Zo, ik ga jullie eens vertellen over het giga-project waar ik mee bezig ben. Hoe zal ik het noemen? Het Matriarchaat, ik heb het er al vaker over gehad. Annine van der Meer, die ‘de vrouwelijke kant van God’ bestudeerd heeft en de Venus-kunst in kaart heeft gebracht, teneinde aan te kunnen tonen dat er voor de patriarchale tijd van de afgelopen 5/6000 jaar miljoenen jaren een vreedzame wereld bestond, zonder oorlogen, zonder geweld, gebaseerd op moederlijke waarden en principes als delen en voeden en zorgen voor elkaar, in evenwicht met de natuur, met respect voor al het leven en vooral het levengevende (de moeder dus), vroeg mij om haar basiscursus te verfilmen. Dat werd een aardige klus. Zeer boeiend, heel veel interessante informatie, maar wat vooral de bedoeling is van deze verfilming is dat het mensen ‘empowered’. En zo werkt dat ook, als je weet hoe het ooit was, als je weet hoe het anders kan, als je voelt dat dat klopt (want ergens in onszelf hebben we allemaal deze oerbasis), dan versterkt dat je. Voor mij vielen veel puzzelstukjes in elkaar en hoewel je kunt zien aan Happy View dat we al behoorlijk op deze lijn zitten, zijn een paar zaken me duidelijk geworden, die dat eerder nog niet waren. We zijn allemaal enorm beïnvloed door het wereldbeeld dat de afgelopen eeuwen over ons heen werd uitgestort.
De oercultuur was matriarchaal, egalitair. Gelijkwaardig. Ons beeld van een matriarchaat is vaak patriarchaal bepaald. Ons beeld van de geschiedenis, dat wat we op school geleerd hebben is ook patriarchaal beïnvloed. En wat vooral grote impact heeft gehad is de ontwikkeling van de Godsdienst. En daar hebben we nog steeds last van, omdat we het niet weten. Zelfs mensen die zich al aardig vrijgemaakt hebben, ook mensen die al behoorlijk spiritueel onderlegd zijn.
Dat spirituele was de normaalste zaak van de wereld in deze oerculturen. Zoals je dat bij inheemse volkeren nog steeds ziet trouwens. Zij hebben – als ze niet teveel onder druk zijn komen te staan van invloeden van buitenaf – nog weten te bewaren wat in de rest van de wereld het onderspit heeft gedolven. Een van de meest opvallende en essentiële verschillen is dat de voorouders vereerd werden. Dood en nieuw leven hoorden bij elkaar, er was helemaal geen angst voor de dood, er was communicatie met voorouders en die verering was niet zoals het later werd: Een God of Godin ver weg in de hemel. Dit is wat later pas is ontstaan. Het idee dat God ver weg was, het werd ook een man en hij was streng. De dualiteit onstond hier. Ook de dualiteit tussen donker en licht. Dat is interessant, want wij hebben het nog steeds over donker en licht, alsof het licht bereikt moet worden en het donker slecht is. Vroeger werd in grotten gesjamaniseerd, dat was een vorm van channeling. Het donker van de grot was juist een heilige plek. Ook moeder aarde was heilig. De innerlijke technieken waren de sleutel voor een vreedzaam en voedend, beschermd en overvloedig leven. En dat is het nog steeds. Alleen zijn we dat vergeten, hoewel veel mensen wakker beginnen te worden.
Alles wat als eng en gevaarlijk wordt betiteld, des duivels genoemd werd, heeft tot een enorme innerlijke armoede geleid. Maar het tij is nu aan het keren, deze periode van dualiteit heeft z’n langste tijd gehad. Ik zal jullie er later vast en zeker meer over vertellen, maar voor nu is dit dus wat ik je wil meegeven: Onderschat het niet, die innerlijke techniek is de sleutel!