‘Ik sluit me aan bij de Bonobo-apen,’ twitterden mensen in de zijlijn van Zomergasten toen Frans de Waal vertelde over de vreedzaamheid van de Bonobo’s: “De vrouwtjes zijn collectief ‘dominant’. Dat wil zeggen: Niet een vrouwtje is de baas, maar als er twee vrouwtjes en een mannetje bij elkaar zijn, zijn de vrouwtjes wel ‘de baas’.” Wat je in een filmpje zag is dat als twee groepen Bonobo’s elkaar voor het eerst ontmoeten er geen strijd ontstaat, maar meer een aapjes-orgie. Er wordt veel geknuffeld en gesekst bij de Bonobo-aapjes. Dat was iets waar ‘de gevestigde orde’ niet echt mee uit de voeten kon, toen Frans de Waal zijn onderzoeksresultaten wilde publiceren. Apengedrag wordt graag bestudeerd om te kunnen vergelijken met mensen en Frans de Waal is een van de mensen die daarin baanbrekend werk heeft verricht. (Zomergasten)
De Bonobo’s vertellen ons eigenlijk dat het wel kan, vrede. Zoals John Lennon zei: “Make love, not war.” Het is inderdaad een vreemd verschijnsel dat er wat seks betreft een grotere censuur geldt dan voor geweld. De Tuin der Lusten van Jeroen Bosch werd erbij gehaald om aan te stippen dat religie hier debet aan is, wat zou er zijn gebeurd als we in het paradijs waren blijven leven, als met de ‘schuld’ van Eva de vrouw niet ondergeschikt was gemaakt? Laat ik hier nu even niet over uitweiden, het is interessant genoeg, daar niet van, maar waar het om gaat is dit: Het kan wel, vrede.
Ik schreef het al in mijn vorige bespiegeling. Ooit, lang geleden, leefden we zonder oorlog en geweld. Het is een misverstand dat mensen van nature niet geneigd zouden zijn tot liefde, het vreedzame en zorg voor elkaar en de natuur. Kijk naar de inheemse culturen, die – voor zover mogelijk – het patriarchale tijdperk hebben weten te overleven en die manier van leven hebben gehandhaafd. Dat vertelt ons iets over onze oorsprong.
Dat is ook waarom we ons zo goed voelen in de natuur, waarom de natuur helend is voor ons. Het brengt ons weer in balans, herinnert ons aan onze eigen natuur, we kunnen onszelf opladen en de rust en de stilte ervaren, ook in onszelf. Dat zie je heel mooi uitgelegd in dit filmpje over hoe het bos mensen heelt:
Nu is het interessante dat ik de hele week al berichten over het bos en over bomen tegenkom. Ook dat bomen geluid, zelfs muziek maken! (Zie en hoor dat hier!)
Nu ik de laatste tijd weer zoveel in het bos te vinden ben, merk ik inderdaad hoe harmoniserend en inspirerend de natuur is. Dat behoeft geen betoog, iedereen weet dat uit eigen ervaring wel. Maar we vergeten het misschien ook weer snel of we staan er niet zo bij stil misschien, hoe belangrijk dat voor ons eigen welzijn is. Vandaar dat ik graag het belang even benadruk. Wat er gebeurt in de natuur (ook aan zee bijvoorbeeld) is dat je heel makkelijk je gedachten los kan laten. Zorgen kunnen zich oplossen als je ze laat vervliegen.
Soms kost het mensen nog wel wat moeite, merk ik – als we na de yoga in het bos een kopje thee drinken en dan nog even een meditatie doen – om niet te denken aan alles wat ze nog moeten en wat op hen wacht die dag, maar dat is eigenlijk een vorm van vasthouden. Het hoeft niet. Het wacht wel… En het wordt allemaal zelfs makkelijker als je het even laat wachten. Als je even je aandacht richt op een boom bijvoorbeeld.
Het is heel heilzaam om bij je Zelf te komen en daar heb je al die gedachten niet bij nodig. Zonder zorgen ben je bij je Zelf? Ja, eigenlijk wel. Wat gebeurt er als je ze loslaat, als je ze laat?
Rampen? Welnee, er komt juist ruimte, het is bevrijdend. En je lost alles veel makkelijker op. Of het lost zichzelf op. Nog makkelijker. Als ik in het bos ben, merk ik dat de dingen waar ik me eerder die week misschien nog een beetje druk over maakte, er helemaal niet meer zijn. Ik moet er bijna moeite voor doen om ze me te herinneren. Maar waarom zou ik? Het is heerlijk om even in die tijdloze ruimte te verkeren, in het NU. Dat is het. In het nu aanwezig zijn. Moet je eens opletten wat een ruimte dat geeft! Dat is de innerlijke vrede.
Innerlijke vrede, daar gaat het allemaal om. Dat is wat we denk ik allemaal zoeken. Niet zozeer geluk, want geluk hangt af van allerlei condities, die je daar aan gekoppeld heb. Innerlijke vrede is dat je innerlijke rust voelt, geen behoefte hebt om ergens mee in gevecht te gaan, ook niet met je eigen gedachten. Je neemt ze waar en laat ze. Het heeft niet zozeer te maken met mannen of vrouwen, maar eerder met onze hersenhelften of de innerlijke balans, maar ook de balans tussen lichaam en geest. De mind is doorgaans zo actief dat het ons de hele dag belast en vermoeit. Voortdurend is het druk in ons hoofd en krijgen we allerlei informatie, prikkels. Vraag je eens af of jij dat bent, al die gedachten, al die drukte. Daarmee ontlast je jezelf al enorm.
In het bos kan je heel makkelijk ontdekken dat je dat helemaal niet bent, dat er nog een heel ander deel van jou is, dat graag tevoorschijn wil komen en je comfort en ruimte wil geven. Met behulp van al die bomen, Moeder Aarde en de zon, die zich steevast laat zien als wij die magische plek open plek betreden.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.