Vandaag werd ik wakker met een nieuw woord: Mildschrijven. Ik zal je uitleggen wat het is en hoe het gaat: Je gaat schrijven. Je schrijft op wat je bezig houdt, waar je bang voor bent, wat je zorgen baart, waar je je druk over maakt, waar je boos over bent of iets wat je nog niet hebt verwerkt. Je schrijft tot het voor jouw gevoel duidelijk op papier staat (of op de computer). Maak je geen zorgen, niemand leest het, alles mag. Dan ga je het mildschrijven. Je begint opnieuw en gaat het milder maken. Nuanceren. Daar ga je net zo lang mee door tot het ook echt mild is. Tot het ook mild voelt.
Ondertussen verdwijnt het oude verhaal. Als je het op papier hebt geschreven, gooi je het weg of je verbrandt het. Je bent er klaar mee. Het schrijven is alleen maar een methode die je gebruikt om iets te transformeren, het hoeft niet mooi of perfect te zijn, het is alleen voor jezelf. Luister goed naar je gevoel, volg wat er in je opkomt. Wees heel eerlijk naar jezelf. Op die manier kijk je alles aan, zonder angst en kom je er doorheen. Je gaat vanzelf zien dat de scherpe kantjes ervan af kunnen. Je gaat het verzachten. En zo ga je er als het ware dwars doorheen.
Doe het ook met alle begrip voor jezelf, geef jezelf de ruimte. En als je bezig bent hiermee, denk dan ook eens aan de spiegel. Wat laat de spiegel je zien over jezelf? Heel vaak gaat het over andere mensen, die iets aan jou spiegelen waarvan je je niet bewust bent. Wat vertelt het jou? Zo kan het zijn dat je je bijvoorbeeld boos maakt over een oordeel of een houding van iemand. Het raakt je. Waarom? Jouw gevoel is van jou. Het gaat nooit over die ander. Maar het feit dat het je raakt, laat je zien dat er een vlekje op de spiegel zit, dat weggepoetst wil worden. Die ander spiegelt iets, waarvan je je nog niet bewust bent. Oordeel je zelf ook zo of heb je ongemerkt ook zo’n houding? Of is het iets wat je jezelf niet toestaat? Dat kan ook. Don’t blame yourself, begrijp dat het alleen gezien wil worden, omdat het behulpzaam is voor je. Je kunt je eigen oordelen over jezelf laten vallen. Je kunt al je oordelen laten vallen, dat maakt je mild.
Uiteindelijk is de spiegel liefde, niks anders. De vlekjes kunnen je dat zicht benemen op wat er aan je gespiegeld wil worden, dat wat de spiegel echt is. Poets ‘m schoon. Tot je het zo ervaart. En vergeet niet te genieten van al het moois wat dan tevoorschijn komt in de spiegel.