De vogeltjes fluiten er flink op los en kondigen niet alleen het daglicht aan, maar ook de nieuwe lente…
Alles komt altijd op het juiste moment, niet te vroeg en niet te laat. Zoals de titel van het eerste boek van White Bull luidt: ‘God is nooit te laat, maar ook nooit te vroeg.’ Alles klopt altijd, ook al zien wij dat (nog) niet. Achteraf is het makkelijker waarneembaar dan wanneer je ergens middenin zit. Daarom kan je je ook maar beter overgeven aan het Leven, de levensstroom en meedeinen op haar golven. Wetend dat je ondertussen de hele oceaan bent: Aan de oppervlakte kan het rustig zijn en kalm of onstuimig, wild en enthousiast. Het leven biedt je golven: ups en downs, tilt je hoog op en sleurt je mee de diepte in. Het kan ‘upliftend’ zijn, dat is ook de bedoeling… en hoe verder je reikt, des te meer kom je tegen wat nog wil worden opgeruimd. Neem het waar, lach erom, ervaar het, voel het en laat het vooral bewegen. Je bent de zee, niet de golf.
The answer, the strength, the right action or the resource will be there when you need it, not before, not after. (Eckhart Tolle)
Alles komt altijd op het juiste moment. Als je er aan toe bent. Als je er klaar voor bent. De volgende ‘les’ staat altijd voor de deur, klaar voor je volgende stap. Ik weet niet of je ooit klaar bent, geen idee. Steeds als je dat denkt, komt er wel weer iets nieuws om je uit te dagen, te testen, te helpen dus. Te bevrijden… Want we groeien naar ons Zelf toe, meer en meer. Door ons te bevrijden, nog meer en weer en nog een keer…Het Zelf is Vrij en oneindig, nog oneindiger dan de blauwe lucht of de oceaan. Het Zelf is overweldigend… zo overweldigend dat je er soms bijna niet mee om kunt gaan. De mind maakt bokkensprongen, wil er niet aan. Nutteloos, spartelend, pogend je terug te fluiten… De controle weer op te eisen: “Blijf in je hok, daar waar ik je kan zien staan.”
Een weg terug is er niet, soms lijkt het zo, maar eenmaal wetend van je Ware bestaan, kan je niet langer onwetend zijn. Even misschien, in een poging ook dat weer vast te houden… maar dan is het gedaan. Het is het spel van het Leven: hoe dichter je bij de kern komt, des te groter het protest. Je kunt het zien als een aapje, dat danst voor je ogen, zich verstopt en weer tevoorschijn floept. Pak me dan, als je kan… Het aapje speelt met je, houdt je voor de gek, plaagt je en danst met je. Het is net zo lief als lastig op z’n tijd. ’t Is net Muni, die de patronen probeert te vangen: ‘Als ik naar de badkamer ga en in het bad spring, doe jij dan de kraan aan?’
Onze onzekerheid probeert er grip op te krijgen, de logica er in te ontdekken, het grote Onbekende terrein te bezweren, geeft er allerlei namen aan. Nutteloos gespartel. Er is geen vat op te krijgen. Dat is dè illussie van het bestaan. Dus geef je er maar aan over, er zit niks anders op. En dan opeens…
Alles altijd op het juiste moment. Doe geen moeite, forceer niks. Laat het Leven lekker moeiteloos zijn gang gaan. Geniet onderweg, van de golven, van het beleven, het voelen… van het bestaan. Want het wordt steeds mooier, steeds rijker, steeds vervullender, steeds prachtiger en krachtiger als je het gewoon beleeft en niet zelf in de weg gaat staan.
Alles op je levenspad is VOOR jou, niks is tegen jou. Onthoud dat goed. Dat is de sleutel om ermee om te gaan. Geef je verzet op tegen dat wat IS en dan zie je opeens: Alles is er al!
Alles is er al. Ook voor jou.