“Ik zou geen 20 meer willen zijn, jij wel?” vroeg iemand me gisteren. “Euhm…, nou….” Hoe was dat ook alweer? Ik probeerde het me voor de geest te halen. Het lijkt me wel wat eigenlijk. Alleen dan wel graag met de kennis van nu. En dan? Hoe zou dat er dan uitzien? Ik zou anders in het leven staan, me niet zo druk maken, me niet gek laten maken, veel meer selecteren in waar wel en waar geen aandacht aan geven. Andere keuzes maken ook. Op een hele andere manier te werk gaan. Veel meer beseffen dat je van elk moment het beste zoveel mogelijk kunt genieten en ik zou dan ook weten dat dat van belang is: Dat je er plezier in hebt, dat je alles wat je doet met hart en ziel en dus met plezier doet. Bepaalde dingen zou ik nu heel anders aanpakken. Ik zou waarschijnlijk nog betere vragen kunnen stellen als interviewer, sneller overal doorheen prikken, geen aandacht meer geven aan drama’s en overdreven reacties en zeker niet meer meegaan in het negatieve praten over anderen, want dat brengt schade aan – dat wist ik toen nog niet. Hoe alles effect heeft. Elk woord, elk gebaar, elke reactie, elke actie is als een zaadje wat zich voortplant en een eigen leven gaat leiden. Alles is energie. Wij hebben geen idee wat we aanrichten als we onbewust maar wat kletsen, roepen of roddelen. We creëren er de wereld mee.
Werkte ik op mijn 20-ste al bij het Journaal? Ik geloof het wel. Zou het Journaal er dan wellicht heel anders uitgezien hebben? Toen al, herinner ik me, was het de kunst om je standpunten er ‘doorheen’ te krijgen. Vaak heb ik me verbaasd over wat wel of niet ‘nieuws’ was. Toen dacht ik nog dat ik dingen niet begreep, nu denk ik dat mijn gevoel altijd al klopte en dat ik daar zelf meer op had mogen vertrouwen en naar had kunnen luisteren. Van binnenuit komen de aanwijzingen. Die kan je vertrouwen. Maar dat had niet zo’n gevecht hoeven worden. Als je daar simpelweg op vertrouwt, sta je een stuk steviger in je schoenen. Ja, ik zou meer vertrouwd hebben op mijn eigen kracht. En op de kracht van ‘het onzichtbare’, waardoor bepaalde ‘rampen’ afgewend hadden kunnen worden. Dat wist ik toen nog niet. Daarom: Laten we dat vertellen. Laten we dat doorgeven.
Wat kan ik beter doen dan delen wat ik allemaal geleerd heb ‘onderweg’? Wat kan je beter doen dan mensen sterken in hun zelfvertrouwen en wijzen op hun eigen mogelijkheden? Je kennis en ervaring delen en anderen leren hoe zij zelf het heft in eigen hand kunnen nemen? Dat het nooit over een ander gaat, maar over jezelf. Dat je je wel druk kunt maken over de oorlog in de wereld, maar dat de vrede begint in jezelf? Elke dag opnieuw. Niet alleen even tijdens een meditatie, niet alleen in je intenties, maar in de praktische alledaagse zaken. Doe je wel wat je werkelijk wilt? Ben je jezelf trouw? Doe je wat je doet met liefde en plezier? Of doe je allerlei dingen waar je niet achter staat, omdat ze nu eenmaal moeten?
Alles begint in jezelf en alles gaat over jezelf. Het is niet ver weg, het is niet ergens anders. Je hoeft niet naar andere planeten af te reizen, daar zou je hetzelfde tegenkomen namelijk. Be Here Now. Wees volledig aanwezig. Hier. Nu. Er is geen ander moment, er is geen andere plek. Je bent hier nu.
En ja, ik had op mijn twintigste best willen weten wat ik nu allemaal weet. Aan de andere kant weet ik dat alles klopte, dat alles op dat moment ook perfect was. Alles droeg bij aan wat ik nu weet. Ik was degene die ik nu nog steeds ben. Ik ben nu nog steeds degene die ik toen was. Dat verandert niet. We zijn al wie we zijn. Dat kost helemaal geen moeite. Het kost geen moeite om te zijn wie je werkelijk bent.
En het leukste is: Leeftijd zegt helemaal niks. Als jij je oud wilt voelen en gelooft in de krakkemikkigheid die de voortschrijdende ouderdom met zich meebrengt, als je gelooft dat je aftakelt en steeds minder kan, waar ben je dan mee bezig? Leeftijd interesseert me niet. Ik tel al jaren niet meer hoeveel jaar ik precies ben. Het is veel belangrijker om te kijken wat er allemaal wel is, wat je wel kan, hoe je je voelt en daarnaar te luisteren. En ook om naar je lichaam te luisteren. Wat heeft het nodig? Waar heeft het behoefte aan?
Het is vandaag zo’n mooie dag, dat we – mijn lichaam en ik – naar buiten willen. Lekker wandelen, genieten van de zon. Timeless. Geniet ervan! Wat je ook doet, wat je ook allemaal moet, het zou voor iedereen toch mogelijk moeten zijn om even naar buiten te gaan en te genieten vandaag. En als je dan aan het genieten bent, al is het maar 5 minuten, ervaar dan eens hoe ‘eeuwig’ dat ene moment is! Enjoy!