“Wijs niets af….”
Dat inzicht heeft vorige week een enorme shift veroorzaakt, waar ik je graag even over vertel. Simpel voorbeeldje: Stel je hebt last van je knie, je pink, je teen of je maag, wijs het niet af. Koester het, heb het lief. Hou ervan. Geef het juist extra Liefde. Zachtheid. Aandacht. Ontspan er in, adem het zacht, als het ware… (Dat betekent dus geen geklaag, gescheld (die stomme teen…) ofwel: Geen afwijzing.)
Okee, volgende stap: Stel je hebt last van……. (kies maar) een bepaalde situatie, een bepaalde persoon, een bepaalde conditie…. Daarvoor geldt dus hetzelfde: Wijs het niet af.
In mijn geval doemden er wat ‘verhalen’ uit het verleden op, waar ik ineens anders naar ging kijken. Met veel meer Liefde. Met de ogen van Liefde. En dat is dus de kunst. Het was dan misschien niet gelopen zoals ik had gehoopt, ik had er dan misschien wel wat frustraties door opgelopen… of flinke frustraties zelfs 😉 in bepaalde gevallen, maar door het af te wijzen – in een poging mezelf ervan te bevrijden, ermee af te rekenen of er ‘klaar’ mee te zijn, had ik in feite mezelf afgewezen! Jaja…. Soms vallen zulke ‘kwartjes’ opeens en verschuift alles daardoor. Alles schuift op z’n plek.
Loslaten is iets heel anders dan afwijzen. Loslaten is er niet bovenop gaan zitten. Niet proberen het allemaal maar te regelen en te beheersen, te dwingen in een bepaalde richting, maar het te laten… het laten ontstaan, het laten gaan, het laten komen zoals het komt.
Alles ‘moet’ altijd maar in hokjes passen, waarom? Daar hebben we volgens mij meer last van dan plezier. Misschien is niet iedereen het daarmee eens, maar hokjes zijn ook maar schijnzekerheden. Dan denk je dat je het geregeld hebt allemaal: Huisje, boompje, beestje, baantje, verzekering, wat nog meer? En dan gebeurt er opeens iets wat je helemaal niet had verwacht! En dan?
Alles beweegt en alles beweegt met je mee. Waar geef je je aandacht aan en hoe? Wat geef je Liefde, waar ben je mee in gevecht? Meestal – altijd eigenlijk – zijn het alleen onze eigen gedachten ergens over waardoor we in gevechten terecht komen.
De mind divides… the heart unites….
Kijken met de ogen van Liefde doet je groeien. Doet je boven de dualiteit uitgroeien, waar juist het oordelen je in gevangen houdt. Liefde werkt bevrijdend en genezend, Liefde is ook WIJS. Wist je dat? Misschien is het tijd om de Liefde eens in z’n wijsheid te erkennen, in ERE te herstellen. Liefde wijst niet af, maar begrijpt, koestert, omarmt en is VRIJ.