Dit jaar vraagt ons om een duidelijke focus. Alles zal makkelijker en soepeler gaan, maar het hangt wel van onszelf af. Zo hier en daar is nog iets op te ruimen, we zijn nog niet helemaal klaar, maar we weten precies wat ons te doen staat: oude patronen zijn grotendeels vervaagd, maar hier en daar ligt nog een ‘laagje’ om naar te kijken en om te ‘herschrijven’. Onze eigen kijk op het verleden en op onszelf mag nog een beetje meer schoongepoetst worden. Make peace with the past…

Het manifesteren zal steeds sneller gaan en we zullen merken dat waar we onze aandacht op richten sterk aanwezig is. Zo leren we dat we soms iets snel bij kunnen sturen door goed op te letten en op tijd dingen los te laten, die ons niet bevallen. Duidelijke keuzes maken is van belang. Want twijfel en onzekerheid bijvoorbeeld, creëren ook ‘zwabberende’ resultaten. We hebben meer en meer ‘Faith’ nodig om alles soepel te laten verlopen. Diep in jezelf is die ‘Faith’ aanwezig, het is meer dan geloof en meer dan vertrouwen, Faith heeft te maken met het diepe weten. Het is een parel die besloten ligt in jezelf, die kan groeien als je ‘m eert en regelmatig ‘bezoekt’. In de Stilte, in de diepte, in het aanwezig zijn, de ‘presence’ die je kunt voelen. Het is de aanwezigheid achter allerlei gedachten, zoals de zon achter de wolken. Laat je niet afleiden door al die wolken.

Het is ook een jaar om goed voor onszelf te zorgen, goed naar onszelf te luisteren, juist omdat we die helderheid nodig hebben voor de ‘juiste’ focus en concentratie. Natuurlijk is er altijd van alles om je af te leiden, maar jij bepaalt waar je in mee gaat en waarin niet. En zelfs al word je ergens in meegesleurd en levert dat soms misschien heftige emoties op, dan nog kan je het snel en makkelijk weer loslaten door je bewust te zijn van de mogelijkheid om je op het hoogste doel, de beste uitkomst en de ‘Faith’ te concentreren.

We krijgen snel en duidelijk antwoord op onze vragen. Door ze te stellen en goed op te letten. De antwoorden kunnen komen op verschillende manieren, je voelt het, je droomt het, je leest erover, je hoort iets, maar let goed op: toets het altijd aan je eigen waarheid, je eigen gevoel. Het is niet de bedoeling dat we overal achteraan rennen, ons heil buiten onszelf blijven zoeken, alles maar geloven wat ons gezegd wordt of alles zien als een aanwijzing. Het gaat om eigen verantwoordelijkheid. Ons eigen innerlijk proces. Het weten ligt diep in jezelf, het ontvouwt zich als je het ruimte geeft. Je kunt alles toetsen aan je eigen weten. Je voelt het.

We zijn over het algemeen nog teveel geneigd om de buitenwereld als ‘maatstaf’ te nemen, commentaar, aanwijzingen, advies, opdrachten of boodschappen van anderen als leidraad te beschouwen, te geloven en te volgen, in feite is dat onzekerheid – vertrouw op jezelf. Het leven geeft je juist, ook in die vorm, lessen, dat zijn vriendelijke lessen als je goed oplet. Er is geen ‘God’ buiten jezelf, er is niets dat jij niet ook bent, je hoeft je eigen gevoel en je eigen waarde niet buiten spel te zetten, integendeel. Het gaat er juist om dat we naar onszelf (leren) luisteren en onze eigen waarheid niet onder stoelen of banken steken. Natuurlijk kunnen we veel leren van elkaar, maar de autoriteit ligt in jezelf, niet buiten jezelf. Volg dus niet blindelings het pad van een ander. Je ontwijkt dan jezelf, terwijl dat eigenlijk is waar je naar op zoek bent. Ontken jezelf niet.

