Aan schrijven kom ik nauwelijks toe de laatste tijd. En dat terwijl ik de ‘herschrijvers’ aanraad om elke dag bezig te zijn met dat wat door jou heen gemanifesteerd wil worden. Terwijl je bezig bent, creëert het zichzelf. Als je ermee ophoudt, dus niet. Maar die draad kan je natuurlijk wel weer oppakken, zeker als je merkt dat je het mist. Je mist jezelf als je niet doet wat je ziel je ingeeft. Het is verleidelijk om daar van alles en nog wat de schuld van te geven, maar we zijn toch echt zelf degenen die de keuzes maken. Dus kunnen we ook andere keuzes maken.
Juist in het herschrijf-proces komen we heel duidelijk tegen wat we allemaal moeten, wat we denken dat moet, waar we in vast zitten en dat is goed. Want als je weet wat je niet (meer) wilt, wordt heel duidelijk een wens geboren. Die energie kunnen we goed gebruiken om ‘het nieuwe’ te manifesteren. Het krijgt extra kracht als je duidelijk keuzes maakt en formuleert wat je wel wilt. En dat is niet zo moeilijk om te bedenken als je weet wat je niet meer wilt. Gewoon het tegenovergestelde.
Dan is het zaak om daarop te focussen en niet te blijven hangen in het protesteren tegen wat je niet wil, zie het als opstapje, als duidelijk signaal, je gevoel vertelt je de waarheid. Altijd. Je hoofd maakt heel andere verhalen, maakt het ingewikkeld en dat kan een ondoordringbare brei worden van argumenten, waar het eigenlijk niet om gaat. Ons verzet tegen dat wat is, daar hebben we het meeste last van. En op dat punt komen we ook in drama’s terecht. We maken met ons hoofd allerlei verhalen, vol schuld en slachtofferschap als we niet opletten, gevoed door allerlei angsten. De grootste angst zal zijn duidelijke keuzes te maken en stappen te zetten, het lef te hebben je eigen weg te gaan. Te kiezen voor dat waar jij je lekker bij voelt, waar je van groeit, waar je plezier in hebt.
Alsof dat niet mag. Maar er is helemaal niemand die zegt dat dat niet mag. We zijn alleen niet gewend die keuze te maken, omdat we gewend zijn om in dat ‘lijden’ te blijven hangen, comfortabel lijden… Dat klinkt raar, ja. Dat is wat de comfort-zone is, liever het bekende met al z’n ongemakken, waar we dan over klagen, dan de grote sprong wagen en doen wat spannend, onbekend en bevrijdend is. Tot het zo knelt, dat je wel moet. Dat zie je vaak, dat is ook wat ik bedoel: In dat ‘knellen’ wordt zoveel energie verzameld dat je als je eenmaal de sprong waagt, als een speer de andere kant op vliegt. Energie wil vrij bewegen, niet bekneld zitten, dat begrijpt iedereen. Net zoals het lichaam vrij wil kunnen bewegen en niet bekneld wil zitten.
Als je dorst heb verlang je naar de bron, je weet dat die ergens is en ook al weet je niet precies waar, je verlangen brengt je er. Daarom hebben we het verlangen nodig, dat juist ontstaat in de ontbering. Juist omdat er oorlog is, weten we dat we vrede willen. Wat we nog niet zo goed weten met z’n allen, is dat wensen en verlangens gemanifesteerd kunnen worden als we onze eigen aandacht en energie verleggen. We kunnen zo vast zitten in het beperkende waar we mee te maken hebben, dat we alleen bezig zijn te vechten en te protesteren en vergeten dat we kunnen ontsnappen door anders te denken. Gedachten hebben invloed op je gevoel. Herschrijven maakt je heel bewust van dit proces en als je heel bewust werkt aan het opschrijven van ‘nieuwe’ gedachten, merk je meteen dat het ook anders gaat voelen. Dat hebben we nodig. Ons voorstellingsvermogen. Voed het, zoveel je kunt. Maak je vrij.
Laat het oude verhaal los en vertel jezelf een nieuw verhaal. Precies zoals jij het hebben wil. Net zolang tot je je er helemaal lekker bij voelt, de ‘werkelijkheid’ beweegt vanzelf met je mee!
Wil je ook meedoen aan herschrijf je eigen leven? In maart begint er een nieuwe ronde. Hier vind je meer informatie daarover.