Begeestering

‘Waarom zou je kwaad zijn op een vos, omdat hij een vos is?’

Deze geweldige uitspraak, deed mij m’n  camera tevoorschijn halen om de St. Franciscus-beeldhouwer te filmen, die aan het vertellen was over zijn beelden. Hij had me wat te vertellen. Dat wist hij zelf niet, hoe opeens alles op z’n plek viel door zijn verhaal.

Dat filmpje komt nog… net als mijn boek, waar het voor mij over ging. Maar ik kan het niet laten om alvast een tipje van de sluier op te lichten: Pater Rik was woedend op een vos. Die vos sloop in alle vroegte door zijn tuin, at de kippen en de kalkoenen op en richtte schade aan. Op een ochtend stond hij om 5 uur op en pakte zijn geweer om de vos op te wachten. Die kwam niet. De volgende dag weer niet… De uren dat hij daar zo zat te wachten, woedend op de vos, met zijn geweer in de aanslag, hadden een meditatieve uitwerking. Ineens vroeg hij zich af: Waarom maak ik me zo kwaad op een vos, omdat hij een vos is? Dat plotselinge inzicht, Gwendoline zou het ‘een verdwaalde zoen’ noemen, deed hem besluiten een knoop in zijn geweer te leggen.

Daarna is hij het beeld van Franciscus en de wolf gaan maken. De wolf van Gubbio, iedereen was doodsbang voor hem, want hij viel de mensen aan. Toen Franciscus in Gubbio was, zocht hij de wolf op en trof hem aan in het bos. “Broeder wolf,” zo noemde hij hem, totaal niet onder de indruk van zijn dreigende verschijning, “Luister, ik wil dat het vrede wordt tussen jou en de mensen. Je hebt  veel schade aangericht, hou daar mee op. Dan zal ik de mensen vragen niet meer op jou te jagen.” Hij kreeg een poot van de wolf, ‘akkoord’. Samen gingen ze naar het dorpsplein en Franciscus sprak de mensen toe: “De wolf heeft beloofd jullie niet meer aan te vallen, maar dan moeten jullie hem elke dag genoeg eten geven.” De mensen stemden in en waren onder de indruk van de grote kracht van de liefde, die Franciscus hen toonde.

“Door die vos was ik pas geïnspireerd om het beeld te maken,” zei pater Rik.  “Je hebt de begeestering nodig…”

Wat we zelf in het leven meemaken, geeft ons de begeestering om te doen wat we doen. Zonder begeestering is een beeld niets waard, maar mèt de begeestering wordt het meer dan alleen een beeld. Het wordt voelbaar voor de toeschouwer, het beeld gaat leven….

Het boek ‘Inzicht een verdwaalde zoen,’ van Gwendoline bevat begeesterde verhaaltjes over de meester en de leerling. Die meester en die leerling zijn in onszelf aanwezig. Die leerling, die is soms net een boze wolf. Maar wees niet bang voor hem. Geef de wolf voldoende voedsel, zodat je in vrede met hem samen kan leven…

Zo voeden we elkaar. Zo voedt de begeestering ons. Zo kwam Franciscus ons voeden. Met ‘levende’ verhaaltjes. Zo kunnen we onze eigen verhaaltjes vormgeven… en tot leven brengen.