“Als je iets wilt bereiken, moet je hard werken,” zei laatst iemand tegen me. Ook hoor je regelmatig mensen zeggen dat het geheim van ‘succesvol zijn’ gewoon ‘hard werken’ is. Hoewel ik een hele harde werker ben en bergen kan verzetten, ben ik het daar niet mee eens. Uit ervaring weet ik inmiddels dat het meer gaat om je aandacht en energie aan de juiste dingen besteden, selecteren, keuzes maken, focussen en er vooral geen gevecht van maken. Heel veel energie gaat verloren aan strijd, overbodigheden, irritaties, door de bomen het bos niet meer zien en daardoor veel tijd besteden aan kleinigheden, die niet eens nodig zouden zijn als je gericht was gebleven op je doel. En daarbij wil ik ook benadrukken dat als je lekker bezig bent en ‘in the flow’ zit, het helemaal niet voelt als werken. Je hoeft helemaal niet zo’n groot verschil te maken tussen werken (zwoegen) en lekker bezig zijn. Als je doet wat bij je past, je talenten optimaal benut, je eigen koers volgt, dan krijg je vleugels en het is slechts een overtuiging dat dat een heel gezwoeg moet zijn, we denken dat… omdat dat ons jarenlang ingepeperd is. Alsof je niet succesvol mag zijn als het geen bloed, zweet en tranen heeft gekost.
De meest succesvolle mensen hebben een sterke passie en ze konden niet anders dan daar gehoor aan geven. Van binnenuit weten ze wat ze te doen hebben en doen dat ook. Als je het gevoel hebt dat het een strijd met de wereld is, die je te voeren hebt om je ‘doel’ te bereiken, dan vergis je je. Het is de strijd in jezelf.
Voor velen is die strijd een motor, wat heel begrijpelijk is, want het is natuurlijk waar dat wanneer je heel duidelijk ziet wat je niet wilt (denk aan onrecht, milieuvervuiling of uitbuiting) je een innerlijke drang voelt om op te komen voor het tegenovergestelde. Iets in jou wordt geraakt, je voelt je geroepen om iets recht te zetten, ergens voor te gaan vechten. Ja. Zo werkt het ook, er wordt iets in je wakker geroepen. Daardoor weet je waar je passie ligt, misschien ook wat je doel is. Maar het doel zou niet zozeer moeten zijn dat je iets bestrijdt, ergens tegen vecht, het doel is het opbouwen van iets nieuws. Werken, of liever gezegd ‘bouwen’ aan het alternatief.
En dat is de volgende stap. Daar zijn we nu aan toe met z’n allen (hoop ik, dus zeg ik): Investeren in een mooie, schone, eerlijke, gezonde, stralende wereld in de toekomst, vraagt om focus. Het oude achter ons laten, dat houdt vanzelf op te bestaan als wij het niet blijven voeden en blijven bevestigen (door er het gevecht mee aan te gaan, door ons ertegen te verzetten!). We hoeven nergens mee af te rekenen, strijd versterkt alleen de tegenstellingen maar, dus ook de oorlog, ook de vervuiling, ook de oneerlijke verdeling van geld op de wereld. Wees slimmer dan dat. Ik reik het je aan, hier ligt je power, wees je ervan bewust.
Als je een berg beklimt en je komt een dikke kei tegen op je pad, dan kan je twee dingen doen: Je stopt, kijkt naar die kei en klaagt, schopt ertegenaan en verwijt hem dat ie op je pad ligt. Je gaat terug, roept er anderen bij: Kijk dan die kei! Ja, roepen de anderen, kijk, daar ook, en daar ook. Al die keien, we hebben recht op een schoon pad, weg ermee. We organiseren een demonstratie. De keien, ze krijgen er lucht van en worden bang. Help, wij mogen er niet meer zijn. Daar moeten we tegen protesteren. Zij verzamelen zich, samen sterk, weet je wat? We maken een samen een muur. We laten ons niet klein krijgen! En zo ontstaat een patstelling. Het probleem is een onoverkomelijke barrière geworden. Door de aandacht. En iedereen is vergeten naar de top te kijken, die in zicht was. Maar nu niet meer, de keien hebben het zicht op de top ontnomen door zich samen te voegen. En dat terwijl je ook gewoon over die kei heen had kunnen klauteren. Waarom deed je dat niet?
Wil je die top, de vrijheid, wel bereiken? Of bevalt het je wel, al die obstakels onderweg? Zo goed, dat je er graag meer van wilt? That’s the question….