Het is 3 januari. Weer een nieuwe dag. We kunnen weer opnieuw beginnen… 😉
Tijd om ons creatief te uiten, volgens de kaarten van Anna (zie het weekbericht). Dat houdt de flow erin en geeft automatisch nieuwe inzichten en helderheid. The Artist’s Way van Julia Cameron is een geweldig boek als je werkelijk je eigen creativiteit op gang wilt houden en de blokkades wilt doorbreken. ‘Veel getalenteerde mensen zijn hun creativiteit kwijtgeraakt,’ zegt ze en haar methode richt zich op het omvormen van gevoelens als angst, jaloezie, schuld en jezelf in de weg zitten naar veiligheid, kracht, integriteit, zelfbescherming en hoop. Je maakt wekelijks tijd vrij voor afspraakjes met jezelf, op die momenten doe je iets wat je voedt: naar een museum, wandelen, iets speels, dat wat het kunstenaarskind in je wil. De ‘morningpapers’ van Julia Cameron zijn inmiddels een wijdverbreid begrip: Je schrijft elke morgen drie pagina’s als ‘brain-drain’, het hoeft niet mooi te zijn, het is puur bedoeld om even los te laten wat je allemaal bezig houdt, zodat je daarna verder kan. Ik doe het regelmatig, het brengt je tot de kern.
Het is trouwens niet zo dat creativiteit alleen geldt voor mensen met een creatief beroep. Het gaat niet alleen over schilderen, schrijven of knutselen, het gaat over alles. Over de vrije stroom, het creëren zelf, de innerlijke kracht, oplossingen die zichzelf vanzelf aandienen, als je maar in de ‘flow’ blijft. Of in de ‘vortex’ zoals Abraham/Hicks dat noemt. Daar ben je ‘in’ of ‘uit’. In de vortex zijn betekent dat je je goed voelt, makkelijk manifesteert, alles verloopt soepel en makkelijk, als vanzelf. Vanuit die vortex kan je alles creëren wat je maar wilt. Niks staat je in de weg. ‘Hoe kom je daar in?’ is een vraag die dan regelmatig gesteld wordt aan Abraham. Meestal is het moeilijk om vanuit het niet-in-de-vortex-zijn er in te komen. Het moeite doen en het ‘proberen’ op zich maken het moeilijk. Regelmatig ben je al in de vortex en als je dat beseft, kun je die momenten uitbuiten door ervan te genieten, ze te verdiepen, het toe te juichen en je komt er achter dat het soms maar een gedachte is waardoor je ‘eruit’ raakt: Een gedachte dat iets er niet is, niet goed is, zou moeten, anders zou moeten, een gedachte dus. Dus in plaats van alles te laten zijn en komen zoals het is, breng je dan ergens weerstand tegenin. Juist die weerstand maakt het onmogelijk voor iets om er te zijn.
Het is een piepkleine stap, in of uit de vortex zijn. Ik kan het niet eens precies navertellen hoe het gaat, misschien moet iedereen dat voor zichzelf ontdekken. Misschien is het een beslissing. Misschien is het tegen jezelf zeggen ‘I am in’, misschien is het een kwestie van het voelen. Of van jezelf toestemming geven. Of inzien hoe je uit de vortex raakt, door een bepaalde gedachte. Die je dus ook weer los kan laten.
Disempowerment, het jezelf uit je kracht halen, uit de vortex dus, doe je met gedachten. Door ergens aan te denken wat je niet leuk vindt en ja, dat ligt op de loer als je niet oplet. Dat kunnen sturen en ontdekken, dat je je net zo goed kan voelen als je je focust op iets anders, dat is de ware kracht. Het is onafhankelijk van iets anders – buiten jezelf. Sta het jezelf toe om tevreden te zijn en je goed te voelen, no matter what. Dan kunnen er wonderen gebeuren.