Bindingsangst? Wat een raar begrip eigenlijk. Toevallig sla ik een boek open en lees er iets over. Een boek dat de deur uitgaat want het gaat over de betekenis van Tarotkaarten. Als je ‘de liefde’ op z’n kop trekt, zou dat staan voor bindingsangst. Een van de redenen waarom ik niet van Tarotkaarten hou, is dat ze behalve ‘goed nieuws’ ook waarschuwingen geven als ‘pas op voor het gevaar’ en dat is niet goed voor de menselijke geest. Die is namelijk te gevoelig voor waarschuwingen, angsten en het zogenaamde ‘kwaad’ dat op de loer ligt. En het probleem is, als je daarin gelooft, al is het maar dat een lichte ongerustheid zich van je meester maakt, dan gaat het zich vanzelf bewerkstelligen. We kunnen onszelf beter van al die angsten af helpen, want als we geloven in goed nieuws en mogelijkheden die op ons wachten, dan werken we daar naartoe. En die geest zullen we zelf een beetje die kant op moeten sturen. Het is de ‘oude generatie’ spiritualiteit, die voorspelt en bang maakt en waarschuwt. De ware boodschappen geven je vertrouwen, steun, kracht en moed, die voeden je optimisme, maar die wijzen je ook op je eigen manifestatiemogelijkheden. Zoals jij denkt dat het is of zal lopen, zo nodig je het uit. Dus je kunt je maar beter bewust zijn daarvan en leren hoe je je geest beter kunt besturen.
Maar goed, bindingsangst dus. Denk er eens over na, wat een vreemd begrip dat eigenlijk is. Is liefde bedoelt om te binden? “Moeten” we alles loslaten en ons overgeven aan het leven, de stroom, de Liefde en ons ondertussen ‘binden’? Dat kan niet samengaan. Liefde is per definitie vrij, laat vrij, is er zonder voorwaarden, vertrouwt, is blij en vindt z’n eigen weg wel. Het voegt zich ook niet per sé in de vorm zoals wij die voor ogen hebben, het manifesteert zich op alle mogelijke manieren, juist in de kleinste dingen. Als we er al bang voor zijn, is dat omdat het allesomvattend is, groter dan wij, een sterke kracht die niet door ons te beheersen is.
Bang voor de liefde zijn, is hetzelfde als bang voor het leven zijn of bang voor God zijn of bang voor jezelf, de grootsheid in jezelf. Allemaal onterechte angsten. En om ons dan te verstoppen in het binden, vasthouden, vastklampen, aan iemand of iets, dat is een uiting van angst. Afhankelijkheid is angst. We denken dat we afhankelijk zijn van een ander, van iets, omdat we niet zien wie we zelf zijn. Als we dat echt zouden ontdekken, zouden we helemaal nergens bang meer voor zijn. En ons al helemaal nergens meer aan binden. Omdat dat helemaal nergens voor nodig is.