De zon schijnt altijd

Wat ik van plan was: Een flinke boswandeling maken. Daar had ik zin in. Ook mijn lichaam had daar behoefte aan: beweging en frisse lucht. Ik had ongemerkt weer veel te lang achter de computer gezeten omdat ik een nieuwsbrief aan het maken was – die ging ook over het bos, dus het was ook niet zo verwonderlijk dat ik daardoor zelf heel veel zin had gekregen om naar het bos te gaan.

Het zinnetje ‘Middenin het bos is een plek, waar de zon altijd schijnt,’ had ik eruit gehaald. Het is zo, altijd als ik daar kom, schijnt de zon. En wat ook altijd zo is: Als we de ‘dingen’ doen, die de bedoeling zijn, gaat de zon ook altijd schijnen. Hij doet mee 😉

Zo gaat dat altijd met Inge – als we iets organiseren of gewoon bij elkaar komen om te mediteren en te channelen, waar Inge een bijzonder talent voor heeft. Het brengt ons daar waar het helder is, waar we ons herinneren wie we zijn. We zien door de wolken heen de zon weer verschijnen. Soms zelfs als het enorm bewolkt is en dat onmogelijk lijkt.

Ik herinner me ook dat toen ik de documentaire over de bijen aan het maken was, de zon altijd meewerkte als we gingen filmen. De bijen zelf ook trouwens. Toch was het steeds weer een welkome verrassing en dat is ook goed. Het is goed om verwonderd en dankbaar te blijven over zulke bijzondere fenomenen. Je moet ze ook vooral niet willen afdwingen. Daarom had ik het zinnetje er toch maar weer uitgehaald.

Nu regende het. Liet ik me daardoor weerhouden? Nee, besloot ik. We zullen wel zien. Zonder op het weerbericht te letten toog ik naar het bos. Ik kon hooguit nat worden, zo’n ramp was dat nou ook weer niet. Toen ik aankwam en dapper aan mijn wandeling begon, stonden er twee manen met paraplu te schuilen onder een boom. “Gewoon doorlopen, dan heb je nergens last van,” hoorde ik een van hen zeggen. Ik vatte het op als een welkome boodschap. Ook in een ander opzicht, in elk opzicht zelfs.

Vastbesloten en aangemoedigd door waarheid in die woorden liep ik dus door. Al na 10 stappen besloot ik het onderwerp los te laten, wat die ochtend nog even als een flinke dikke regenwolk boven mijn hoofd was komen te hangen. Het viel wel mee met die regen, viel me op. Nog geen minuut later was het droog en ik was de eerste bocht nog niet om of de zon brak door. Wouw!

Toen dacht ik nog even aan mijn nieuwsbrief en die uitnodiging voor de bijeenkomst in het bos. Zouden er veel mensen zijn, die twijfelden over het weer? Zouden er veel mensen zijn die afwachtten tot de weerberichten voor volgende week zondag goed genoeg zijn? Zouden er veel mensen zijn die zich niet aanmelden omdat ze het weer niet vertrouwen? Geen idee. Het zal zichzelf allemaal wel regelen. Want alles regelt zichzelf altijd.

’t Maakt wel uit waar je op focust en waar je in gelooft. Dus als iedereen die zich voorstelt dat we daar een zalige dag in het zonnetje op die open plek in het bos hebben nou komt en degenen die regen verwachten thuisblijven, komt het vanzelf goed. Net als vorig jaar. Het selecteert zichzelf en het regelt zichzelf. Zo werkt dat…