Dat zal de grootste uitdaging zijn voor de meesten. Want we zijn gewend om het buiten onszelf te zoeken (omdat we twijfelen aan onszelf) en we zijn geneigd ons aan te passen, we zijn gevormd door het ‘systeem’ met al z’n ‘logica’, we idealiseren bepaalde zaken, maar ook mensen, ideeën en leringen. Alle leringen, filosofieën, religies, stromingen, theorieën, maar ook oude healingtradities bijvoorbeeld, ik zou bijna zeggen: maak je er vrij van. Ik zeg niet dat ze geen waarde hebben, ze kunnen je zeker helpen je pad te vinden, tot op zekere hoogte, want uiteindelijk moet je het zelf doen. Toets alles aan je eigen waarheid, maar ook vooral aan de vrijheid. Strenge en onvrije methodes, die je allerlei regels en beperkingen opleggen en ‘gevangen’ houden, brengen je niet daar waar je wezen moet: In jezelf. De vrijheid in onszelf is het hoogste doel, luisteren naar ‘het Goddelijke’ in ons, ons bevrijden van allerlei opgelegde beperkingen, weten dat wij degene zijn die creëren, dat dat vreugde geeft. Het leven zelf, je eigen leven, is je leerschool. Die is al perfect. Net als jij.

Ik had een enorme behoefte aan Stilte de afgelopen dagen en vanuit die stilte komt dit duidelijk naar voren. Onze kracht ligt in onszelf. We hoeven niet ver te zoeken. Het is er al.

Het is 3 januari. Weer een nieuwe dag. We kunnen weer opnieuw beginnen… 😉

Tijd om ons creatief te uiten, volgens de kaarten van Anna (zie het weekbericht). Dat houdt de flow erin en geeft automatisch nieuwe inzichten en helderheid. The Artist’s Way van Julia Cameron is een geweldig boek als je werkelijk je eigen creativiteit op gang wilt houden en de blokkades wilt doorbreken. ‘Veel getalenteerde mensen zijn hun creativiteit kwijtgeraakt,’ zegt ze en haar methode richt zich op het omvormen van gevoelens als angst, jaloezie, schuld en jezelf in de weg zitten naar veiligheid, kracht, integriteit, zelfbescherming en hoop. Je maakt wekelijks tijd vrij voor afspraakjes met jezelf, op die momenten doe je iets wat je voedt: naar een museum, wandelen, iets speels, dat wat het kunstenaarskind in je wil. De ‘morningpapers’ van Julia Cameron zijn inmiddels een wijdverbreid begrip: Je schrijft elke morgen drie pagina’s als ‘brain-drain’, het hoeft niet mooi te zijn, het is puur bedoeld om even los te laten wat je allemaal bezig houdt, zodat je daarna verder kan. Ik doe het regelmatig, het brengt je tot de kern.

Het is trouwens niet zo dat creativiteit alleen geldt voor mensen met een creatief beroep. Het gaat niet alleen over schilderen, schrijven of knutselen, het gaat over alles. Over de vrije stroom, het creëren zelf, de innerlijke kracht, oplossingen die zichzelf vanzelf aandienen, als je maar in de ‘flow’ blijft. Of in de ‘vortex’ zoals Abraham/Hicks dat noemt. Daar ben je ‘in’ of ‘uit’. In de vortex zijn betekent dat je je goed voelt, makkelijk manifesteert, alles verloopt soepel en makkelijk, als vanzelf. Vanuit die vortex kan je alles creëren wat je maar wilt. Niks staat je in de weg. ‘Hoe kom je daar in?’ is een vraag die dan regelmatig gesteld wordt aan Abraham. Meestal is het moeilijk om vanuit het niet-in-de-vortex-zijn er in te komen. Het moeite doen en het ‘proberen’ op zich maken het moeilijk. Regelmatig ben je al in de vortex en als je dat beseft, kun je die momenten uitbuiten door ervan te genieten, ze te verdiepen, het toe te juichen en je komt er achter dat het soms maar een gedachte is waardoor je ‘eruit’ raakt: Een gedachte dat iets er niet is, niet goed is, zou moeten, anders zou moeten, een gedachte dus. Dus in plaats van alles te laten zijn en komen zoals het is, breng je dan ergens weerstand tegenin. Juist die weerstand maakt het onmogelijk voor iets om er te zijn.

