Mijn leven is enorm veranderd sinds ik niet meer al het nieuws volg. Misschien ben ik nu niet meer overal van op de hoogte, maar in grote lijnen kan je ook van een afstandje volgen wat er gebeurt en dat geeft mij in elk geval een beter overzicht. Het is een beetje zoals je ook naar jezelf kunt kijken van een afstandje. Als je ergens middenin zit, overzie je het geheel niet.
Ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die het allemaal niet willen weten, niet naar het nieuws kijken, zich afkeren van alle ellende. Ik denk inderdaad dat dat beter voor je is dan je te laten meeslepen in alle ellende en drama’s, want daar word je zelf ook ellendig van. Maar we leven wel op deze wereld en ook al maakt het heel veel uit hoe je kijkt, waar je naar kijkt en hoe je zelf in het leven staat, er zijn van die onderwerpen waar je toch niet omheen kan.
Als we ‘de vluchtelingen’ bijvoorbeeld overlaten aan degenen met een grote mond (of erger), die wel reageren, wat doen we dan? Zijn we dan wel mens op deze aarde, sluiten we ons hart dan niet net zo goed? Ons afzijdig houden helpt de wereld ook niet. Afwijzen wat we naar en vervelend vinden, is oordelen, is niet-acceptatie, is de tweedeling in stand houden. Ermee in gevecht gaan, is heel onverstandig, je geeft het meer macht en kracht en voedt de strijd.
Wat dan wel? Als je weet wat je niet wilt, weet je ook wat je wel wilt. Richt de aandacht op wat je wel wilt. Hou dat doel voor ogen bij alles wat je doet. De kracht van het contrast.
Vanuit een bepaalde situatie ontstaat een intens verlangen. Dat brengt ons uiteindelijk juist waar we willen zijn. Als we weten wat we niet willen, is dat een enorme impuls in de richting van het tegenovergestelde. Het zet ons in beweging! Je hebt een reden nodig om in beweging te komen. Blijf altijd focussen op de beste uitkomst, op het doel en laat je door het contrast hooguit stimuleren.