Het gaat er eigenlijk – op veel verschillende manieren – steeds over: Er zijn twee bewegingen. Er is een ’tegenkracht’ actief, die jou wil verhinderen je te ontwikkelen en jezelf te bevrijden, maar een andere beweging is ondertussen ook gaande en dat is je Ware Zelf, die zich wel wil bevrijden en dat ook doet. Mooji heeft het er ook steeds over, in deze satsangs in Rishikesh. Het is vooral een kwestie van ‘aware’ zijn, je ervan bewust zijn en ook weten dat jij die kracht niet bent. Er is protest in je, onwilligheid misschien, een tegenbeweging. Die is heel logisch, het hoort erbij. Maar je kunt kiezen wat je de ‘baas’ wilt laten zijn. Je Ware zelf of je ‘valse’ zelf, het ego. Stukje bij beetje bevrijden we ons van het ego en verruimen we onszelf. Geloof me, dat voelt een stuk prettiger. Het loslaten op zich is het ‘probleem’ niet, de angst om los te laten is het punt. Dat wat er aan vooraf gaat. En soms is dat zo hevig, die strijd, dat verzet, dat daardoor juist ineens een doorbraak ontstaat. Geef je verzet op, laat het Leven komen zoals het komt. Geef je over… en zie wat het Leven voor je in petto heeft.
Misschien denk je dat je iets onder controle hebt, dat hebben we niet. We hebben alleen de keuze: Staan we ervoor open of niet. Laten we het toe of niet? Laten we het Leven hetzelf regelen, helemaal zoals de bedoeling is of niet? En eerlijk gezegd: Al die intenties helpen daar zeker bij, maar zijn ook vooral de manier om jezelf te bevrijden en een duwtje te geven in die richting. Want je wensen en verlangens zijn bij lange na niet te evenaren met dat wat op je ligt te wachten… Het is zelfs een schamel aftreksel daarvan en het is goed dat er wensen en verlangens in je opkomen, want daarmee zet je wel stappen vooruit. Daarmee zeg je wel ‘ja’ tegen nieuwe ontwikkelingen. Maar wat er allemaal mogelijk is, hoe mooi en geweldig, liefdevol, vredig en zacht alles is wat op je wacht… dat kun je zelfs niet dromen. Onze hersenen kunnen daar niet bij. Je kunt het alleen ontdekken, stap voor stap leg je de weg af. Het verschijnt voor je ogen als je er geen moeite meer voor doet. Als je de strijd opgeeft, is alles er.
“Je kunt die kracht gebruiken,” zegt Mooji. We hebben die frictie nodig. Om het te zien, om je ervan te bevrijden. Dat is wat er in de wereld ook gebeurt. Precies hetzelfde als in ons eigen leven. Als je weet wat je niet meer wilt, weet je ook wat je wel wilt. Pas als ‘de nood’ hoog is, roep je heel hard ‘Ja! Ik wil!’ en there you go…. Maar het kan makkelijker 😉 Zeg gewoon ‘Ja’ tegen jezelf, wat het ook is, ook al weet je niet wat er dan volgt… Laat je Ware Zelf de leiding nemen. En stuur alle angsten weg…. Kies voor de Liefde. That’s it.