Er is nogal wat aan de hand in de wereld en daar kunnen we niet omheen. Of je nu wel of niet het nieuws volgt, je er wel of niet op richt, het vraagt een antwoord.
Wat me opvalt is dat juist die grote groep, de ‘kritische massa’ zoals ze die ook wel noemen, zich nu laat vangen door de gebeurtenissen. Mensen van wie ik verwachtte dat ze ‘het’ al wisten, uiten doemscenario’s, woede en zorgen en tegen hen zou ik willen zeggen: Laat je niet vangen. Weet dat je woorden, gedachten en reacties kracht hebben. Dat we met voorspellingen dat het allemaal nog erger wordt wat ons te wachten staat, verder van huis zijn. Voorspellingen zijn in staat zichzelf te bewerkstelligen. Dit vraagt om kalmte, om inzicht en om wijsheid. Het vraagt ons om in onszelf op zoek te gaan naar waar angst nog een rol speelt, waarvoor wij zelf niet de verantwoordelijkheid nemen en waarvoor we buiten onszelf kijken, in plaats van in onszelf. In onszelf ligt de oplossing, in onszelf kunnen we onze eigen kracht vinden en transformeren wat nodig is om te leven in vrede, liefde en vreugde. Buiten jezelf verander je niets, in jezelf alles. De buitenwereld is onze spiegel, het gaat er niet om dat we daarover oordelen, het gaat erom of we het zien.
Zoals ik in mijn vorige bespiegeling al schreef: het gaat om vertrouwen. Dieper vertrouwen, meer vertrouwen in jezelf, waar vertrouw jij een ander of de wereld nog niet helemaal? Waar ontken jij nog je eigen kracht? Waar in jou valt nog iets naar de vrede te brengen? Welke terrorist is er in jouw gedachten nog actief om je naar beneden te halen en je creatieve ideeën, je vrije gevoel, je vreugde en je vrede om zeep te helpen? Spoor hem op en wordt hem de baas. Geef jezelf meer ruimte om te zijn wie je echt bent, laat je niet beperken door angst.
Je bent niet je gedachten, maar je gedachten kleuren je beleving en kunnen je het zicht op jezelf ontnemen. Oordelen houden je weg bij wat je voelt, probeer eens te ervaren wat je voelt zonder oordelen. En vraag eens aan jezelf waar het over gaat in jou. Hoe veilig voel je je om te zijn wie je zou willen zijn? Om je ware zelf tot expressie te laten komen? Wat zou je willen? Wat zijn jouw wensen?
Concentreer je op wat je wel wilt, wat je wenst en wat je droomt en ruim de twijfel op. Doe er alles aan om je goed te voelen, dat heeft kracht. Stap uit het slachtofferschap, ook dat is van belang. Hoe kan je slachtoffer zijn als je weet dat je meesterschap hebt over wat je beleeft en meemaakt, omdat je een creërende factor bent?
Gisteren schreef iemand mij: “Macro-kosmisch gezien hoort het er allemaal bij en zullen mondiaal de spanningen nog wel gaan oplopen. Op een bepaald moment zal er toch een
kritische massa moeten gaan ontstaan van mensen die het allemaal zat zijn en hunkeren naar een vreedzame wereld. De grote cycli duren nu eenmaal erg lang en daar zitten we volgens mij middenin.”
Ik antwoordde dat die kritische massa is er op zich al wel is, maar wat ik nu zie is dat die kritische massa zich ook nog grotendeels laat meesleuren in de dualiteit (angst) en ook nog de vrede op een dieper niveau waar mag maken in zichzelf, in plaats van zich laten vangen. Het is voor iedereen een tijd om meer te vertrouwen en ons vooral niet gek te laten maken. Daarmee ‘dimmen’ we ook de excessen.
Ga maar na: De meeste mensen willen toch vrede, rust en vrijheid? Waarom is het er dan nog niet? Energetisch gezien zouden we dan toch allang die omslag gemaakt kunnen hebben? Dan zou het toch allang vrede zijn op de wereld?
Omdat we het niet buiten ons zelf kunnen plaatsen. Omdat we niet – net als de veroorzakers van de ellende – buiten onszelf moeten wijzen. Wat in onszelf is nog niet vrij? Met welke oordelen bestoken we de buitenwereld? Hoeveel macht geven we die buitenwereld?
