“Ik heb geen zin in deze discussie, ik doe niet meer mee,” zei ik gisteren tegen iemand. “Dan moet je ook niet van die boude uitspraken doen,” vond hij. Toch klopte het helemaal bij mijn uitspraak: “Je maakt problemen door er de aandacht op te vestigen, er verhalen van te maken, het uit te vergroten, uit z’n verband te trekken, een klein voorval op te blazen, je persoonlijk aangesproken te voelen, er veel teveel aandacht aan te besteden, enz…” Hij vond dat ik mijn ‘kop in het zand stak’ en dat was geen oplossing. “Maar ik heb helemaal geen probleem!”
Nu zit ik met een dilemma, want als ik benoem waar het over ging, geef ik het ook dat bestaansrecht, waarvan ik juist vind dat we dat niet zouden moeten doen. We trappen erin, we laten ons meesleuren, uitlokken en bang maken, we maken hele verhalen en vertellen ze door en dan gaan we er nog in geloven ook.
Okee, hier in de buurt is het rustig, niks aan de hand, we hebben geen problemen. Elders in het land blaast een tv-ploeg van een bepaalde zender een bepaald akkefietje op, om niet te zeggen ‘lokt het uit’ en keert dagelijks terug om nog wat olie op het vuur te gooien. Als je als jongere in die wijk nog niet gestigmatiseerd was, word je het wel. Actie-reactie. Geen enkel probleem is slechts aan zogenaamde ‘daders’ toe te dichten, elke strijd heeft twee partijen, die er aan meedoen. Hoe feller de reacties en de oordelen, hoe sterker de weerstand. Zo maken we problemen. Zo blazen we ze op. Zet een bepaalde bevolkingsgroep in een hoekje, vuur er je pijlen op af en zie wat er gebeurt. Vind je het gek? Ik vind het dom.
Men laat zich veel te makkelijk meesleuren in een verhaal. Ik herinner me wat White Bull zei: “Mensen willen drama, ze houden van drama en ze hebben een vijand nodig.” Dat is onbewust gedrag. Ze voelen zichzelf beter als ze een ander tot vijand maken, vreemd.
En dan zeg ik: Wat je ziet, vertelt je iets over jezelf. Hoe je het ziet, is van jou. Je krijgt het zoals je het hebben wilt. Hoe meer je het als een probleem opblaast, hoe meer het een ‘probleem’ zal worden. Jij ervaart het zo en dan krijg je het ook zo. Laat je toch niet zo van de wijs brengen. Onze waarneming bepaalt onze werkelijkheid. Als er iets in jou getriggerd wordt, ga dan in jezelf onderzoeken wat dat is. Waar ben je bang voor en waarom laat je je bang maken? Waarom laat je je leiden door angst? Als je ergens bang voor bent, geeft je iets buiten jezelf heel veel macht. Je verliest daarmee je eigen kracht.
Trap er toch niet in. We worden regelmatig tegen elkaar uitgespeeld, maar dat hoeven we toch allemaal niet te laten gebeuren? Je hebt toch je eigen ervaringen en je eigen verantwoordelijkheid?
Ik heb hier in de buurt zulke dingen echt niet meegemaakt en ik weiger mijn medebewoners als ‘gevaar’ te zien. Het zijn allemaal mensen en als ik ze tegen kom, zeg ik ze gedag. Nu zou er iets tegen iemand zijn geroepen. Dat was het hele verhaal. ‘O ja? Nou èn? Laat toch gaan…’ Ik heb het niet gehoord, dus ik neem niet automatisch aan dat het daadwerkelijk zo was en zo wel, dan nog, waarom zou je daar zoveel aandacht aan besteden? Wat wil je daarmee zeggen? Welk verhaal wil je daarmee de wereld inbrengen? Als je het gewoon negeert en links laat liggen, is er helemaal niks aan de hand. Iedereen roept wel eens wat. Als ik iets roep wordt er toch ook niet meteen een heel issue van gemaakt? Dan wordt toch ook niet meteen iedereen in mijn wijk daarop aangekeken? Of heel Nederland bij wijze van spreken? Laten we eens effe een beetje normaal doen met z’n allen. Dat zou ik graag willen roepen. Overdrijf niet zo. Tenzij je graag zelf problemen wilt veroorzaken, maar wijs dan niet een ander als schuldige aan.
Ho’oponopono. ‘Clear & clean’ het beeld dat je hebt. Of dat je je hebt laten aanpraten. Maak je spiegel schoon, in plaats van de vlekken die je erop ziet uit te vergroten. Wat jij ziet, is jouw waarneming en jouw verantwoordelijkheid! Wees je daarvan bewust. Want elk woord, elke gedachte, elk verhaal wat je gelooft draagt bij – aan problemen of aan oplossingen. We zijn niet zo onmachtig als we denken. Laten we die ‘macht’ dan vooral goed gebruiken en inzetten om een prettige samenleving te creëren, waarin we elkaar respecteren en waarderen. Daar hebben we meer aan. En is dat niet wat we uiteindelijk allemaal willen? Het begint bij onszelf.