niemand had ooit gehoord van deze prinses, maar zij kroop in haar huid. Zonder van tevoren te weten of het wel aan zou slaan, dat was haar motivatie niet. Alleen dat al geeft moed.
Het in staat zijn om op te krabbelen, daar gaat het misschien wel over in het leven. Als ik het over ‘succes’ heb, dan klinkt dat misschien alsof iedereen het hoogste doel zou moeten halen, de top zou moeten bereiken, beroemd zou moeten zijn, maar dat is niet zozeer wat ik bedoel. Wel dat je doet wat je voor ogen hebt, niet om te scoren, maar omdat je er zelf blij van wordt. Omdat er meer mogelijk is in het leven dan je voegen en aanpassen en doen wat anderen graag willen. Leven vanuit moed en kracht, jezelf zijn en je eigen ingevingen durven te volgen. Jezelf zijn is eigenlijk hetzelfde als niet bang zijn. Jezelf zijn is genieten van het leven en van wat je doet. Leven. Jezelf trouw zijn. Vertrouwen op jezelf.
Van tegenslagen word je sterk, zeggen ze wel eens. En geloof me, iedereen heeft tegenslagen. Ook die mensen die het daar niet over hebben, omdat ze vooruit kijken. Ze zijn succesvol omdat ze niet blijven hangen in die tegenslagen, omdat ze weigeren daar slachtoffer van te zijn. Ik zal je een geheim vertellen: Als ik iets ‘op het toneel van het leven’ tegenkom wat lastig is, moeilijk, vervelend, pijnlijk of frustrerend, dan herinner ik mezelf er aan dat ik ook iets anders kan creëren. Dat ik voorgeschoteld krijg waar ik nog iets te leren heb, waar ik kennelijk nog geen helder beeld heb, waar ik nog een deel van mezelf terug te vinden heb en ik verklaar me bereid dat onder ogen te zien. Dat is niet hetzelfde als ‘o, het is mijn eigen schuld’ – want als je zo gaat denken, stap je ook in een slachtofferrol, nee, het is begrijpen dat het leven je alles aanreikt om jezelf verder te ontwikkelen, om te groeien en jezelf te ontdekken. Een besef dat ook al is niet alles even leuk, het wel een doel dient. Je kracht terugvinden bijvoorbeeld. “Niks in het leven is tegen je, alles is voor je,” leerde ik van White Bull. Dat kan je je misschien niet altijd voorstellen.
“Dit is het bewijs van je kracht: Je zegt hoe het leven is en je zal zien dat het zo wordt,” zegt Bentinho Massaro. Het hele universum doet met je mee. Het kan je niet iets anders bieden dan wat aansluit bij jouw beleving. Een deel van die beleving ligt onder de oppervlakte, je ziet het niet, je bent je er niet bewust van. En dat is wat zichtbaar wordt gemaakt in de wereld om je heen. Zodat je het kan zien. En als je het ziet… is het dus aan de oppervlakte en kan je kiezen wat je ermee doet. Als je ervoor kiest om het te veranderen, waar je natuurlijk moed voor nodig hebt, dan zet die intentie een veranderingsproces in gang. Als je iets meemaakt wat moeilijk is, vervelend, pijnlijk, weet dan dat juist daarin de wens geboren wordt en het hele universum met je meewerkt om te bereiken wat je wel wilt. Dus het is aan ons om dan niet vast te houden aan dat ‘oude’, waardoor het zich blijft herhalen, maar om iets nieuws te creëren. Je kunt elke dag beginnen met een schone lei.