‘Weet je wat dat betekent?’ vroeg ik gisteren, nadat het was gelukt een gaatje blauw in het grijze wolkendek open te breken. Daarna ging het overigens weer grijs verder. Het was dus echt maar een gaatje. Een klein gaatje blauw, met grote betekenis.
Het laat zien welk instrument wij tot onze beschikking hebben. Onze intentie, onze doelgerichte aandacht, ons manifestatievermogen. Als iedereen – of slechts een deel van de mensen, dat is ook al genoeg – zich nu eens op vrede zou concentreren, op oplossingen, op balans in de wereld, op harmonie, op herstel…
Het vraagt ons ons zeer bewust te zijn van onze eigen aandacht. Verwachten we problemen en benoemen we die, dan creëren we ze. Herhalen we moeilijkheden, door ze te beschrijven en anderen ervan te overtuigen, dan houden we ze in stand. Zien wij daarentegen het mooiste en het beste, dan komt uit alles – in welke vorm het zich ook aandient – iets moois, iets goeds voort.
Het is aan ons, wij moeten het misschien nog ontdekken hoe verstrekkend de gevolgen hiervan zijn, maar het betekent in elk geval dat het onzin is om anderen, de buitenwereld, omstandigheden zoveel macht te geven dat we ons er slachtoffer van voelen, of dat we volgelingen worden, ook dat. Wij hebben het instrument in handen. Dus wees je bewust en focus op wat je wel wilt in plaats van op wat je niet wilt of waar je bang voor bent.
Je krijgt het zoals je het hebben wil, zoals je het denkt, verwacht. Laatst kreeg ik een berichtje van iemand die de nieuwsbrief had ontvangen: “Via … heeft u mij zonder mij te zien van pijn verlost. Dat is voor mij onverklaarbaar, maar het was wel een feit.” Ik wist het niet. Wel dat het verzoek kwam voor deze healing, wat ik ook heb gedaan, maar het resultaat was me onbekend. Het werkt precies hetzelfde als met de wolken. Met dat verschil dat de ontvanger ook zelf de keus maakt het toe te staan, het te ontvangen, het te laten gebeuren. Misschien zou ik daar niet eens bij nodig zijn geweest, dat kan ook nog. “Het” werkt door ons heen. Wij besturen “het”. Wij hebben een keus in wat we ermee doen. Zodra we ons hiervan bewust zijn, hebben we ook een verantwoordelijkheid. In elk geval voor onszelf. Want als we dit weten, hoe kunnen we dan ooit nog ergens over klagen? Of ergens bang voor zijn?