„Ik ga niet echt staan voor wat ik gedaan heb. Dat schijnt een kwaal te zijn waar vooral vrouwen last van hebben.” Die zin valt me op in een interview met Renate Dorrestein. Dat valt me vaker op, vrouwen lijken veel meer last te hebben van innerlijke twijfel, twijfel aan zichzelf en wat ze doen. Misschien zijn ze meer geneigd om rekening te houden met van alles, omstandigheden, anderen, de reacties van anderen, oordelen, kritiek… maar het lijkt me ook een typisch gevolg van de eeuwenlange rolverdeling die er was. Dus de hoogste tijd om nu eens wel achter onszelf te gaan staan. Het waarnemen in jezelf van zulke verschijnselen is al een hele stap. Het herbevestigen, zoals Renate Dorrestein hier doet, is niet zo handig… Het doorvoelen, zou ik zeggen. Erkennen en doorvoelen, er doorheen voelen en je er op die manier vrij van maken.
Ook wat dit soort dingen betreft gaat het over intenties. Vertel jezelf een ander verhaal: “Ik sta achter mezelf.” Dat gaat vanzelf doorwerken, ook al moet je het misschien wel een tijdje herhalen voordat je het ook echt zo voelt. Je kunt jezelf verzwakken of versterken. Je kunt kiezen.