Of je je goed voelt of niet, hoef je niet afhankelijk te laten zijn van situaties of omstandigheden of van anderen. Ik vind dat persoonlijk een heel bevrijdende gedachte en herinner mezelf daar graag aan. Natuurlijk gebeurt er elke dag van alles, leuk of minder leuk, ons bereiken allerlei berichten, we komen mensen tegen, we denken aan van alles en nog wat, we doen van alles en soms vinden we dat leuk, soms iets minder, maar het besef dat hoe je je voelt niet hoeft af te hangen van omstandigheden is hoe dan ook bevrijdend. Laat je nergens door van de wijs brengen, dat is de uitdaging. De grootste uitdaging in het leven zelfs, denk ik.
Natuurlijk loop ik ook wel eens ergens tegenaan en laat ik me er per ongeluk nog wel eens door ‘vangen’, maar zodra ik dat merk ga ik het even opschrijven en omschrijven. Dat werkt heel goed. Het kan dan ontladen en helder worden. En als het helder is dan zie je vaak ook meteen het patroon. Het gedachtepatroon dat ergens door opgeroepen kan worden – door een opmerking van iemand, bijvoorbeeld – is een oude riedel die automatisch begint af te draaien en een ‘oud’ gevoel teweeg kan brengen. Best nuttig om dat even te onderzoeken, want als je het kunt zien, kan je het ook ontmantelen. Daar heb je meer aan dan boos worden op die ander of in de verdediging schieten of je door die persoon afgewezen voelen ofzo.
Het gaat namelijk altijd over jezelf, niet over de ander. Het had net zo goed iemand anders kunnen zijn en waarschijnlijk is het ook zo dat je het vaker tegenkomt. Bovendien kan je anderen niet veranderen, maar wel je eigen reactie ergens op. Als je ontdekt wat kennelijk jouw gevoeligheid is, die dan aangeraakt wordt, kan je daar naar kijken. Welke onwaarheid over jezelf is ooit in je systeem geslopen? Want een rotgevoel ergens over krijgen, wijst altijd op een onwaarheid! De Waarheid voelt namelijk goed!
Dan kan je jezelf een ander verhaal vertellen, maak een nieuwe ‘riedel’: Je bent goed zoals je bent, je bent goed genoeg, perfect, je mag zijn wie je bent, je bent het waard, enz.. enz…
Vertel jezelf een ander verhaal. Dat is eigenlijk de ‘wijze Zelf’ het over laten nemen en jou bij de hand nemen. Je hebt ze allebei in je: Die wijze Zelf en laten we zeggen ‘het kind’ dat zich gekwetst voelt bijvoorbeeld. Dat kind in jezelf wil geen afkeuring, kritiek, straf of terechtwijzingen, dat kind heeft – zoals elk kind – Liefde nodig, goedkeuring, vertrouwen en aanmoediging. Van je ZELF! En als je dat jezelf geeft, voelt het zich vrij en blij. Dat is onze eigen taak.
Ga achter jezelf staan en bewijs jezelf een dienst: Hou van dat kind in jou. Er is helemaal niks mis met dat kind. Het is zoals het is en dat is helemaal goed. Het mag er zijn, mag zich vrij voelen, zich uitleven, uitspreken, blij zijn, zich verheugen, boos worden of teleurgesteld zijn, wat dan ook, het maakt jou niet uit. Jij houdt sowieso van dat kind, koestert het en lacht het toe, moedigt het aan, troost het als dat nodig is en droogt z’n tranen. En als dat kind zich gekoesterd en gewaardeerd voelt, zal het zich niks aan hoeven trekken van wat anderen van hem of haar vinden.
Wat je ziet in een ander en wat je raakt, vertelt je iets over jezelf. Dat geldt ook voor die ander. ‘Kijk eerlijk naar jezelf,’ zeggen mensen dan wel eens. Ja, ik ben het er wel mee eens dat alles een spiegel is en als met ‘eerlijk naar jezelf kijken’ bedoeld wordt het aan te kijken, okee. Maar daarbij wordt heel vaak een grote vergissing gemaakt: Namelijk dat we het dan onszelf kwalijk moeten gaan nemen, onze ‘fouten’ moeten erkennen, ons schuldig moeten gaan voelen.
Pas op: Het gaat niet over oordelen! Het gaat niet over goed of fout. Het gaat ook niet om wie er gelijk heeft. Het gaat er alleen maar over dat alles ons iets laat zien. Kijk er met Liefde naar, dan pas kan het oplossen. Het is als een vlekje op de spiegel dat schoongepoetst wil worden. In het licht van de Liefde lost alles op. Heb begrip voor jezelf èn voor de ander.
Als we er oordelen en veroordelingen aan toe gaan voegen, maken we de vlek steeds groter. Dan zijn we zelf degene die onszelf gaan vertellen dat we niet goed genoeg zijn, dan zijn we zelf degenen die onszelf afkeuren en bekritiseren. Hou toch op! Dat is nou net het probleem: al die oordelen. In mijn optiek bestaat er geen fout of goed, hooguit onbewust gedrag en bewust gedrag. Je kunt jezelf niet kwalijk nemen dat je onderweg bent, steeds meer leert, ontdekt en dat dat met vallen en opstaan gaat. Dat ìs namelijk het leven: Een grote leerschool. En dat geldt ook voor al die anderen, dus neem het hen niet kwalijk. Kijk er doorheen. Mocht het gebeuren dat iets je van je stuk brengt, zie het dan als een welkome les: iets om naar te kijken en jezelf van te bevrijden. Maak jezelf vrij van al die onwaarheden. Hecht vooral niet zoveel belang aan de onwaarheden die anderen verkondigen, want voor je het weet ben je ze aan het bevestigen!
Wie de Waarheid in zichzelf kan zien, kan hem ook in anderen zien. Ik heb het al vaker opgeschreven hier, maar hij blijft mooi:
It takes One to see One.
En die One, dat is de God in onszelf. Die wijze liefdevolle Zelf, die ons alles kan geven wat we nodig hebben. Zelfs dat hoeven we niet buiten onszelf te zoeken. Ook niet bij een ‘God’ ver weg. Zeker niet bij een ‘God’ die oordeelt en goedkeurt of afkeurt. Het is al in je. Het is wie je werkelijk bent. Geef die wijze liefdevolle Zelf in jou de leiding!
Voel je het? Dan hoeft hoe jij je voelt niet meer afhankelijk te zijn van anderen of omstandigheden! Alles lost zich vanzelf op. Want die wijze liefdevolle God in jou, die zorgt voor je, die is er altijd, die houdt van je en wil dat jij gelukkig bent en je goed voelt. Je hoeft ‘hem’ of ‘haar’ alleen maar te erkennen in jezelf en ja… ik zou ‘m maar snel de leiding geven. Dat maakt alles een stuk makkelijker.
Namasté!
O ja, ik vergeet het bijna te vertellen, maar hier gaat mijn boek dus over! Mocht je je nog veel meer willen laten voeden en jezelf bij de hand willen nemen, op weg naar je Ware Zelf, hier vind je het: Eerherstel, een nieuw begin.