Iedereen heeft zo z’n eigen levensthema’s, z’n eigen ‘stoei-onderwerpen’ en daarmee ook z’n eigen excuses om niet volop aanwezig te zijn, vrij te zijn en in het NU te leven.
Denk vooral niet dat je steeds hetzelfde tegenkomt, wijs jezelf niet af, omdat je alweer tegen ‘hetzelfde’ aan loopt, het is nooit hetzelfde, het is steeds een stap verder. Stukje bij beetje ontvouwt het zich. Na de ene stap komt de volgende stap. Je bent nooit terug bij af, het is logisch dat het ene inzicht volgt na het volgende. Steeds verder ontvouwt zich de waarheid – tot je werkelijk vrij bent. Zelfs dan zal je van alles tegen blijven komen, alleen je kijkt er anders naar. Het lost zich makkelijker op, omdat jij je er niet mee identificeert. Je hebt geleerd er op een bepaalde manier naar te kijken, je er niet afhankelijk van te maken.
Gwendoline Remmerie (misschien ken je haar nog uit de documentaire ‘De kracht van de Stilte’) heeft een boek geschreven dat ‘De kunst van accepteren’ heet. Afgelopen donderdag sprak ik haar daarover. Een kwestie in haar eigen leven was de aanleiding om met dit onderwerp aan de slag te gaan. “Accepteren is niet het opzij zetten, het laten, het ‘is nu eenmaal zo’ – nee, accepteren is het in de ogen kijken, het laten zijn zoals het is, maar er niet mee vechten.” Haar eigen kwestie loste zich op tijdens het schrijven van het boek. Dat maakt het praktisch toepasbaar voor de lezer, want waar haar voorbeeld als een rode draad door het boek heen loopt, kun je je eigen voorbeeld invullen. Alle aspecten van het accepteren komen voorbij, maar wat wellicht de grootste eye-openener is, is dat wij zelf vasthouden aan onze ‘problemen’, dat we ons er aan gehecht hebben, dat we juist door zo bezig te zijn met het denken en piekeren erover, het in stand houden. Het gaat niet om dat zomaar ‘loslaten’, maar om het inzien van hoe dat proces werkt. Als toeschouwer kan je in je kracht blijven. Je laat je er niet door vangen.
Ook als je probleem nog niet is opgelost, kun je al gelukkig zijn. Je hoeft het er niet afhankelijk van te maken. Dat is echter wat wij doorgaans wel doen. Het houdt ons tegen gelukkig te zijn, onszelf te zijn, in het NU te zijn, in onze kracht te blijven. De benadering van Gwendoline is iets anders dan die van Esther/Hicks bijvoorbeeld, maar in de kern komt het wel op hetzelfde neer. Zoals de waarheid natuurlijk altijd op vele manieren benaderd kan worden, maar in essentie hetzelfde is. Voel je goed, al is je probleem nog niet opgelost, en het lost zich op. Niet andersom. Die ‘andersom-manier’ is van het ego: Als dat is opgelost, dan…. voel ik me goed. Het is sowieso de vraag of dat waar is, want dan is er wel weer iets anders dat zich aandient natuurlijk.
Ik heb het boek nog niet uit, maar het is zeker een aanrader. Op een vriendelijke en toegankelijke manier word je meegenomen in deze benadering en kun je het gaan doorzien. Ik weet nog niet of zij het ook zo concludeert, maar het – onbewust – in stand houden van problemen en zorgen, eigenlijk zijn het steeds allemaal excuses om onszelf te beperken in wie we zijn, onszelf te weerhouden stappen te zetten, te groeien, ons te bevrijden, in het NU aanwezig te zijn en daar volop van te genieten.
Je kunt het vergelijken met dit simpele voorbeeld: Je geniet, prachtig weer, zonnetje, je voelt je geweldig, je bent helemaal in het nu, je hebt er zin in, je hebt een ingeving om iets te gaan doen en dan opeens komt er een stemmetje zeuren: ja maar, …. en dat kan van alles zijn. De boodschappen, anderen die nog iets van je nodig hebben (denk je) of dat je niet mag genieten, omdat je nog wel een probleem hebt…. Het is een mechanisme in ons, van het ego, om ons er weer uit te sleuren. Er is altijd iets dat ‘moet’, alsof je niet zomaar mag genieten, alsof een ander er ongelukkiger van wordt als jij gewoon gelukkig bent. Of alsof je niet mag genieten zolang niet eerst alles is opgelost. Maar ja, dan zal het er nooit van komen… er is namelijk altijd wel wat.
De kunst van accepteren. Ik zal er vast en zeker op terugkomen als ik het boek uit heb. Maar dit kan je nu misschien alvast stimuleren om volop te genieten van het weekend, het zonnetje, de prachtige herfstkleuren, van het leven zoals het is, ongeacht wat….
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.