“Alle schilderijen staan opgeslagen en de schilderflow is gestopt terwijl ik helemaal tot passie kom door kleur, maar ja mijn opslagplekken zijn vol,” schreef iemand me als reactie op het artikel over De Magische Gouden Ring. Ze overwoog mee te doen aan ‘Herschrijf je eigen leven‘ om de creatieve flow weer op gang te brengen. Er was ook een diep verlangen in haar om te gaan schrijven.
Dat kan door te gaan schrijven, zeker. Als we in een impasse zitten, voelt dat niet lekker, je kunt er ook lichamelijk last van hebben. Je kunt dat wel heel mooi ‘verstilling’ noemen, zoals zij ook deed, maar mijn ervaring is dat het wil stromen. Dat we juist door creatief bezig te zijn, die stroom kunnen voelen en ons mee kunnen laten voeren, het wil eruit. Het leven wil geleefd worden en dat is een vorm van doorstroming. Doorstroming betekent dat het ook tot expressie komt. Het wil bewegen. Net zoals je lichaam wil bewegen. Net zoals liefde en licht zich willen verspreiden. Ze kunnen niet anders.
Wat ik haar heb geadviseerd is om een oplossing te bedenken voor het schilderen en bezig zijn met kleuren. “Is het misschien mogelijk om dingen weg te doen, op te ruimen, die klaar zijn, waar jij mee klaar bent? Of weggeven, of opnieuw beschilderen? Dat kan ik niet inschatten, maar het lijkt me zeker fijn voor je om de stroom weer op gang te krijgen. Dat is belangrijker dan alles bewaren.”
Dat is essentieel. Het is belangrijker dat het blijft stromen, dan dat je alles bewaart of dat het een bepaald doel moet dienen. Natuurlijk kunnen we voldoening voelen als iets af is, dat is ook zeker iets om van te genieten. Maar als het er vervolgens toe leidt dat je ermee stopt, blokkeer je je eigen levensstroom. Vandaar dat opruimen en loslaten van belang is, geestelijk, lichamelijk en in je fysieke omgeving. Er kan niets nieuws ‘in’ als het volgestouwd staat en het leven is continue vernieuwen, in beweging blijven. Vasthouden aan het oude zet de beweging stil. En daar zal je je uiteindelijk niet lekker bij voelen. Want de behoefte aan iets wat tot expressie wil komen, is voelbaar.
“Why separate the spiritual and the material?” zei White Bull in een interview dat ik met hem had. Dat is waar veel mensen tegenaan lopen. Aan de ene kant kennen we ‘het spirituele’ wel, aan de andere kant passen we het niet toe in het dagelijks leven. Het zijn een beetje twee verschillende werelden. Je laat het ‘gewone’ leven, in de oude vorm, zoals je die kent, doorgaan zoals je gewend bent. Dat betekent dat je de beperkingen ervan ‘in ere’ houdt, zoals bijvoorbeeld: “Ik heb geen ruimte” of “ik heb geen tijd,” of “ik heb geen geld.” Dat zijn als het ware oude manieren van denken. Het werkt andersom.
Creëren begint met een idee (spiritueel) en dat komt voort uit een bron met eindeloze mogelijkheden. Geen beperkingen. Dan dient er een stap gezet te worden om het in beweging te zetten en gaat het creëren zichzelf verder vormgeven. En wij doen mee… Vanuit de ene stap volgt de volgende.
Als wij niet mee doen, vanuit onze oude manier van denken, die voortkomt uit beperkingen (het materiële), geen ruimte, geen tijd, geen geld, kan niet, mag niet, enz…, dan stagneert de flow. Zo beperken we onszelf. Breng er beweging in. Creëer mogelijkheden. En je hoeft er niet zo over na te denken, begin gewoon. De weg wijst zich vanzelf. Het gaat meer om de weg dan om het doel. Want door ons teveel met het doel bezig te houden, zijn we onszelf al snel weer aan het inperken. Dan moet het zus of zo worden, of zijn we bang dat het niet lukt, zo creëren we zelf alweer beperkingen. Laat het vrij. Als je maar weet welke kant je op gaat. Als je de richting maar bepaalt. En die is vrij simpel: het is altijd de weg van vrijheid en vreugde. Die weg kunnen we zelf vrijmaken. Door te kiezen. En stappen te zetten.