De hond, de baby & de oplossing…

Iets magisch speelt zich hier af vandaag… In het huis schuin onder mij hebben buren een tijdje geleden een hond geadopteerd, die de eerste dagen aan een stuk door aan het janken en blaffen was… het ging door merg en been, zo zielig… (Zowel voor de hond als voor ons buren 😉 ) Na een paar dagen besloot ik een briefje door de bus te gooien en vroeg of ze wel wisten hoe zwaar het dier het had als hij/zij alleen thuis was… Toen bleek dat het verlatingsangst was en dat ze haar aan het ‘heropvoeden’ waren na een dramatische start van haar hondenleven… Okee, wij buren hadden begrip en geduld en wensten hen alle goeds. Het gaat inmiddels al wel wat beter, maar nog steeds is de hond niet happy als ze alleen thuis is. Ze roept (blaft) en huilt de boel af en toe nog even flink bij elkaar.

Nu heb ik een nieuwe methode toegepast, een beetje ongemerkt gebeurde dat. Ik zat te mediteren en het ‘gezang’ ving aan. ‘Arm beestje’ dacht ik, terwijl ik me met haar verbond. Zonder enige ergernis of verontwaardiging, gewoon vanuit deze meditatieve staat van zijn. Onmiddellijk stopte het gejank. Toeval? Had gekund…

Nu doe ik dat iedere keer zodra ik haar hoor. Ik keer naar binnen (als het ware) en verbind me met haar en ‘praat’ geruststellende woorden. Meteen is het stil! Wonderbaarlijk. Vandaag is dit nu al een keer of 10 gebeurd. Steeds als ik het ‘linkje’ leg is het meteen stil! Wouw…  Dit blijkt echt te werken. Ze voelt het, blijkbaar.

Ik schrijf het op om er even bij stil te staan… het besef dat we dat dus kunnen. Altijd, met wie of wat dan ook: verbinding maken, vanuit het hart. Dus ook met mensen die we tegenkomen – of op afstand, het lijden dat we zien op tv bijvoorbeeld, van mensen of van dieren…

Het is eigenlijk een vorm van dierencommunicatie wat ik doe met deze hond. “Ik hoor je, het is goed… komt goed…” Het interessante is dat die verbinding voelen en ervaren maakt dat je je deel voelt van het grote geheel. Als je dat kwijt bent, voel je je verlaten. Of je nou hond of mens bent. Maar de mogelijkheid om je te verbinden is er altijd. Als je de verbinding niet ervaart, ben je niet in je kracht… dan voel je je alleen, buitengesloten, afgesloten, afgewezen, verlaten… dan regeert de angst. Het is een piepklein stapje, maar het maakt alle verschil. Zoals Eckhart Tolle zegt: In het NU is geen probleem. Kom je terug in het NU met je aandacht, dan ben je er helemaal, in je hart, in de verbinding. Ik roep haar steeds weer even terug als het ware, deze hond. Maar ze houdt mij ondertussen ook ‘bij de les’. Zodra ik met mijn hoofd even bij andere kwesties ben, begint het weer. Interessant…

Ik herinner me dat er vroeger een huilbaby naast me woonde. Daarmee deed ik toen ongeveer hetzelfde. En dat hielp ook. In ‘gedachten’ geruststellen, laten weten dat ze gehoord werd…

Probeer het ook eens uit, zou ik zeggen… !

En als je wilt leren communiceren met dieren, welkom bij de Happy View School! Als je nu begint, kan je de ontmoetingsdag op 20 april bijwonen.