De tweedeling

Misschien is de grootste tweedeling op dit moment wel die op het gebied van bewustzijn, schreef ik vanmorgen. We zijn bezig met de tweede druk (ja ja!) van het boek ‘Welzijn is de nieuwe Welvaart’. Dus toetsen we alles nog even aan de huidige stand van zaken, de ontwikkelingen die zich hebben afgetekend sinds het verschijnen van dit boek in mei en de verwachtingen voor het komende jaar, waarin ook wij verkiezingen mee zullen maken. Een rumoerig moment om inschattingen te maken, de discussies zijn volop aan de gang en de vertaalslag naar Nederland wordt op diverse manieren gemaakt.

Tweedeling tekent zich op allerlei fronten af. Aan de ene kant zijn er meer banen, althans dat zegt men. Volgens ingewijden is dat een kwestie van welke rekenmethode je hanteert. Is een uurtje werk per week ook al een baan? Als je niet ingeschreven staat als werkzoekende, ben je dan niet ‘werkloos’? En ook al zouden er meer banen zijn, is dat niet ten koste gegaan van het werk van de zzp’ers? Maar goed, stel dat het zo is, dat het echt beter zou gaan met de economie, waarom is er dan meer armoede? Waarom moeten mensen dan zelfs door de kerken opgevangen worden tegenwoordig om te eten te hebben? Persoonlijk geloof ik niet dat het beter gaat met de economie, niet zolang we op de oude manier blijven denken. Het oude systeem functioneert niet meer en gaat geen stand houden. Dat is niet zozeer negatief denken, want dat is omdat het tijd is voor iets nieuws. Een heel nieuw systeem, waarin iedereen tot z’n recht kan komen en het beste uit zichzelf kan halen.

En dat is nota bene wat ik Trump zag zeggen, hoe bestaat het! Ik heb verder maar nauwelijks meer de discussies gevolgd, gewoon omdat het een beetje teveel was en te onrustig, te zwaar. Maar misschien zie je vanuit de verte makkelijker de grote lijnen. Het oude ‘systeem’, dat wil zeggen: de oude machtsstructuren, lopen vast. Dat is waar we last van hebben, iedereen op z’n eigen manier. Het is te makkelijk om daarvan de schuld te geven aan nieuwkomers of vluchtelingen, dat is het zoeken van een zondebok. Onvrede uit zich in ‘zwarte pieten’… 😉

Maar wat is de werkelijke onvrede? Mensen willen tot hun recht komen, gewaardeerd worden, minimale bestaanszekerheid hebben, zich kunnen ontwikkelen, zich goed voelen, kansen krijgen… Nou betekent dat ook wel verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, vind ik persoonlijk. We moeten niet alles buiten onszelf zoeken en verwachten dat een ander ons bedje wel spreidt. Maar ook als samenleving hebben we een verantwoordelijkheid voor elkaar. Kunnen we ook niet alleen maar afschuiven op ‘de politiek’.
De nieuwe tijd vraagt niet alleen om ander beleid, een andere structuur, eerlijker systemen en meer saamhorigheid, ook juist om persoonlijke groei, eigen kracht, transformatie, afrekenen met angst en afhankelijkheid. Eigen verantwoordelijkheid nemen.
We hebben nog een weg te gaan…

Als je bedenkt dat de buitenwereld een aftekening is van onze binnenwereld, als je bedenkt dat we zelf deze situaties zo gecreëerd hebben, dat een heel groot deel van de mensheid nog steeds buiten zichzelf schuldigen aanwijst en weigert naar zichzelf te kijken, zich slachtoffer voelt en dus geen verantwoordelijkheid neemt… poeh…!

Daarom is de grootste tweedeling op dit moment die tussen de bewuste mens en de nog onbewuste mens. Maar ook de bewuste mens heeft nog een hele slag te maken. Dat is net zo goed de uitdaging op dit moment! Want ook veel redelijk bewuste mensen blijven maar hangen in beschuldigen en oordelen en aanwijzen van wie het allemaal ‘fout’ doet en hoe we belazerd worden. Dat is in feite net zo onbewust. Jammer, want ze zouden zoveel meer bij kunnen dragen aan ‘het geheel’ door die oordelen los te laten.

Dus: de zogenaamde ‘bewuste’ mens werkt net zo hard mee aan tweedeling door anderen te beschuldigen, aan te wijzen als boosdoeners en zichzelf als superieur te beschouwen. Wie de eenheid niet ziet, is niet zo bewust… wie niet in zichzelf op zoek gaat naar antwoorden, naar vrede, naar bevrijding van oude dogma’s, houdt net zo goed iets in stand. We hebben allemaal nog iets te doen. Want ons beeld van de wereld bepaalt hoe de wereld eruit ziet.

Vasthouden aan het oude, oude structuren is uit angst, onbewustheid, denken vanuit afhankelijkheid. Het ‘nieuwe’ is ondernemender, meer uitgaan van de eigen mogelijkheden en kracht, vernieuwender, klaar voor de nieuwe tijd. We zitten in een enorme overgangsfase. De verschillen zijn des te groter tussen het oude en het nieuwe.

Echte vernieuwers zijn er volop, maar nog in opkomst. Je ziet ze overal. Maar ze zijn ook allemaal zelf nog in ontwikkeling, ze kijken alleen beter wat de nieuwe tijd vraagt. Minder vanuit angst en meer vanuit kracht. Angst heeft uiteindelijk geen kracht. Beleid vanuit angst kan het nooit redden. Het kan tijdelijk de boel wakker schudden, dat wel. Dat is wat er nu gebeurt. Want de angst komt boven drijven. Het leidt nergens toe…. ja, naar de afgrond. Maar het is nuttig om tot werkelijk nieuwe oplossingen te komen. Om de boel op scherp te zetten. Om duidelijk te maken dat er echt hele andere keuzes gemaakt moeten worden.

Wat dat betreft is het boek “Welzijn is de nieuwe welvaart” zeer raak en alleen nog maar actueler geworden.  Het is een pleidooi om iedereen serieus te nemen, mee te laten doen, te waarderen en voor meer vrijheid en eigen verantwoordelijkheid. Het pleit voor denken in “WIJ” in plaats van ‘ik’. Dat is de grote beweging. We zitten nu wereldwijd in een soort dieptepunt. Een omkeerpunt dus…

En ook jij hebt hierin je eigen taak, je eigen verantwoordelijkheid. Laten we die eens nemen. Om te beginnen voor onszelf. Overwin jezelf, je oordelen en je angsten. Laat zien wie je bent, toon het beste van jezelf en zie het beste in anderen. Verlaat dat slachtofferschap, stap in je meesterschap. Want wij zijn meesters namelijk, wij creëren onze werkelijkheid. Welke werkelijkheid willen we?

Zie hier het boek “Welzijn is de nieuwe welvaart”