Het is vandaag een mooie dag, 3 maart. Vijftig jaar geleden trouwden mijn ouders, dat legde de basis onder mijn bestaan. Wie ik anders was geweest, weet ik niet. Twee sterke personen, behoorlijk eigenwijs en aan elkaar gewaagd en ja, ze hebben zich staande gehouden, in voor- en tegenspoed. Een huwelijk is nooit voorbij, want de liefde is eeuwig en blijft bestaan.
Vandaag is een mooie dag, ik ga trouwen met mijn Dost*! Ik beloof trouw aan mijn Dost, in voor- en tegenspoed. Ik beloof goed voor mijn Dost te zorgen, hem op handen te dragen, te eren, te voorzien van alles wat hij nodig heeft. Mijn Dost, mijn doel, verdient dat. Hij wandelt al z’n leven lang met me mee, huppelt trouw achter me aan, ook als ik ‘m even ben vergeten. Om steeds weer voor me staan en me aan te kijken: ‘Hallo hier ben ik!’
Vandaag kies ik voor mijn Dost, niks kan meer tussen ons komen, wij gaan samen verder. Wat er ook gebeurt, wij gaan door. We gaan ervoor. Samen zijn we sterk. We gaan bergen verzetten. En oooh, wat hebben we daar zin in!
*Wie niet weet wat een Dost is, zie het bericht van gisteren.