Meer dan 50.000 mensen hebben al getekend voor het initiatief om een basisinkomen in te voeren, dat is in principe genoeg om naar de tweede kamer te gaan en een verzoek voor een referendum in te dienen, maar de initiatiefnemers gaan eerst nog even door. Het onderwerp is nog niet bij iedereen bekend en een groter draagvlak maakt de kans groter op succes.
Tegenstanders en mensen die nog niet weten of ze voor een basisinkomen zijn hebben doorgaans twee argumenten: Dat is onbetaalbaar of hoe zou dat gefinancierd moeten worden? En: Dan doen mensen niks meer. Het werkt luiheid in de hand.
Wat betreft het eerste punt: Er zijn al allerlei berekeningen gemaakt en het levert ook heel veel op. Allerlei controle kan worden afgeschaft, de hele bureaucratie rondom uitkeringen bijvoorbeeld, en het levert veel op in de zin van zorg voor elkaar, de buurt, sociale betrokkenheid en bovendien wordt het geld ook weer uitgegeven, de economie blijft dus wel draaien.
Wat betreft het tweede punt, er zijn al proeven gedaan en vaak blijkt dat men de eerste weken geniet van de vrijheid en niks hoeven, maar op een gegeven moment wel weer iets gaat doen.
Er is meer ruimte voor eigen initiatieven, om te doen wat je echt wilt, wat je belangrijk vindt en het is ook niet zo dat al het werk wordt afgeschaft, maar wel zo dat het werk anders verdeeld zou kunnen worden, omdat er minder werk is door technische ontwikkelingen. Per saldo hebben we dus bij een andere verdeling allemaal meer vrije tijd. Tijd voor Welzijn.
(Meer over dit perspectief lees je in het boek Welzijn is de nieuwe Welvaart, met de verfrissende visie van Reinier Castelein op arbeid, inkomen en welzijn voor iedereen.)
Ik had de eer gisteren aanwezig te zijn op een bijeenkomst van de initiatiefnemers en zo’n 35 actieve voorstanders van het basisinkomen, waar iedereen vanuit z’n eigen perspectief in 2 minuten vertelde waarom hij of zij voorstander was en ik hoorde daar allerlei interessante argumenten. Dat ook de criminaliteit af zou kunnen nemen bijvoorbeeld, dat had ik zelf nog niet bedacht. Toen ik – aan het eind van de rit – aan de beurt was om iets te zeggen hierover, vroeg ik me af wat ik nog voor zinnigs toe te voegen had aan het geheel. Ben ik wel zo’n voorstander? Volgens een vriendin vond ik het een paar jaar geleden nog achterhaald en een oude manier van denken, dat basisinkomen. Ja ja… En nu? Nu ik artiesten, visionaire denkers, kunstenaars, jonge idealisten, een werkgever (!), maar ook ‘de oude garde’ had gehoord?
Waar ik het helemaal mee eens ben, is dat het mensen gelegenheid biedt om te doen waar ze goed in zijn, hun talenten te ontplooien, waardevol te zijn in de samenleving op hun eigen manier, dat er meer gelijkwaardigheid ontstaat en dat ook andere ‘waarden’ gaan meetellen, dat je de zorg voor een zieke in je omgeving op je neemt bijvoorbeeld, of tuintjes aanlegt in de buurt, dat soort dingen. Dat we afrekenen met een angst- en wantrouwencultuur, dat we een slag kunnen maken van (het denken in) tekort naar overvloed, delen en samen, van ik naar wij, ja, daar ben ik voorstander van. Het basisinkomen is in mijn optiek (nu) een middel om die omslag te maken naar een nieuwe manier van samenleven en een mooiere wereld. Een middel. Een mogelijkheid. Een kans.
Dus zei ik: “Ik ben er een voorstander van iedereen tot z’n recht komt, gewaardeerd wordt en doet waar ie goed in is. Dat iedereen meetelt en mogelijkheden heeft z’n eigen talenten te benutten en zichzelf te ontwikkelen. Ik ben een voorstander van onafhankelijkheid en eigen kracht, gelijkwaardigheid en een egalitair systeem. Maar ook van eigen verantwoordelijkheid nemen. En daar kan het basisinkomen zeker aan bijdragen.”
Wat mij betreft is het een middel, geen doel op zich. Geld is een middel, geen doel. Als je aan mensen vraagt wat ze het liefst zouden doen en waarom ze dat dan niet doen, is geld meestal het ‘excuus’. Maar hier ligt een interessant punt: Het is niet afhankelijk van iets buiten jezelf. Het volgt vanzelf als je de keuzes maakt die je wenst te maken. En dat is dan ook mijn voornaamste punt in dit verhaal: Als je iets wilt, maak het dan niet afhankelijk van iets in de buitenwereld, want creëren doe je zelf.
De meest succesvolle mensen zijn authentiek, hebben hun eigen drijfveren gevolgd, hun hart, hun passie en hebben zich door niets of niemand laten tegenhouden. Ook niet door hun eigen bezwaren. Zij denken niet in ‘kan niet’, maar in ‘hoe ga ik het aanpakken? Wat is de volgende stap?’ Zij zien kansen en mogelijkheden en volgen hun droom. Als je blijft focussen op wat je wilt, beweeg je daar naartoe. En alles beweegt met je mee. Wat je nodig hebt, komt wel, op het juiste moment. Of dat nou een basisinkomen is of niet.
Als je iets voor je ziet, ontstaat het. Je creëert het door het je voor te stellen en concreet te maken, er positief over te praten en niet door te vechten met ‘het oude’ of ergens ’tegen’ te zijn. Niet vanuit slachtofferschap, dat is afhankelijkheid. Vanuit kracht. Eigen kracht. En zo kan ook het basisinkomen tot stand komen. Als we het concreet maken en voor ons zien, ons kunnen voorstellen dat we ons niet druk meer hoeven te maken over onze inkomsten, dat we kunnen doen wat we willen doen, dan creëren we dat.
En dat kan nu ook al! Dat wilde ik er nog even aan toevoegen 😉 Het hangt van jezelf af en niet van iets buiten jezelf.
By the way: Je kunt nog tekenen voor het basisinkomen en het zal zeker een interessante ontwikkeling in de samenleving in gang zetten. Want het helpt mensen om te bedenken wat ze nu eigenlijk echt willen en er zijn geen bezwaren meer om dat niet te doen! 🙂
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.