De angst voor teleurstelling creëert de teleurstelling.
Vaak hebben we die angst niet eens door, zit het ingebakken, omdat we bepaalde ervaringen hebben en dat automatisch bepaalde verwachtingen creëert. Maar juist daardoor creëren we zelf steeds opnieuw dezelfde situaties. Tot we het onder de loep gaan nemen en onze onbewuste verwachtingen ontrafelen. Want, wat we nu mogen ontdekken is dat zulke verwachtingen te maken hebben met ‘het verwachten’ van de buitenwereld, omstandigheden. Terwijl als wij werkelijk vertrouwen en ons een positieve uitkomst voorstellen, we het heft in handen nemen en iets nieuws kunnen creëren.
Er wordt al bij voorbaat ingespeeld op rampen, we proberen op die manier rampen de baas te blijven. Maar is het niet een beetje dom om rampen te verwachten? Zo is het ook met aanslagen. Natuurlijk is het niet zo dat we dat wensen, maar hoeveel maatregelen zijn er niet genomen en hoeveel angst creëert dat niet? Hier valt het nog mee, maar in Turkije bijvoorbeeld is men zo vaak opgeschrikt door geweld en het natuurlijk ook zo beu, dat het dagelijks onderwerp van gesprek is. Iedereen heeft er last van, want het heeft effect op de handel, het toerisme, men maakt zich grote zorgen. ‘Zie je wel, they kill all bussiness and people are suffering’ was een bericht dat ik kreeg na de aanslag in Istanbul in de nieuwjaarsnacht. En ik maar betogen dat je positief moet blijven, je niet bang moet laten maken, niet tegen elkaar moet laten uitspelen en je geen slachtoffer moet voelen. Met klagen, je beklagen, het ergste vrezen en je alleen maar grote zorgen maken, kom je er niet uit. Leg dat maar eens uit…
Toch is dat de uitdaging en het maakt niet uit waar je woont, in welk land en in welke omstandigheden je verkeert. Ook al is het in het ene land een grotere uitdaging dan in het andere land. Toch kennen we dat hier ook. Bepaalde bevolkingsgroepen krijgen de schuld, worden gewantrouwd, ook hier geldt dat de angst gevoed wordt en zelfs zeer weldenkende mensen meedoen in het ‘demoniseren’ van anderen, die werkelijk niks met terreurdaden te maken hebben. Het punt is dat we allemaal meedoen zolang we deze werkelijkheid erkennen en er bang voor zijn en hem voeden met onze angst en negatieve verwachtingen. Keer dat maar eens om.
En ja, toch kan dat. Want we zijn geen slachtoffers en we hoeven ons er ook niet lijdzaam bij neer te leggen. Als we de wereld van geweld erkennen als waarheid, is het waarheid. We houden hem in stand. Terwijl het een reflectie is, het is ontstaan vanuit dualistische denkbeelden. We kunnen dat alleen maar doorbreken door onze eigen denkbeelden onder de loep te nemen en naar onze eigen verwachtingen te kijken. Door onze negatieve verwachtingen om te buigen naar positieve verwachtingen. Want hoe meer mensen hun eigen creatiekracht ontdekken, dat wat je verwacht dat krijg je…, hoe eerder we iets anders creëren.
Als je onbewust in je eigen leven een situatie gecreëerd hebt die je helemaal niet bevalt, kan je hem wijzigen. Het vertelt je wat je wel wilt. Je wordt je bewust van wat je onbewust hebt gecreëerd en door die bewustheid kan je iets anders manifesteren. Cancel je oude verwachting, ontdek voor jezelf waarin je verwacht dat iets niet kan, niet lukt of niet mag. Maak een stevige affirmatie van wat je wel wilt en stel het je voor. Focus en richt je aandacht daarop. Voel de kracht die dat heeft. Dat is de creatiekracht. En gebruik niks als excuus om het niet te doen. Want in die valkuil trappen we vaak: ja maar…. en dan wijzen we weer iets aan in de buitenwereld, dan geven we weer iets de schuld. Wat als jij nou eens werkelijk alles voor elkaar zou krijgen wat je wenst als je je dat beeld voor ogen houdt en je niet laat afleiden door omstandigheden die je proberen af te leiden? Dat kan alleen als je begrijpt dat de zogenaamde werkelijkheid die je ziet een weerslag is van eerdere gedachten en verwachtingen. Als je een ander standpunt inneemt, dat van de vrede bijvoorbeeld, dan verandert de werkelijkheid die je ziet. Dan ga je mogelijkheden zien. Positieve verwachtingen leveren positief resultaat op.
Dat is wat we nu te doen hebben, onze oude verwachtingen, onze oude teleurstellingen, die ons een gevoel van slachtofferschap opleveren en uit onze kracht halen, herzien. Werk aan de winkel. Leg je er niet bij neer, want het is niet zo dat je niets kan doen. Degenen die je dan onrealistisch noemen hebben geen gelijk, weet dat. Want een nieuwe wereld ontstaat vanuit nieuwe idealen, vanuit dromen en vanuit mensen die het voor zich zien hoe het ook anders kan. En dat is wat deze tijd ons leert, wat nu de uitdaging is. Niet meer klagen, niet jezelf beklagen, vind je kracht en creëer. Meer, meer, meer!