Wij mensen maken alles zo ingewikkeld, we komen vast te zitten in onze zelf gecreëerde concepten. Alle concepten zijn maar concepten. We zijn op zoek naar de Waarheid, terwijl die al in ons ligt. We lezen boeken, we volgen cursussen, we leren, we geloven, we moeten zus en zo, we jagen kennis na, we zoeken buiten onszelf naar dat wat zich allang in ons bevindt. We zijn het zelf.
Laat alle concepten los, betwijfel alles. Laat gaan al die overtuigingen, vooral alles wat zo nodig moet en je ontdekt de waarheid in jezelf. Het is er al. Alles is er al. Je bent het.
Er zijn een paar concepten, die zo diep geworteld zijn en die we geloven, die ons zo beperken, ongelukkig maken en angst aanjagen, dat we ze maar eens zullen doorbreken. Het hele concept hemel en aarde bijvoorbeeld, alsof er een ‘daar’ is en een ‘hier’. Het hele idee dat we iets moeten bereiken om ergens te komen, in de hemel bijvoorbeeld… Het idee dat we niet goed genoeg zijn zoals we zijn. Het hele idee dat iets bereikt zou moeten worden, dat we dus nog niet goed genoeg zijn zoals we zijn, daar hebben we onder te lijden als mens. Het is ons wijs gemaakt, we geloven het, we ervaren het zo, alsof dat wat buiten ons is niet ook is wat in ons is. Het idee dat God buiten ons is en niet in ons. Ver weg en onbereikbaar. Of we geloven helemaal niet in God, ook een concept tenslotte, maar daarmee hebben we net zo goed iets overboord gegooid en ook dat beperkt, we ontkennen onszelf, de diepere dimensies in onszelf. Die er toch wel zijn, want hoe zouden ze er ooit niet kunnen zijn als alles er is? Hoe je het noemt maakt niet uit, het doet er niet toe. Maar we zoeken de weg, terwijl we geen weg nodig hebben. Want het is er al.
Het concept leven en dood, wij hebben er onderscheid in gemaakt, maar is dat er wel? We denken dat ‘dood’ is dat je niet meer bestaat of we denken dat je dan ‘ergens anders’ bent, maar ga eens onderzoeken: Waar ben je nu? Waar ben je echt? Als je thuis bent of op reis, dan lijkt het alsof je op een andere plek bent en je beleeft misschien hele andere dingen, maar dat zijn allemaal ervaringen. De essentie van jou is er altijd, die is ook nu nog hetzelfde als vroeger. Waar is dat dan? Het heeft niks met tijd en plaats te maken. Allemaal concepten.
Zolang we iets geloven, leven we in die illusie, terwijl tegelijkertijd die waarheid van wie we werkelijk zijn ook bestaat, of we dat nou zien of niet. En er komt altijd een moment dat je jezelf weer terug vindt, dat je dat weer ontdekt. Het maakt niet uit wanneer, je hoeft er niet heel veel moeite voor te doen, integendeel. Je denkt misschien dat dat pas ervaren kan worden als je dood bent, maar dat is geen voorwaarde. Want er is geen verschil, geen afstand, geen hemel ver weg en al helemaal geen hel. Stel nou dat je iets als ‘hel’ ervaart, weet dan dat je dat concept los kan laten. Alle concepten houden je gevangen. Het is je eigen beperking. Als je er geen oordeel over hebt, ben je er vrij van. Boei je niet, boei je er niet aan en het is er niet. Boeiend hè?