Er is een angst, die heel nuttig is om eens aan te kijken en dat is de angst voor teleurstelling. De angst voor teleurstelling kan ons ervan weerhouden te genieten van het moment, open en eerlijk te zijn naar onszelf en anderen en de angst voor teleurstelling is een angst die gericht is op de buitenwereld. Ik bedoel: We zijn bijvoorbeeld bang dat anderen ons niet begrijpen, dat iets tegenvalt, dat iets niet zo leuk blijft als het nu is, dat iets niet lukt, dat we niet goed genoeg bevonden worden, dat wij zelf de ander teleurstellen, noem maar op. En zo ontnemen we onszelf de vrijheid te zijn wie we zijn, zoals we zijn, open en blij te zijn, we houden ons in, we zijn voorzichtig of we gaan juist in gevecht met van alles, omdat we denken dat dat nodig is.
En wat we dan vergeten te zien is dat de angst voor teleurstelling helemaal zelf teleurstellingen bewerkstelligt. Dat we ze zelf creëren, omdat we die onbewuste patronen afkomstig uit de angst voor teleurstelling niet zien. Als je bijvoorbeeld bang bent dat iemand boos wordt als jij jouw waarheid zegt, kun je je mond houden, jezelf inhouden dus, maar je kunt ook (mentaal al) in gevecht gaan met die ander en dat roept juist die strijd op, de ander zal het voelen en boos worden. Maak er geen strijd van.
Hoe doe je dat? Door alles wat je zegt vanuit je hart te laten komen. Niet vanuit je ‘beter-wetende-mind’. Die overstemt jou namelijk ook, het zou diezelfde angst wel eens kunnen zijn waardoor je een mind-positie inneemt en zoals we allemaal weten: De mind divides en de heart unites. Vanuit het hart heb je begrip voor een ander, respecteer je de ander z’n ruimte, heb je begrip voor jezelf en ben je eerlijk naar jezelf. Je spreekt vanuit jezelf, niet vanuit een arrogante of ondergeschikte positie, vanuit gelijkwaardigheid. Boodschappen, woorden, reacties vanuit het hart komen altijd over, ze communiceren met het hart van een ander.
Zodra ik bijvoorbeeld ga denken: O, hier kan ik de ander mooi een handje helpen, want dit weet ik en ik zal het eens even vertellen, dan bestaat de kans dat mijn mind het overneemt. Het kan zijn dat ik iets zie en dat het best nuttig is de ander dat te vertellen, maar de ander heeft er recht op z’n eigen weg te vinden en het zelf uit te zoeken. Die ander bekritiseren of de les lezen is helemaal niet nodig. Waarom willen we dat zo graag? Misschien willen we belangrijk gevonden worden? Of slim? Of behulpzaam? Misschien hebben we hier een behoefte aan erkenning liggen of een behoefte aan bevestiging?
We zijn sowieso van betekenis voor anderen, door te zijn wie we zijn. Daar hoeven we niet zo ons best voor te doen. Natuurlijk kunnen we anderen helpen, door te luisteren, niet door mee te gaan in hun drama of in hun negatieve gedachten, door een beetje ruimte te creëren misschien. Er kan ook anders naar gekeken worden, door de ruimte te laten zien, maar ook door hen de ruimte te geven er zelf achter te komen.
De angst om teleurgesteld te raken is iets om zelf naar te kijken. Als je dat kunt oplossen in jezelf, is er niet zoveel meer aan de hand. Je bent niet afhankelijk van de reacties van anderen. Je creëert je eigen positieve feed-back, omdat je jezelf trouw bent en zuiver vanuit je hart aanwezig blijft. Daarin lost alles op. Het is de vrede waarin alles oplost. De vrede in jezelf. En als je dat voor jezelf weet te bewerkstelligen, creëer je vrede om je heen. Mocht je dat af en toe even ‘vergeten’ zijn, je kunt er altijd zo weer in terugkeren. Maak het simpel.
Kijk naar je eigen frustraties en zie ze onder ogen. Het is tijd om ze los te laten. Anders blijven ze een terugkerend fenomeen. Alles gaat uiteindelijk over jezelf, de buitenwereld weerspiegelt jou je eigen angsten, frustraties en onopgeloste oude pijn. Maar ook je plezier, je liefde, je openheid, je durven te zijn wie je bent. De waardering voor jezelf, de goedkeuring van jezelf, ook dat wordt teruggespiegeld.
Over het algemeen zijn we teveel gericht op anderen, juist omdat we die bevestiging en goedkeuring zoeken. We voelen ons bekritiseerd, we zijn misschien bang voor kritiek en woede van anderen. Dat kan ons weerhouden om ons vrij te voelen, dat kan er ook juist toe leiden dat we teveel willen betekenen voor anderen of steeds in de strijd terecht komen. Alles wat je tegenkomt kan je in jezelf oplossen door je eigen angsten onder ogen te zien, ze niet te veroordelen, maar je ervan te bevrijden door ze te laten. En je te richten op wie je daadwerkelijk bent. Daar waar het vrede is, daar ben je. Daar waar vertrouwen is, daar ben je. Daar waar geen drang of dwang of moeten meer is, daar ben je. Daar waar acceptatie is van jezelf, daar vind je ook de liefde voor jezelf.
De ander is je spiegel. Die kan je laten zien waar je bang voor bent, waarin je jezelf nog niet geheel accepteert, waarin je nog het gevoel hebt dat iets niet mag, je niet begrepen wordt, het laat je allerlei aspecten van jezelf zien, die je anders moeilijk zou kunnen waarnemen.
De angst voor teleurstelling is een gemene angst, want het is onze eigen ondermijnende factor. Los hem op en je bevrijdt jezelf, je groeit en je creëert meer ruimte om te zijn wie je werkelijk bent.