‘Wat is je lievelingsplek aan zee?’ vroeg iemand. Ze was met me meegereden naar Katwijk om daar het Peace Concert in de Soefitempel bij te wonen (waarover later meer…) en van tevoren liepen we even heerlijk met onze blote voeten in de zee. Ik wist zo snel geen antwoord, want zee is zee en altijd één… van welke kant je ‘m ook benadert.
Laatst was ik op een mij onbekend strand, ook lekker… Ik kon wel vertellen dat ik het meest op Kijkduin was geweest, dat komt omdat ik daar vlakbij ben geboren, mijn oma er vlakbij woonde en omdat er nog steeds allemaal familie in de buurt woont. Kijkduin is ondertussen nogal veranderd, niet meer dat kleine, schattige badplaatsje waar je dan poffertjes ging eten aan de boulevard of een broodje haring haalde bij dat tentje. Toch kom ik er nog graag. Dat komt omdat ik het gevoel heb dat mijn oma dan even meegaat en meekijkt door mijn ogen… hoe het er nu uitziet. En het komt door alle herinneringen natuurlijk. Ik stap door het zand en door de zee en daar zetten mijn ‘voorouders’ ook hun voeten neer, ooit… Kennelijk heeft dat aantrekkingskracht. Je wortels, je roots… jaja…
Heb ik dan nu wortel geschoten in Utrecht? Omdat ik hier al zo lang woon? Hoe zou het zijn om op reis te zijn als dit niet meer mijn vaste ankerplek is? Geen idee. Jarenlang was het mijn veilige thuishaven, waar ik altijd weer naar terugkeerde. Stabiel. Trouw. Zeker. Home… Mijn ‘comfort-zone’…
Soms word je door omstandigheden gedwongen je comfort-zone te verlaten. Het ego stribbelt dan enorm tegen en dat heb je niet altijd door. Want het komt met allerlei slimme argumenten en zoekt omwegen, uitwegen en vindt bijvoorbeeld ook dat het niet uitmaakt waar je bent, je moet je overal goed kunnen voelen… Dat lijkt een heel ‘verlicht’ argument… ahum. Maar het kan ook juist ‘vasthouden’ zijn, want voel eens aan zee: Die vrijheid…. die ruimte, de natuur, de elementen… Het is goed om mee te bewegen…
Beperkingen, het ‘bekende terrein’ achter je laten kan ook nodig zijn voor je welzijn, je groei, je welbevinden… want als je niet meer lekker functioneert, werk je jezelf tegen. En zeg nou zelf: Zo leuk is het niet om ‘vast’ te zitten aan veel te hoge maandlasten, dat is bepaald geen vrijheid…
Bovendien roept de natuur me. Het bos, de zee… ik vermoed dat ik daarin goed gedij… want zodra ik er ben, valt alle ‘ballast’ van me af. Alle ‘drukte’ die ik voel, die zich dagelijks uit in herrie en onrust van bouwgeluiden, sirenes en vuurwerk. Het verlangen naar Stilte en rust wordt er meer en meer door aangewakkerd en wat zal ik daarvan genieten! Muni ook, denk ik zo…
We gaan samen op reis! Nieuwe avonturen beleven….
PS: Kijk komende zondag naar het programma ‘Iedereen Verlicht’. (npo2, 16.25)
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.