Het is een piepkleine stap, in of uit de vortex zijn. Ik kan het niet eens precies navertellen hoe het gaat, misschien moet iedereen dat voor zichzelf ontdekken. Misschien is het een beslissing. Misschien is het tegen jezelf zeggen ‘I am in’, misschien is het een kwestie van het voelen. Of van jezelf toestemming geven. Of inzien hoe je uit de vortex raakt, door een bepaalde gedachte. Die je dus ook weer los kan laten.

Disempowerment, het jezelf uit je kracht halen, uit de vortex dus, doe je met gedachten. Door ergens aan te denken wat je niet leuk vindt en ja, dat ligt op de loer als je niet oplet. Dat kunnen sturen en ontdekken, dat je je net zo goed kan voelen als je je focust op iets anders, dat is de ware kracht. Het is onafhankelijk van iets anders – buiten jezelf. Sta het jezelf toe om tevreden te zijn en je goed te voelen, no matter what. Dan kunnen er wonderen gebeuren.

Vandaag is het 2 januari, weer een nieuwe dag. Weer een nieuw begin. We kunnen elke dag opnieuw beginnen. Ik heb mijn eerste ‘oude fout’ alweer begaan gisteren en dat heeft te maken met ‘aardig zijn’. Niks mis met ‘aardig zijn’ zou je zeggen, maar je kent het vast wel, dat je juist met zulke dagen een soort aanpassingsgedrag gaat vertonen, sociaal-wenselijk gedrag… en mee gaat doen met al die mooie wensen en natuurlijk, ik wens iedereen een fantastisch nieuwjaar, ik wens iedereen elke dag geluk en voorspoed en liefde en waardering, kracht en moed en heel veel plezier. Maar wat ik iedereen nog veel meer wens, is dat dat niet afhankelijk is van anderen of omstandigheden. En ook niet van een jaarswisseling…

Natuurlijk, ‘fouten’ bestaan niet, het zijn hooguit lessen. Het is een hele kunst om goed bij jezelf te blijven, onze aandacht wordt continue afgeleid en zeker op momenten dat men in de hele wereld hetzelfde aan het doen is, kunnen we ons daar moeilijk aan onttrekken. Voor mij voelt het eerlijk gezegd als geweld, al dat geknal. Ik ben dan ook heel blij dat het weer rustig is. Dat inzien en toegeven is ook een vorm van zelfliefde. Accepteren dat je iets niet leuk vindt… dat is ook een vorm van acceptatie. Maar je kunt er niet altijd iets aan doen dat het geweld van de wereld zich aan je opdringt.

Siervuurwerk is mooi, maar waarom al dat geknal? Vrede is mooi, maar waarom daarvoor bommen gooien? Is dat niet dezelfde vraag? Een kleine minderheid die tekeer gaat en protesteert tegen vluchtelingen, is dat niet ook een vorm van geweld die ons allen treft? En dan die vluchtelingen, die ‘ons’ ons plezier gunnen met oud & nieuw, maar net uit een oorlogsgebied komen. Ik gun iedereen z’n plezier, maar het zou een spelregel moeten zijn dat je anderen daar niet mee lastig valt. Dat is een vorm van geweld.

Dan de dieren, ik heb met ze te doen. Zelf had ik drie dagen lang te maken met twee gevoelige schatjes, die niet wisten waar ze het zoeken moesten. Maar wat te denken van al die varkens die het hele jaar door in veel ernstiger omstandigheden moeten leven? Als we vlees eten laten we dat dan in elk geval bewust doen, alleen van dieren die een goed leven hebben gehad. Ik heb gisteren meteen getekend voor een beter leven voor de varkens. Want ook hoe we met ons voedsel, de dieren en de natuur omgaan, is een vorm van geweld.

Een betere wereld begint bij onszelf. En mijn eigen inzichten loslatend op deze situatie, weet ik: Hoe meer je je aandacht erop vestigt, hoe meer last je ervan hebt. Dus we laten deze episode maar weer snel achter ons. Klaar. Opnieuw beginnen. De cats zijn ook alweer aan het spelen.