Er helemaal niet naar kijken, je er niet mee bezig houden, is ook een optie. Ik weet eerlijk gezegd niet of het de beste optie is, maar ik denk dat het in alle gevallen van belang is om voor jezelf goed in de gaten te houden wat er met je gebeurt en wat het van je vraagt. Een donkere wolk kan ook achter je rug uitgroeien tot een donderwolk, terwijl hij als je hem aan durft te kijken, ook kan oplossen. Het feit dat wij een onderscheid maken tussen wat er in de wereld gebeurt en dat afkeuren en er ondertussen een eigen ideale droomwereld op na houden, zou je ook een vorm van dualiteit kunnen noemen. Er zit ook een afwijzing en afkeuring in. Je kiest een soort verheven positie, van waaruit je dus net zo goed oordeelt. Ook daarachter schuilt dus nog een angst.
Zelfs hoe wij met dieren omgaan, heeft alles te maken met wat er op de wereld gebeurt. Eet je vlees, wat voor ’n vlees, weet je waar het vandaan komt en hoe die dieren hebben geleefd? Hoe bewust gaan wij om met de natuur, met onze ziel? Ook dieren hebben een ziel en staan met ons in verbinding. Als elke andere ziel onze ziel spiegelt, zijn wij alles en kunnen wij dus ook alles beïnvloeden met onze waarneming. Wij zijn de ander. Kijken we met liefde, dan zien we liefde. Kijken we met begrip en mildheid dan voeden we dat. In onszelf en in anderen. In die zin hebben we allemaal nog genoeg te doen. De wereld staat niet los van onszelf en ook iedereen die zichzelf ‘wakker’ noemt, heeft hierin een taak. Namelijk zich ervan bewust zijn dat alles uitmaakt. Welke onvrede leeft nog in jou en klopt het dat je die terugziet in de wereld?
In NRC gisteren een artikel over waarom sommige mensen zich afsluiten voor het nieuws: zij zouden te gevoelig zijn voor de prikkels. Dat mensen zich afsluiten van schokkend nieuws heeft te maken met een overprikkeling van het angstcentrum in de hersenen, zegt massapsycholoog Jaap van Ginneken. „Vooral terrorisme wordt buitensporig uitvergroot in de media en in ons hoofd”, zegt hij.
Media voeden ons teveel met ellende, vinden we. Maar de media zijn ook een afspiegeling van ons. Wat mij opvalt is dat als ik ’toevallig’ een film zie, het heel vaak precies over een thema gaat wat mij op dat moment bezig houdt. Dat gaat bijvoorbeeld over de man-vrouw verhoudingen, als ik ‘de man’ niet begrijp en afkeur, blijft er een discrepantie bestaan. Begrijp ik het zonder te oordelen, lost er iets op. En zonder te oordelen is zonder angst kijken. Angst veroorzaakte onze oordelen. En als ik ‘de man’ begrijp, doorzie en snap hoe hij op zijn manier iets zoekt of zichzelf waar wil maken bijvoorbeeld, dan kan ik een link leggen naar zowel de wereld als naar mijzelf. Wij hebben allemaal het mannelijke en het vrouwelijke in ons en die willen in harmonie samenwerken, gelijkwaardig aan bod komen. Er zouden geen excessen zijn als de harmonie er was. Er was geen gelijkwaardigheid tussen het mannelijke en het vrouwelijke, de disbalans is precies wat ons hier nu in deze situatie heeft gebracht. Maar we zijn op weg naar harmonie, een nieuw evenwicht. Als wij harmonie in onszelf weten te bewerkstelligen, een balans in het mannelijke en het vrouwelijke in ons, wat wellicht ook een hele verschuiving ondergaat op dit moment, dan brengen we harmonie op de wereld. Het is de balans tussen goed verbonden zijn met je intuïtie, je scheppingskracht kennen en vanuit liefde en harmonie scheppen, in de wereld zijn. Niet je er aan onttrekken, maar aanwezig (durven te) zijn. In je kracht, in je liefde. In balans.
Vraag je innerlijke man eens wat-ie nodig heeft en vraag je innerlijke vrouw wat zij nodig heeft en laat ze dat elkaar geven. Respect, waardering, gezien worden, geëerd worden, begrip, liefde, vertrouwen in elkaar, voeding van het beste in zichzelf. In jezelf.
Wat ik wil vragen aan iedereen is: Wees voorzichtig met je woorden en oordelen, met het uiten van je onvrede, woede en zorgen. Geef jezelf wat je nodig hebt als er sterke gevoelens boven komen. En weet hoeveel kracht en liefde je in je hebt om elke situatie te voeden met licht en liefde. Maak van je angst vertrouwen en weet dat jouw vertrouwen een enorme kracht is.
Als je dit wilt delen, graag. Dankjewel.