Ja, maar niet door het te ontkennen en niet zonder onszelf de vraag te stellen: Wat dan? Waar richten we wel de aandacht op? Als dit is wat we (ik althans, maar wellicht velen met mij) niet willen, wat willen we dan wel? Ik stel mezelf ook de vraag wat ‘het geweld’ is, welk geweld doe ik mezelf nog aan? Want ook in de spiegel kijken hoort bij de ‘spelregels’.

We geven onze kracht weg als we ons geluk afhankelijk maken van anderen of van omstandigheden. Het is de kunst om ongeacht alles, zelfs temidden van het geknal, middenin in een storm of wat dan ook, de rust en vrede in jezelf te bewaren. Of om die kracht weer heel snel terug te winnen. We hoeven niet mee te doen. Het is een vorm van geweld om jezelf te overstemmen met sociaal-wenselijk gedrag, het is een vorm van geweld om niet trouw te blijven aan jezelf, het is een vorm van geweld om te onderdrukken wat je voelt en werkelijk zou willen. Te aardig zijn is ook een vorm van geweld als je jezelf daarmee tekort doet.

Maskers af. Laten zien wie we werkelijk zijn. Meesterschap in plaats van slachtofferschap. Helderheid, een duidelijke koers bepalen. We willen vrede, vreugde, veiligheid, vrijheid, een onbezorgd leven. En we willen gezond zijn en ons goed voelen. Toch? Wil niet iedereen dat? Dat kan als we dat elkaar allemaal gunnen, als we elkaars ruimte respecteren en geen geweld plegen. Dat kan. En omdat alles een spiegel is, begint het in onszelf. Onszelf respecteren en onze eigen ruimte eren en waarderen, laten we onszelf geen geweld meer aandoen door ’te aardig’ te (willen) zijn of door niet goed voor onszelf te zorgen, onze innerlijke stem te negeren, het anderen maar naar de zin te maken, onszelf weg te cijferen, door een misplaatst gevoel van schuld te hebben, alsof we het nooit goed doen, het niet goed genoeg is. Het is een kenmerk van hooggevoelige mensen om altijd anderen te willen helpen, ze voelen aan wat anderen nodig hebben, ze willen de wereld graag naar een hoger plan helpen, ze voelen ook heel veel aan, ze weten wat er nodig is. En het is een kenmerk dat deze mensen vredelievend zijn, zichzelf snel opzij zetten, het ‘goed’ willen doen, maar zich ook vaak ‘overruled’ voelen en miskend. De groep gevoelige mensen wordt steeds groter, we worden met z’n allen steeds gevoeliger. En gevoelige mensen hebben last van elke vorm van geweld. Ze voelen zich snel slachtoffer. Toch is het nu tijd voor meesterschap. Ik denk dat we alleen het geweld van de wereld, in de wereld, kunnen dimmen als we beter luisteren naar onszelf en onze gevoeligheid niet meer overstemmen met dat ‘stemmetje’ in ons dat wil dat we ons aanpassen, gedragen, van alles ‘moeten’. Het is tijd om goed naar onszelf te luisteren en onze eigen grenzen te respecteren.

Laat zien wie je bent, durf gewoon jezelf te zijn.

“More is less”, verklapte een Magician me z’n geheim. Andersom bedoel je, zei ik. Dat was niet zo, maar het betekent in feite hetzelfde. Alleen heeft ‘Less is more’ meer kracht volgens mij. De positieve benadering…

Het is een goed motto. Er ligt nu weer zo’n heel mooi, leeg en schoon nieuw jaar voor ons, vol mogelijkheden. We kunnen dat gaan vol plannen, veel teveel willen, druk, druk, druk, de agenda’s binnen de kortste keren weer uit laten puilen… of we kunnen gaan kiezen. Less is more. Duidelijke keuzes maken, helderheid, doelgericht blijven, tijd maken voor onszelf en voor wat we belangrijk vinden. Prioriteiten stellen en ‘nee’ zeggen tegen wat energie vreet of ons niet blij maakt.

Less is more. Dat is ook wat je merkt als je opruimt. Dat wat je overhoudt, is een duidelijke keuze en krijgt meer waarde. Teveel spullen, activiteiten, verplichtingen of wensen betekent dat je al snel door de bomen het bos niet meer ziet. Tevreden zijn, dat is de kunst. Tevreden zijn en er van genieten. Dat is meer.